Πριν 4 μέρες, στο Λεφόκαστρο, το απόγευμα, πετούσε ένα πυροσβεστικό αεροσκάφος. Έκανε κύκλο πάνω από τον Παγασητικό, προσθαλασσώνονταν στα ανοιχτά, έπαιρνε νερό και έφευγε για το νότιο Πήλιο. Όπως είναι φυσικό, όσοι ήμασταν στη θάλασσα εκείνη την ώρα το χαζεύαμε. Σε κοντινή απόσταση ήταν ένας πατέρας γύρω στα 45, με το γιο του, περίπου 7 ετών. Κάποια στιγμή, το αεροπλάνο στρίβει και κατεβαίνει χαμηλά όπως το είχε κάνει αρκετές φορές πριν. Ο πατέρας, με δυνατή φωνή για να τον ακούσει ο γιος και προφανώς οι γύρω, "τσεκάρει" την πορεία του πιλότου και αποφαίνεται: "Τι κάνει; Πώς το πάει έτσι, ο ηλίθιος;"
Έτσι το παιδί έμαθε ότι ο πατέρας του (σούπερμαν, έτσι κι αλλιώς...) ήταν ικανότερος από τον πιλότο να κρίνει την πορεία του αεροπλάνου, ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει γνώμη για κάτι που δεν ξέρει, κι ότι ο άλλος που για κάποιον λόγο δεν συμφωνεί με τη δική σου (αυθαίρετη) αντίληψη είναι ηλίθιος.
Εκεί βρίσκεται η ρίζα της εθνικής μας παράνοιας.
Θ. Τζήμερος
