ειδε κανεις καμια harley εδω γυρω?

[patriNOS]

ARTHUR DAVIDSON:
Αυθεντία της πατέντας, ο κατ' εξοχήν «φευγάτος» της παρέας
των τεσσάρων. Ένας κοντούλης με συμπαθητική φυσιογνωμία, υπηρέτησε με πάθος
και πίστη την ιδέα που μοιράστηκε με το φίλο του Bill Harley, την κατασκευή
της πρώτης τους μοτοσικλέτας. Μέχρι το θάνατό του, το 1950„, η μεγαλύτερη
προσφορά του στην εταιρία μετά από την κατασκευή της πρώτης Harley
Davidson, ήταν η δημιουργία και εδραίωση του τεράστιου δικτύου διανομής και
διάθεσης στους αντιπροσώπους -και στη συνέχεια στο ευρύτερο κοινό- των
μοτοσικλετών τους. Ξεκινώντας αυτήν την πολύ δύσκολη, για την εποχή,
προσπάθεια, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις με την προσωπική του Harley
Davidson, βρίσκεται το 1910 κάπου νοτιοανατολικά, πείθοντας κάποιους να
δεχθούν να πωλούν τις μοτοσικλέτες τους, επιδεικνύοντας τη δική του και τον
πρώτο του τίτλο στο Εθνικό Πρωτάθλημα αντοχής, που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη
το 1908.
Πολύ καλός χειριστής του λόγου, αποκτώντας και πείρα στον αντίστοιχο τομέα,
απέδειξε πόσο σημαντικές είναι οι καλές δημόσιες σχέσεις. Πολύ καλός
αναβάτης, επίσης, και γνωρίζοντας «από πρώτο χέρι» όλες τις ιδιαιτερότητες
των μοτοσικλετών τους, ήταν μόνο θέμα χρόνου πια να πείσει κάποιους από
τους σημαντικότερους εμπόρους της εποχής, σε όλες σχεδόν τις πολιτείες, για
την εμπορική επιτυχία της συνεργασίας τους. Ουσιαστικά άνθρωπος της εξοχής
και της φύσης, την οποία κυρίευσε αλλά και σεβάστηκε, ο Arthur Davidson
αποτραβήχτηκε τα γεράματά του στην επαρχία και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του
στη φάρμα του στην Waukesha County, δυτικά του Milwaukee, εκτρέφοντας μια
σπάνια ράτσα μοσχαριών4.
Γενναιόδωρος καθώς ήταν, δε σταμάτησε ποτέ να δωρίζει χρήματα και να
υποστηρίζει ηθικά το σωματείο των νεαρών προσκόπων της πολιτείας του.
Επισφραγίζοντας τελικά τις περιγραφές που του αποδίδονται για την απλότητα,
τη φιλική διάθεση και την απέραντη κοινωνικότητα, δώρισε επίσης μια μεγάλη
έκταση και επιδότησε βραβεία, ιδρύοντας μια μεγάλη κατασκήνωση προσκόπων.
Λίγο πριν από το τέλος μιας έντιμης, εργατικής και δημιουργικής ζωής κοντά
σε ό,τι αγάπησε και πίστευε, ιδρύει με δικά του έξοδα και συντηρεί με τα
κληροδοτήματά του έναν οίκο για τυφλούς στη γενέτειρά του5.

WILLIAM S. HARLEY:
Αν υπάρχει μια φωτογραφία στα αρχεία της Harley Davidson που μας λέει κάτι
για τον Bill Harley, είναι αυτή που τον δείχνει μαζί με τον William A.
Davidson μετά από μια εκδρομή για ψάρεμα. O Harley είναι «στο έλεος» της
μοτοσικλέτας και ο William A. καθισμένος στο «καλάθι» της. Εκτός από
εξαίρετος sportsman, o Bill Harley ήταν και εξαίρετος αναβάτης. Ξεκίνησε ως
σχεδιαστής την εποχή που μαζί με τον Arthur Davidson κατασκεύασαν την πρώτη
μοτοσικλέτα τους, αρχιμηχανικός στη συνέχεια και υπεύθυνος της διαχείρισης
κεφαλαίων της εταιρίας μέχρι το θάνατό του από καρδιακή ανεπάρκεια στις 18
Σεπτεμβρίου του 1943. Το γκολφ, το ψάρεμα και το κυνήγι, ήταν οι άλλες
μεγάλες αγάπες του, εκτός από τις μοτοσικλέτες.
O μοναδικός απόφοιτος κολεγίου από τους τέσσερις, δεν έζησε από κοντά την
αναδημιουργία της φίρμας, λόγω των σπουδών του, παρά μόνο μετά από το 1920,
όταν η ανάπτυξη της εταιρίας είχε σταθεροποιηθεί για τα καλά.
Κοινωνικότατος σαν χαρακτήρας προτιμούσε περισσότερο τα μοναχικά σπορ και
τις μοναχικές αναζητήσεις στις δασωμένες περιοχές της λίμνης του Wisconsin.
O Bill Harley κέρδισε στο παιχνίδι της δημιουργίας, ξεκινώντας σε ηλικία
δεκαπέντε ετών σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ποδηλάτων του Milwaukee. Οδήγησε
τις πρώτες Harley Davidson της παραγωγής σε αγώνες αντοχής, με εξίσου καλές
επιδόσεις όσο και στο ψάρεμα. Το σπουδαιότερο όμως ήταν πως το ταλέντο του
ως μηχανικού απέδωσε τα πρώτα μοντέλα των κλασικών Harley Davidson.
Ζώντας τη φρικτή πραγματικότητα και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, ήταν ο
άμεσα υπεύθυνος της επαφής του εργοστασίου με το Πεντάγωνο. Είχε την
ευχέρεια να προβλέψει, το 1939, ότι η είσοδος των Ηνωμένων Πολιτειών στον
πόλεμο ήταν αναπόφευκτη. Το πρωτότυπο της H-D βρισκόταν ήδη στα χέρια των
υπευθύνων του Fort Knox, μόλις ένα χρόνο πριν την ιαπωνική επίθεση στο
Pearl Harbor6.
H επιτυχία αυτής της πρόβλεψης «χρεώνεται» εξ ολοκλήρου στον Bill Harley,
αν αναλογιστεί κανείς πως το μόνο που έλειπε από την πρωτότυπη H-D 45, ήταν
το κιβώτιο ταχυτήτων και ένα πιο εκτεταμένο μπροστινό πιρούνι, που έμελλε
να κάνει τη μοτοσικλέτα ένα ακόμη ανίκητο όπλο το οποίο πολέμησε σε όλα τα
μέτωπα, από την Ιαπωνία έως τη Γερμανία7. Εργαζόμενος σκληρά με το
υπουργείο Πολέμου, πάντοτε έβρισκε χρόνο για το δικό του αγαπημένο
«προσωπικό πόλεμο». Οπλισμένος με μια Leica με φακό 35 χιλ., έκανε τις
δικές του «επιθέσεις». Έχοντας προσαρμόσει την κάμερα σε ένα μονόκαννο,
τραβώντας τη σκανδάλη, απαθανάτιζε μοναδικές στιγμές από τη ζωή των
υδρόβιων πουλιών, οι οποίες αποτυπώνονταν στη συνέχεια στο φιλμ. Έπειτα,
παρατηρώντας τις φωτογραφίες σχεδίαζε στο χαρτί ό,τι είχε φωτογραφήσει, το
αποτύπωνε πάνω σε φύλλο χαλκού και το χάριζε σε αγαπημένους του φίλους.
Πλήρες μέλος της AMA, ασχολήθηκε ενεργητικότατα με τη λέσχη. Το υπουργείο
Πολέμου, μόλις μετά από το θάνατό του, απένειμε στον William Harley την
αντίστοιχη εύφημη μνεία για την προσφορά του στο στρατό, μετά τη λήξη του
Β‹ Παγκοσμίου Πολέμου.

WALTER DAVIDSON, SR.:
O πρώτος πρόεδρος της Harley Davidson σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να
φαντασθεί τι επιφύλασσε το μέλλον όταν εκείνο το πρωινό, ακολουθώντας τη
ρουτίνα της δουλειάς, έκανε τη συνηθισμένη του επιθεώρηση κάτω από την
ατμομηχανή της τοπικής αμαξοστοιχίας του Parsons, στο Kansas. Το γράμμα που
έλαβε από τον αδερφό του Arthur τον προκαλούσε να οδηγήσει μια ολοκαίνουρια
μοτοσικλέτα. O Walter, που ταξίδευε ήδη για το Milwaukee για το γάμο του
μεγαλύτερου αδελφού του William, το αντιμετώπισε σαν την καλύτερη ευκαιρία.
Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, όμως αυτό που αντίκρυσε με την άφιξή του, μόνο
σοκ του προκάλεσε.
H υποτιθέμενη μοτοσικλέτα δεν ήταν παρά κομμάτια «ατάκτως εριμμένα» εδώ και
εκεί, αλλά το κόλπο είχε ήδη στηθεί. O αδερφός του και ο φίλος του Bill
Harley, ελπίζοντας στη βοήθειά του, είχαν στήσει το τέχνασμα για τους
ίδιους ακριβώς λόγους που πίστευαν πως ο έμπειρος μηχανικός δε θα άφηνε την
πρόκληση αναπάντητη. Έτσι κι έγινε. O Walter, χωρίς θεωρητικά διπλώματα και
γνώσεις, ήταν ένας πολύ έμπειρος μηχανικός από τη μία, αλλά, όπως
αποδείχτηκε τελικά, και ταλαντούχος αναβάτης. Γοητευμένος από την απλότητα
της κατασκευής του κινητήρα De Dion και τις ελάχιστες μηχανικές ανοχές του
δεν είπε όχι και στρώθηκε στη δουλειά. Σύντομα θα έβρισκε μια καινούρια
θέση μηχανικού στους σιδηροδρόμους Milwaukee & St. Paul του Chicago, για να
βρίσκεται πιο κοντά σ' αυτό που κατασκεύαζαν ο αδερφός του με το φίλο του.
H πορεία του στην προεδρία της νέας εταιρίας ήταν φυσικό επακόλουθο, και
σφράγισε τη ζωή του. Αγάπησε όσο τίποτε άλλο την Harley Davidson και,
παρόλο που κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος μέτοχος της επικερδούς
Northwestern Mutual Insurance Co και διευθυντής της μεγαλύτερης στην
πολιτεία τράπεζας, της First Winsconsin, δεν έπαψε έως το θάνατό του, στις
7 Φεβρουαρίου του 1942, να παλεύει γι' αυτήν. Κανένα δεν εντυπωσίαζε η
τρομερή αποδοτικότητα του Walter στις οικονομικές επιλογές, καθώς ο ίδιος ο
μηχανικός των τρένων μέχρι τα 65 του χρόνια ήταν χαρισματικός οικονομολόγος
που δεν άφηνε τίποτε στην τύχη.
Ήταν αυτός που σε ένα γεύμα των συνεργατών και στελεχών της εταιρίας
πλήρωσε ξεχωριστά το δικό του λογαριασμό και δε δέχτηκε να συμπεριληφθεί
στα έξοδα της εταιρίας. O ίδιος απάντησε στο διευθυντή του αγωνιστικού
τμήματος της H-D, Hank Syvertson, ότι συμφωνούσε να μεταβεί για δουλειά της
εταιρίας στο Los Angeles με το πολυτελές τρένο Super Chief, με την
προϋπόθεση να πληρώσει ο ίδιος τα δώδεκα δολάρια της διαφοράς.
Ακόμα κι αν κάποιοι ξεχάσουν ίσως πως ήταν ο πρώτος πρόεδρος της εταιρίας,
αποκλείεται να ξεχάσουν την ανέλπιστη νίκη του στον αγώνα αντοχής του 1908
στη Νέα Υόρκη, που ήταν η σημαντικότερη συνεισφορά του στην εικόνα της νέας
μοτοσικλέτας για το πλατύ κοινό της χώρας του.