Η φωτογραφια της ημερας Νο 8

[Stathis]

Φανη, σοβαρα τωρα.
Σοβαρη ερωτηση, σοβαρη απαντηση.
Εχεις παει ποτε με γυναικα χτυπημενη απο την κριση της μεσης ηλικιας;
Αν η απαντηση ειναι οχι, σου συνιστω να το επιδιωξεις.
Καλα τα πιτσιρικια και η φρεσκια σαρκα. Καλες οι σφιχτες καμπυλες και τα ακροβατικα, αλλα αυτο το γατζωμα στη στιγμη, αυτη η κορυφωση του οργασμου της γυναικας που εχει καταλαβει οτι κλεινει η ζωη της και προσπαθει να γεμισει αποθεματα για τη μοναξια που ερχεται, δεν μπορει να περιγραφει ουτε απο τον πιο ταλαντουχο λογοτεχνη.
Αν δεν δεις θολωμενα ματια, σπασμο στο χειλος και αν δεν νοιωσεις νυχια να μπηγονται στην πλατη σου σαν να προσπαθει να τραβηξει την ενεργεια σου και να σε αφομοιωσει για να ζησει ακομα μια μερα, δεν εχεις ζησει τιποτα.
Σαν να ειναι βαμπιρ που τρεφεται με οργασμους ενα πραμα.

Ετσι οπως τα λεει ο προεδρας ειναι.
Ειχα κι εγω μια τετοια εμπειρια καποτε, δεν μου αρεσε ομως, πολυ επιθετικη για τα γουστα μου.

Ητανε λοιπον μια μερα που ειχε ζεστη και ειπα να παω με ενα φιλο μου στην πισινα του σεμιραμις στην κηφισια για μπανιο. Πρεπει να ηταν το σωτηριο ετος 1990 ή 1989.
Εκει που πλατσουριζαμε ερχεται κυρια σαν αυτη της φωτο του γκαντ στο πιο αδυνατο, ξανθια, αγγλιδα με το παιδακι της και μια φιλη της γεματουλα (πολυ γεματουλα αλλα ο προεδρας την εσφαζε στο γονατο).
Μας πιανουν την κουβεντα, γελακια απο δω, αστεια απο κει για να μην πολυλογω με αχρηστες λεπτομερειες κλειστηκε ραντεβου για το απογευμα στην αλασκα.
Τοτε δουλευα στο περιοδικο και ειχα ενα απριλια ραλλυ 125 για τεστ (πολυ ωραιο μηχανακι και σπανιο πια).
Την πηρα με αυτο και πηγαμε στα μπαρακια της γλυφαδας που συχναζαν οι αμερικανοι πριν φυγει η βαση του ελληνικου.
Ο φιλος εμεινε με τη χοντρη, αλλα ουτε την αγγιξε.

Αφου τα ηπιαμε ειπαμε να παμε μια βολτα και με τα πολλα καταληξαμε στο πανοραμα της πολιτειας πανω απο το κλαμπ.
Η συνεχεια εκτυλιχθηκε οπως περιεγραψε ο προεδρας.
Ισως και να ητανε ματακιας τοτε και να μας εβλεπε, τοσο πιστα απεδωσε.
Την πηγα στην πλατεια και δεν την ξαναειδα ποτε.

Not my cup of tea.