Μέσα από αυτό το θρεντ έμαθα πράγματα που δεν γνώριζα για το κάποτε αγαπημένο μου περιοδικό, που έφτανε ταχυδρομικώς (για ένα διάστημα) μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ξεκίνησα να διαβάζω 4Τ το 81-82.

Κύριο ενδιαφέρον ως παιδί ήταν φυσικά το αυτοκίνητο και όχι τι έγραφε ο ΚΚ. Οι 4Τ είχαν τα αναλυτικότερα τεστ, χόρταινα να διαβάζω ζουμερά σχόλια για τα αγαπημένα μου αυτοκίνητα.

Τα χρόνια περάσανε, εμείς μεγαλώσαμε και όπως πολύ σωστά είπανε μερικοί, ο προσανατολισμός και οι στόχοι του περιοδικού αλλάξανε. Η γκρίνια του ΚΚ έμεινε. Ήταν η εποχή που έπαιρνα το περιοδικό, έφτανα στις σελίδες του ΚΚ και πήγαινα κατευθείαν στο τέλος του κειμένου, να διαβάσω τι είχε οδηγήσει το μήνα που πέρασε. Τελικά ως αναγνώστης στράφηκα αλλού, μπούχτισα, κουράστηκα. Με 'χαλάνε' άνθρωποι που μου 'χαλάνε' τη διάθεση. Και όταν διάβαζα ΚΚ, φόρτωνα, έχανα την ηρεμία μου. Και τον άλλο μήνα ξανά τα ίδια.





ΥΓ:

Γνωρίζω πάρα πολύ λίγα πράγματα για την επιχειρηματική πορεία του Ομίλου και ούτε μ ενδιέφερε ή ενδιαφέρει να μάθω περισσότερα. Τελικά πριν από μερικά χρόνια, τίμησα το περιοδικό που αγάπησα μικρός και ως μέσο διαφήμισης της επιχείρησής μου. Περισσότερο για λόγους prestige και επειδή το είχα σε εκτίμηση. Ένιωσα ότι κατά κάποιο τρόπο έκανα το 'καθήκον' μου. Για δύο και κάτι χρόνια έδωσα στον Όμιλο αρκετές χλδς ευρώ. Ως αντάλλαγμα έλαβα ένα 'ευχαριστoύμε μακάκα', παίχτηκε εις βάρος μου ένα βρώμικο παιχνίδι όπου στήθηκε (κατά τη γνώμη μου) με μεγάλη προχειρότητα και αντι-επαγγελματισμό. Disaster. Η συνεργασία μας έληξε εκεί.

Sorry for bursting out, το ξέρω πως είμαι ΟΤ.