Παίζοντας στον Μ25
Ήταν η ώρα της επιστροφής....σχετική κίνηση στον δρόμο...με τον γαλάζιο Ιαγουάρο και τα 400.000χλμ του παρέα...ψιλοβαρεμάρα
Ώσπου ένα Χ5 ξεκινάει τον ρυθμό και προσπερνάει με 90 και κάτι ψιλά...Ποιον....έμένα??Σκεφτεται ο Ιαγουάρος
Παππουλάκο μου, του λέω, γέρασες καλέ μου....θυμάσαι τις παλιές καλές μέρες? Έλα να πιάσουμε το Χ5!
Και ξαφνικά εμφανίζεται η ηλεκτρική αστραπή από το πουθενά...ένα i3 ξεπετάγεται από την εσωτερική λωρίδα, ναι καλά διαβάζετε... αυτή η ηλεκτρική σκούπα, προσπερνώντας τα πάντα, έρχεται και στρογγυλοκάθεται γύρω στα 95 μπροστά από τον Ιαγουάρο...
το ταλαιπωρημένο 6-τάχυτο ZF υποκύπτει στην ακαριαία ηλεκτρική ανταπόκριση
Και αρχίζει το παιχνίδι: σταθερός σχηματισμός με το Χ5 μπροστά, το i3 ακολουθεί, με τον Ιαγουάρο τελευταίο σε απόσταση πορτ-μπαγκάζ! 90 και βάλε, ίσως και 100 και κάτι παραπάνω... Όλα ωραία και καλά σε δρόμο με 4 λωρίδες και σκαμπανεβάσματα! Το i3 χοροπηδά στις ανωμαλίες του οδοστρώματος...πλάκα έχει... το ίδιο κι ο Ιαγουάρος
Κανείς δεν ακολουθεί, κανείς δεν εμποδίζει....
Το Χ5 τελικά ενδίδει... ο Ιαγουάρος επιμένει...ματαίως....ώσπου το i3 αλλάζει πορεία και φεύγει σε μια έξοδο
Κακομοιρούλη μου, πάλι μοναχά μείναμε, του ψιθυρίζω
΄Όχι όμως για πολύ. Η πορτοκαλί σιλουέτα ενός Λάμπο φαίνεται σε μια είσοδο. Φαίνεται να θέλει να κάνει παιχνίδι...ο Ιαγουάρος είναι ήδη φευγάτος μετά την προηγούμενη προπόνηση και αποφασισμένος “όλα για όλα” και δεν πιάνεται....ίσως και ο Λάμπο να είναι νωθρά νωχελικός... ποιος ξέρει...στην επόμενη έξοδο, ήταν η σειρά του Ιαγουάρου να αφήσει το παιχνίδι...
Απάντηση με παράθεση