Αθλητισμός - Παιδί ...και συναισθήματα γονέων

[NickE60]

Φιλε Νικ, κατ' αρχην μιλησα εντελως γενικα!!! Δεν υπονοω το παραμικρο για την δικη σου περιπτωση....(μην παραξειγηθω). Οπως προανεφερα και επανελαβες και εσυ καταληγουμε στο ιδιο συμπερασμα...σωστη εποπτια! Απλα θεωρω σωστο να τα γνωριζει και να τα εχει στο μυαλο του ολα αυτα ο καθε γονιος που στελνει το παιδι του στα γηπεδα.

Όχι δεν είπα κάτι τέτοιο.

Ακριβώς! Συμφωνώ απόλυτα, όμως να μη φτάσουμε και στο σημείο του να είναι αρνητικό το θέμα διάκριση ...να το κρατήσουμε δηλαδή μακριά απ' τον αθλητισμό επειδή φοβόμαστε μήπως μπλέξει σε παράξενες καταστάσεις εκμετάλλευσης... ή γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να διακριθεί κάπου..

Το θέμα είναι να αθλείται το παιδί από μικρό ώστε να του γίνει τρόπος ζωής, κι ας παίζει μετά τα 17-18 του για την πλάκα του σε οποιαδήποτε ομάδα, για την πλάκα του και μόνον ...αν το κάνει αυτό είναι δύσκολο να πέσει στο "λούκι" που είναι κι επίφοβο να συμβεί σε αυτές τις ηλικίες... τη "μαγκιά" θα την ξεθυμαίνει στην προσπάθεια του μέσα στο άθλημά του... σε όποιο επίπεδο κι αν είναι αυτό.. δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλοι επαγγελματίες αθλητές... Περνούν πάρα πολύ ωραία και αυτοί που παίζουν σε ερασιτεχνικό, ή ακόμα και σε παρεΐστικο επίπεδο... οποιοδήποτε άθλημα.. Πρέπει όμως να τα κατευθύνουμε από μικρά κάπου που να τους αρέσει ...ή να τα κάνουμε εμείς να τους αρέσει....