ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΩΡΙΔΑ

[pilot]

Ο tettra e nosso

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1980,ένας παρανοϊκός δολοφόνος πυροβόλησε και σκότωσε τον Τζον Λένον έξω από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη. Είπαν τότε γιΆ αυτή τη μέρα, ότι ήταν η μέρα που πέθανε η μουσική. Για πολλούς ,την 1η Μαΐου 1994 στην Ίμολα πέθαναν οι αγώνες F1.
Εκείνη την Κυριακή ο ήλιος ήταν καλοκαιρινός στην Αθήνα. Τίποτα δεν θα με καθήλωνε εμπρός από την τηλεόραση. Είχα πάρει την καινούρια μοτοσυκλέτα μου, την είχα πλύνει κι είχα βγει βόλτα στην παραλία , Καβούρι-Λιμανάκια-Βάρκιζα.Γύρισα αργά στο σπίτι .Στην πόρτα κιόλας, άκουσα να με ρωτούν: «Τα έμαθες ;Σκοτώθηκε ο Σένα.»Το πιο έντονο συναίσθημα των πρώτων εκείνων στιγμών, δεν ήταν η θλίψη. Ήταν η ανυπέρβλητη έκπληξη. Φαινόταν αδιανόητο. Ο Σένα δεν κάνει λάθη .Ο Σένα τα μετράει και τα υπολογίζει όλα. Δεν γίνεται να σκοτώθηκε ο Σένα. Εδώ δεν χτύπησε με την άθλια Toleman και τη δαιμονική Lotus των νεανικών του χρόνων. Δεν ήταν δυνατόν να του συνέβη κάτι τέτοιο, τώρα, στα χρόνια της ωριμότητας. Είχα δει το ατύχημα του Ρόνι Πέτερσον στη Μόντσα. Είχα κλάψει βλέποντας τον Ζιλ Βιλνέβ να τινάζεται έξω από την τσακισμένη Ferrari στο Ζόλντερ. Θυμόμουν πάντα τον Χένρι Τοιβόνεν , που άφησε την τελευταία του πνοή στην Κορσική. Αυτοί οι οδηγοί , με πρώτο τον Βιλνέβ , ήταν οι αγαπημένοι μου. Τον Σένα βεβαίως τον θαύμαζα ,αλλά δεν μπορώ να πω ότι τον αγαπούσα.Ήταν απόμακρος και για πολλά χρόνια οδηγούσε το καλύτερο αυτοκίνητο , την αντιπαθητική Mclaren.Οι δικοί μου ήρωες έπρεπε να παλεύουν σε άνισους αγώνες για να τους λατρέψω. Όμως ο Βιλνέβ, μπορεί να είχε το καλύτερο κοντρόλ και τη μεγαλύτερη ψυχή που γνώρισαν οι πίστες μετά τη μέρα που ο Νουβολάρι κρέμασε τα γάντια του, αλλά σου έδινε να καταλάβεις ότι κινείται συνεχώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ήταν ζήτημα χρόνου να γίνει το μεγάλο ατύχημα. Ο Βιλνέβ έπαιζε κρυφτούλι με το θάνατο σΆ όλη του τη ζωή.
Ο Σένα ήταν ασύγκριτα πιο πειθαρχημένος και συγκροτημένος. Έπειθε ,κάθε, στιγμή ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο. Αν έβλεπες κάποιον να κινείται ταχύτερα από τον Σένα, ήξερες ότι ή οδηγεί καλύτερο αυτοκίνητο ή ότι, σύντομα, θα βγει από το δρόμο. Δεν ήταν λοιπόν δυνατόν να έχει σκοτωθεί, οδηγώντας, ο Σένα. Πρέπει να κάνεις λάθος για να σκοτωθείς στο τιμόνι. Κι ο Σένα δεν έκανε λάθη. Μια φορά έκανε λάθος, όταν σβούριξε όντας 1ος , κι ύστερα από αυτό κλείστηκε στο σπίτι του, έκλαιγε και δεν μιλούσε σε κανέναν. Για μέρες.
Ε, λοιπόν πώς να πιστέψω ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε ένα θανατηφόρο λάθος μέσα στην πίστα; Αν ο Σένα χάνει τη ζωή του οδηγώντας, τότε κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής όταν οδηγεί. Θα παρομοίαζα το συναίσθημα με αυτό της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Ύστερα από αυτήν, όλα αλλάζουν ,το αίσθημα της ασφάλειας χάνεται, οι παγκόσμιες σταθερές μεταβάλλονται. Μετά την έκπληξη ήρθε η θλίψη για την απώλεια του συμβόλου, ο πόνος για το χαμό του ανθρώπου. Κι ύστερα ήρθε εκείνη η καταραμένη εικόνα στην τηλεόραση. Η Williams που ξεκολλάει και σκάει πάνω στη μπαριέρα. Και μετά ήρθαν οι αλήθειες. Οι αλήθειες που σε πονούν, σε χτυπούν, σε σφυροκοπούν στο μέτωπο : ο αγώνας που συνεχίστηκε κανονικά, ο θάνατος που ανακοινώθηκε ώρες αργότερα για να μη χαλάσει το πανηγύρι. Το σπασμένο τιμόνι της Williams, η δίκη – παρωδία, η τηλεμετρία που δείχνει ότι και στα τελευταία δέκατα πριν από τη σύγκρουση ,όταν η μπαριέρα ήταν σε απόσταση αναπνοής ,ο Σένα πατούσε το γκάζι. Γιατί μόνο με γκάζι είχε μια ελπίδα να αλλάξει τροχιά το ανεξέλεγκτο μονοθέσιο. Ο βρετανικός Τύπος που κλείνει τα μάτια, «έφταιγε το οδόστρωμα», «έφταιγαν οι οργανωτές», «έφταιγε ο Σένα». Έφταιγαν οι πάντες ,πλην του σεβαστού κ.Φρανκ που παρακολουθούσε απαθής από το καροτσάκι του.
Όποτε σκέφτομαι τον Σένα, έρχονται μπροστά μου δύο εικόνες. Μέσα της δεκαετίας του Ά80, ο Σένα με τη μαύρη Lotus να ξεκινάει για flying lap και να σου κόβεται η ανάσα. Τα τεράστια super soft ελαστικά, τα 1.300 άλογα ,οι φλόγες του turbo, τα εξώκοσμα αυτοκίνητα χωρίς κουμπάκια και βοήθειες. Τα χρονόμετρα που σφραγίζουν το Απόλυτο.
Και το πανό. Το λευκό πανό που ξεδίπλωσαν οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές στον τελικό του Μουντιάλ του Ά94 : Senna acceleramos juntos, o tettra e nosso . Σένα επιταχύνουμε μαζί, το τέταρτο είναι δικό μας. Το κύπελλο πήγαινε για τέταρτη φορά στο Ρίο. Ο εθνικός ήρωας όμως δεν είχε προλάβει να κατακτήσει τον τέταρτο του τίτλο. Η εθνική ομάδα του χάριζε τον δικό της.