Περνώντας τον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς, προς το αλβανικό έδαφος, απλώνεται μπροστά η κοιλάδα του ποταμού Δρίνου. Έχοντας το ποτάμι σταθερά στα δεξιά, ο δρόμος οδηγεί βορειοδυτικά προς το Αργυρόκαστρο. Λίγο έξω από την πόλη, βρίσκεται η διασταύρωση για το Λαζαράτι, ένα χωριό -«αετοφωλιά» στον ορεινό όγκο του αλβανικού Νότου. Οι περισσότεροι οδηγοί συνεχίζουν προς την πόλη. Εκτός από τους χωριανούς, μετρημένοι στα δάχτυλα ξένοι παίρνουν τον δρόμο για το Λαζαράτι κι αυτοί έχουν συνήθως έναν συγκεκριμένο λόγο να το κάνουν.

Το χωριό των 4.000 κατοίκων χαρακτηρίζεται από τις διεθνείς διωκτικές Αρχές ως ο «χασισοβολώνας της Ευρώπης». Σε αυτή την ξερή γη υπολογίζεται ότι παράγονται κάθε χρόνο 900 τόνοι φούντας, περίπου το 90% της αλβανικής παραγωγής


Οι Λαζαρατινοί άρχισαν να καλλιεργούν χασίς συστηματικά μετά την κατάρρευση του 1997. Το δίκτυο απέκτησε γρήγορα τους δικούς του εργάτες, διακινητές και «βαρόνους». Τα αστρονομική κέρδη της κάνναβης ξεπλένονται με αγορές ακριβών τζιπ, ανέγερση πολυτελών σπιτιών και αγορά αγροτικών εκτάσεων στις πλαγιές του Λαζαράτι, με θέα τον κάμπο της Δρόπολης, όπου πολλοί πρώην ιδιοκτήτες γης εξαναγκάστηκαν να φύγουν.

Τα τελευταία 15 χρόνια ελάχιστες φορές η Αστυνομία μπήκε στο χωριό. Σε δύο επιχειρήσεις αστυνομικοί τραυματίστηκαν, ενώ το 2007 ομάδα κατοίκων πυρπόλησε δεκάδες αυτοκίνητα έξω από το αστυνομικό τμήμα Αργυροκάστρου ως αντίποινα στον θάνατο καταζητούμενο σε συμπλοκή. Στο παρελθόν, οι αλβανικές Αρχές, καθώς αδυνατούσαν να μπουν στο Λαζαράτι, απλώς εμπόδιζαν εποχικούς εργάτες να μετακινηθούν προς τις φυτείες, ενώ επέβαλαν εμπάργκο σε υδροφόρες και φορτία με λιπάσματα που ανηφόριζαν προς το χωριό. Οι χωρικοί άνοιξαν νέες γεωτρήσεις και περιχαρακώθηκαν ακόμη περισσότερο στον απροσπέλαστο οικισμό τους. Ελάχιστα νοικοκυριά στο Λαζαράτι πληρώνουν σήμερα ρεύμα και νερό.
https://www.vice.com/gr/read/lazarat...olwnas-evropis