Άρη ξυπνάς μνήμες!
Το Πάτρα - Πύλος ήταν το πρώτο ταξίδι που φόρτωσα στο Ε39, όταν το πήρα, πέρισυ το καλοκαίρι. Σε αντίστοιχο σημείο, συνηθισμένος όντας από την ευκολία με την οποία διεκπεραιώνει τις προσπεράσεις το S60, βγάζω φλας να προσπεράσω βυτίο πλήρες προσφιλούς αναφλέξιμου υγρού, ανήκον εις γνωστήν αγγλικήν εταιρίαν που για χάρην τούτου του ζουμιού, ανακάτωσε όλη τη μέση ανατολή τη δεκαετία του 1930.
Για να μην πολυλογώ, το S60 οδηγείται σαν αυτόματο στην εθνική. Δεν πατάς συμπλέκτη, παρά μόνο αν αποφασίσεις να πληρώσεις διόδια χωρίς e-pass. Για όλα τα άλλα, διατηρείς την 5η ταχύτητα χωρίς προβλήματα.
Στην πρώτη μου επαφή με το αντίθετο ρεύμα με το Ε39 είπα να κάνω το ίδιο. Βγαίνω και σανιδώνω με 5η. Δεν έγινε κάτι. Κατέβασα 4η. Ούτε τότε έγινε κάτι. Ακόμα κοίταζα τον πίσω προφυλακτήρα του βυτίου, αδυνατώντας να καταλάβω γιατί δεν άλλαξε κάτι, παρότι ο ποδομοχλός του γκαζιού κόντευε να ξύσει την άσφαλτο. Εν πάση περιπτώσει, κατεβάζοντας 3η κάτι άρχισε να κινείται, περάσαμε το βυτίο, μπήκαμε πάλι στο ρεύμα μας, ξεσπάσαμε την οργή μας με μερικές ψαλμωδίες από την Καινή Διαθήκη (που θα έπρεπε να λέγεται Λιγότερο Παλιά Διαθήκη) και αναρωτιώμασταν γιατί συνέβη αυτό. Με τη σύντροφο καταλήξαμε, ότι αν δεν θες κάθε φορά να αναρωτιέσαι αν εκτός από βύσμα στην κυβέρνηση έχεις και βύσμα στους ουρανούς, καλό είναι αυτά τα ταξίδια να γίνονται με το Volvo.