Εθνική ομάδα στο Μουντιάλ - Απολογισμός

[Κωνσταντίνος]

Σαν γνήσιο δείγμα "προπονητή του καναπέ", "μετά Χριστόν προφήτη" και τα λοιπά, ας κάνω έναν απολογισμό σχετικά με το Μουντιάλ και την Εθνική μας ομάδα.

Ελλάδα - Ν.Κορέα
Εχω παρακολουθήσει όλα τα Μουντιάλ απο το 1982 στην Ισπανία (πολύ κλάμα στον τελικό, φαντικός με την Nationalmannschaft τότε).
Η Εθνική έκανε απο τις χειρότερες εμφανίσεις ομάδας που έχω δει σε Μουντιάλ. Κοιτάζοντας την 11άδα, είδαμε το κακό να πλησιάζει με δρασκελιές μεγάλες. Δυστυχώς επαληθευτήκαμε, βλέποντας μια τραγική εικόνα ομάδας σε τρικυμία.
Εκεί χάθηκε η πρόκριση. Η οποία αποδείχτηκε πως δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση.
Με μια στοιχειωδώς σοβαρή 11άδα σε αυτό το παιχνίδι, τώρα πιστεύω πως θα πανηγυρίζαμε εμείς αντί των Κορεατών.

Ελλάδα - Νιγηρία
Μεταμόρφωση της Εθνικής μας, αφού η 11άδα είχε μια λογική.
Βοήθησε και η κάκιστη Νιγηρία. Ακόμα και πριν την αποβολή του παίχτη τους, δεν υπήρχε στο γήπεδο. Πάτησαν την περιοχή μας 5-6 φορές σε όλο το ματς.
Λογικό το σκορ.

Ελλάδα - Αργεντινή
Ποιό είναι το ζητούμενο πηγαίνοντας σε ένα ματς με τις πιθανότητες πρόκρισης εις βάρος σου ;
Το γκολ πρώτα απ΄όλα, γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι και η Αργεντινή θα σκοράρει. Οι εποχές (2004) που δεν δεχόμασταν γκολ έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Ολοι περιμέναμε μια 11άδα παραπλήσια με το ματς της Νιγηρίας. Και αντ΄αυτού βλέπουμε 10 παίχτες έξω απο την περιοχή μας και τον Σαμαρά μόνο του, να πρέπει ύστερα απο μπαλιά 40 μέτρων να στοπάρει την μπάλα, να διανύσει το μισό γήπεδο, να τριπλάρει όσους βρει στο διάβα του και να σκοράρει.
Και οκ να καταλάβω πως κατεβάζεις μια ομάδα με πρωταρχικό στόχο το 0 στην άμυνα και αναλόγως το πως εξελλίσεται το άλλο παιχνίδι, θα ρισκάρεις αργότερα.
Κατανοώ και την γκαντεμιά με τους 3 τραυματισμούς. Εκει δεν πρέπει να ρισκάρεις και να βάλεις μια βοήθεια στον Σαμαρά αφού δεν θα έχεις άλλες αλλαγές ; Η λογική λέει ναι, αυτό που είδαμε είπε όχι.
Εντάξει δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες με την Αργεντινή αλλά πάλεψε το αφου δεν έχεις τίποτα να χάσεις.
Μας κάνανε ένα ωραιότατο δώρο οι Νιγηριανοί και Κορεάτες και εμείς δεν κάναμε απολύτως τίποτα για να το εκμεταλλευτούμε. Ούτε καν όταν βρεθήκαμε πίσω στο σκορ.
Προσωπικά δεν θα με πείραζε να χάναμε βαριά αλλά να παλεύαμε και εμείς για το γκολ.
Οταν κάθεσαι και περιμένεις τον αντίπαλο στην εστία σου, δίνοντας του την ευκαιρία να κατεβάζει όλη την ομάδα προς την περιοχή σου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα το αρπάξεις. Πόσο μάλλον όταν απένατι σου έχεις την Αργεντινή.
Ετσι και έγινε αν και παίζανε με ομάδα κατά 8/11 αλλαγμένη και χωρίς να καίγονται για την νίκη.


Γενικό συμπέρασμα
Η τακτική του μασάω σίδερα στην άμυνα ταμπουρωμένος, είναι παλιά, παρωχημενη και το κυριότερο γνωστή και διαβασμένη απο τους αντιπάλους.
Το ποδόσφαιρό αλλάζει και πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουμε.
Η Ν.Κορέα χωρίς να έχει παραπάνω ποιότητα ή ταλέντο, είναι στην επόμενη φάση, παίζοντας απλά αυτό που ήξερε, όσο καλλίτερα γίνεται. Παίζοντας ποδόσφαιρο κυνηγώντας αυτό που λέμε πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Το γκολ.

Ευχαριστούμε τον κύριο Ρεχάγκελ που μας πρόσφερε χαρά που ξεπερνούσε κατά πολύ απο αυτές που θα περιμέναμε. Το όνομα του θα συνοδεύει απο εδώ και πέρα το Ελληνικό ποδόσφαιρο για όσο υπάρχει αυτό.
Καιρός να γυρίσουμε σελίδα πλέον, και να προσαρμοστούμε στις σύγχρονες απαιτήσεις του ποδοσφαίρου.

Δυστυχώς το Euro 2004 όσο και πλασματικό να είναι για την πραγματική κατάσταση του Ελληνικού ποδοσφαίρου, έβαλε ψηλά τον πήχη.
Και η λογική του "ο στόχος επετεύχθη, βάλαμε το πρώτο μας γκολ σε Μουντιάλ και κάναμε και μια νίκη" σόρρυ αλλά είναι πολύ μίζερη και "μικροαστική".........