10 εστιατορια με την καλυτερη και εκπληκτικοτερη θεα!!!

[Stamatis]

Ειναι στην Λακωνια ενα χωριο, ο Αρχαγγελος.
Καμμια 15αρια ναυτικα απο την Ελια, στο δρομο για Ελαφονησο, λιγο πριν το τελος του Μαλεα (καβο Μαλιας).
Μας ειχε φερει λοιπον το νερο εκει και ειχαμε δεσει για το βραδυ.
Ενα ταβερνακι επανω στο κυμα, ειχε κατι καρεκλιτσες ξυλινες, τραπεζι με τραπεζομαντηλο υφασματινο, του ειχαμε δωσει και κατι ψαρια να μας φτιαξει, φαγαμε καλα, τελειωσα ενα ποτηρι κρασι, και γυρναω και βλεπω ενα ηλιοβασιλεμα που μου εκοψε την ανασα.


.

Σκοτεινο και μυστηριωδες, να κανει τα νερα μωβ και γκριζα.
Εφερνε νυχτα πανω και κατω απο τη θαλασσα, μια ηρεμια σαν βαθυ υπνο.
Εμεινα λιγο ακινητος να αφουγκραστω τα κυμματα και η καρδια μου συντονιστηκε με το ψιθυρισμα που εκαναν στα βοτσαλα.
Οπως τραβιεται το νερο απο την αμμο και αφηνει γυαλιστερο σημαδι, οπως σβηνει τις πατημασιες και καθαριζει καθε σημαδι που μενει πανω της, ετσι ενοιωθα να καθαριζει η ψυχη μου απο οτι ξενο ειχε μαζευτει βαρυ στο στηθος μου.

Πηρα μια βαθια ανασα, εκλεισα τα ματια, τεντωθηκα και γυρισα προς το μερος της.
- θες να με παντρευτεις; Τη ρωτησα.
Με κοιταξε και εγειρε το κεφαλι της στον ωμο της.
- περνας τοσο καλα αποψε και το φοβασαι. Γιατι θες να το χαλασεις; Απαντησε.

Αναψα ενα τσιγαρο και κοιταξα παλι τη θαλασσα.
- περναω καλα μαζι σου, της ειπα. Θελω να το συνεχισω αυτο.
- περνας καλα μονος σου οπως παντα, μου απαντησε. Εγω υπαρχω στο τοπιο. Οταν η εμπνευση για γαμο σου ερθει κοιτωντας εμενα και οχι το ηλιοβασιλεμα, ξανακανε την προταση σου και θα το ξανασκευτω.

Δεν μιλησα εκεινη τη στιγμη.
Περιμενα μερικα χρονια και τελικα την προταση μου την εκανε αυτη.
Δεν απαντησα με μνησικακια, δεχτηκα και συμφωνησα.

Απο τοτε καθε φορα που καποιος μιλαει για τοπιο, θεωρω οτι αυτο στον Αρχαγγελο ηταν το ομορφοτερο.
Η καλυτερη θεα που εχω δει ποτε μου.
Τα πιο ωραια συναισθηματα.
Ναι. Τοσο ωραιο τοπιο, τοσο απεραντη ηρεμια και τοσο γλυκια ησυχια, που εκεινο το ταβερνακι πρεπει να εχει την καλυτερη θεα του κοσμου.

Σημειωση: η φωτογραφια ειναι απο αλλη στιγμη, οταν δεκα χρονια μετα, σκοπιμως επισκευθηκα ιδια μερα, ιδια ωρα την ταβερνα εκεινη για να επισημανω πως ειχαμε και ρομαντικες στιγμες πριν τη συμβαση του γαμου.

Και πως στην τελικη, ο γαμος, δεν σημαινει τιποτα αν δεν θελεις να σημαινει κατι.

Το θρεντ αυτο με θλιβει.
Εξωμοιωνει απολυτα την ομορφια ενος τοπιου με το χρημα που μπορει να δαπανησει καποιος σε ενα δειπνο.

Ποτε δεν εζησα την παραπανω στιγμη.
Ειναι ψεμματα.
Απλα το εγραψα για να σας επαναφερω στη λογικη.
Που λεει πως δεν πρεπει να θαυμαζεις τις πλαστες και δημιουργημενες εικονες αλλα την διαθεσιμη σε ολους φυσικη ομορφια που ανηκει και στον φτωχο και στον πλουσιο, ακριβως σε ισες μεριδες για τον καθενα.

Αυτα.

Απο την αλλη πλευρα, μπορει και τα πραγματα να εχουν γινει καπως ετσι οπως τα περιγραφω.
Τιποτα δεν ειναι σιγουρο.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι σε μερικα θρεντ παρακατω, ο Σπαρος θα βαλει μια φωτογραφια απο σουβλατζιδικο.