Νοιώθω την ανάγκη...

[Stamatis]

για να φτασουμε σε μια τραγωδια δεν αρκει ενα σφαλμα.

παλιοτερα οταν φωτογραφιζα αγωνες, ειχα ρισκαρει καποιες φορες για να βγαλω την καλη φωτογραφια, να βρω τη σωστη γωνια. φυσικα εν γνωσει μου...
ευτυχως το λαθος το εκανα μονο εγω, αφου ολες οι αλλες συνθηκες ηταν ελεγχομενες, οι ανθρωποι της πιστας ετρεχαν και με ξαναβαζαν μεσα στον ειδικο για τους φωτογραφους ασφαλη χωρο και τελικα δεν ηρθε η κακη στιγμη...
αυτα τα 1-2 λεπτα ηταν αρκετα για να βγαλω τη φωτο μου με υπολογισμενο το ρισκο.

στη συγκεκριμενη περιπτωση το δυστύχημα συνεβη απο μια αλληλουχια λαθων.
της οργανωσης, των κριτων, του οδηγου, του θεατη.

αν καποιος απο αυτους ειχε αποφυγει το λαθος ισως να ειχαμε αποφυγει αυτο το τραγικο γεγονος.

Βασικά εάν ο οδηγός είχε κατ' αρχήν την απαραίτητη συνείδηση και μόρφωση θα είχε αρνηθεί να αγωνισθεί στο συγκεκριμένο χώρο, είτε με είτε χωρίς θεατές.
Ηταν ξεκάθαρα εκτός προδιαγραφών με σταθερά εμπόδια, χωρίς επόπτευση και χωρίς ιατρικό προσωπικό και συνδρομή απο πυροσβεστικά οχήματα ή άλλα μέσα.

Όταν όμως η εναλλακτική σου και οι προσλαμβάνουσες που έχεις είναι τα λιμανάκια και η κερατέα, (η δεύτερη απείρως ασφαλέστερη) τότε μια τέτοιου είδους πίστα φαντάζει Μόντσα τουλάχιστον.

Για εμένα πρέπει να τιμωρηθούν όλοι.
Διοργανωτής, ιδιοκτήτης, οδηγός, πατέρας και όποιος έδωσε την άδεια για την τέλεση του αγώνα.