Τι κάνουν αυτοί με τις πίστες δεν έχω καταλάβει. Τι παραμύθια
είναι αυτά με τους οικολόγους, σκουπιδότοποι είναι αυτά τα
μέρη που προτείνονται για πίστα και ξαφνικά όλοι νοιάστηκαν
για το "περιβάλλον". Θα βλαφτεί από τον θόρυβο που κάνουν τα
μηχανάκια; Εδώ στους δρόμους σκοτωνόμαστε κάθε μέρα από τις
λακκούβες, αλλά βλέπεις εμείς δεν είμαστε μέρος του
οικολογικού συστήματος...
Τον Βασίλη Γεωργακόπουλο τον βρήκαμε στο μαγαζί του στους
Αμπελοκήπους, στην ίδια κατάσταση χρόνια τώρα: πίσω από έναν
τόρνο με τη φρέζα στο χέρι και τη μύτη του χωμένη στον
κύλινδρο. Στη βιτρίνα του μαγαζιού του 12 αγωνιστικές
μοτοσικλέτες σε κατάσταση αναμονής. Πολλά εκατομμύρια.. είπε ο
Βασίλης, βλέποντάς με που παρατηρούσα.
Πέντε χρόνια τώρα είμαι "manager" του team της Marlboro.
Γελάνε οι άνθρωποι, έχετε το μέλι λένε και δεν το βάζετε στο
στόμα σας. Τόσος κόσμος υπάρχει που θέλει να μπει στην πίστα
και δεκάδες χιλιάδες που θέλουν να πάνε να δουν. Τι γίνεται με
σας. Είμαι 25 χρόνια μέσα στους αγώνες σαν αγωνιζόμενος, σαν
μηχανικός, σαν team manager, αυτό το χάλι που συμβαίνει στην
Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Επιτρέπεται να μην
υπάρχει μία πίστα όχι μόνον για αγώνες, αλλά και για να
δοκιμάζονται εκεί τα μηχανοκίνητα. Το μηχανοκίνητο έχει γίνει,
καλώς ή κακώς, απαραίτητο "αξεσουάρ" στη ζωή μας. Και για
λόγους ασφάλειας και μόνο, πρέπει να υπάρχει κάποιος χώρος που
να δοκιμάζονται εκεί τα μηχανοκίνητα και τα παρελκόμενά τους,
να μπαίνει και ο κόσμος που τα οδηγεί. Αυτή είναι και η
σημασία των αγώνων, πέρα από το κυνήγι της νίκης. Ό,τι βγαίνει
σε κοινή χρήση, από τις πίστες περνάει και δοκιμάζεται.
Και μετά υπάρχουν όλοι αυτοί που "λυσσάνε" στους δρόμους. Πάρα
πολύ εύκολα μπορούν να μαζευτούν και να "εκτονωθούν" χωρίς
κίνδυνο. Στην πίστα δεν έχει σκοτωθεί κανένας. Όλα τα
ατυχήματα έχουν συμβεί σε δοκιμαστικά. Γιατί πως να το
κάνουμε, κάπου πρέπει να δοκιμάζουμε, και καταλήγουμε στους
δρόμους....
Απάντηση με παράθεση