Έχουμε κ λέμε:
Δέσποινα: υπερτιμημένη φήμη, ακόμα πιο υπερτιμημένο millefeuille με 3 ευρώ το κομμάτι για να φάω σφολιάτα με κρέμα που το φτιάχνω κ σπίτι μου.
Κωνσταντινίδης: overall ποιοτικός, με καλή εξυπηρέτηση κ αύρα του '30 που πουλάει καλά.
Ανδριάς: πολύ καλό προφιτερόλ - πικρό για τα Ελληνικά γούστα.
Μπάκας: Καλό προφιτερόλ αν κ παχύ (λιπαρό) κ υπερβολικά γλυκό.
Γαλιφιανάκης: Δε με ενθουσιάζει το γαλακτομπούρεκο του.
Κοσμικόν: all time classic σε όλα του τα γλυκά.
Τερκενλής: ο ορισμός της υπερτίμησης, το τσουρέκι κάστανο το σιχαίνομαι, τα υλικά κ τα βούτυρα του άθλιας ποιότητας. Για την επιτομή του τσουρεκιού θα πρέπει να πάτε Λαγκαδά Θεσσ/νικης, στο ''Σεράνο'' όπως κ για το καλύτερο σουτζουκάκι της Ελλάδος.
Γενικά, αν θέλει να καταλάβει κανείς τι εστί γλυκό - φαγητό - καλοζωία πιστεύω ότι πρέπει να περάσει μια βόλτα από την Θεσσαλονίκη._
Όλα τα μεγάλα Ζαχαροπλαστεία από εκεί ξεκίνησαν κ επεκτάθηκαν Αθήνα, τυχαίο?
Ps1: Άσχετο, στην Κω έφαγα από τα καλύτερα μπακλαβοειδή σε έναν τούρκικο μαχαλά.
Ps2: Υπάρχουν πολλά συνοικιακά ζαχαροπλαστεία που κάνουν θαύματα σε σχέση με τα επώνυμα. 
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.
Απάντηση με παράθεση
