Aποφεύγοντας σταθερά τις ευκολίες της πεποιημένης υπαρξιακής περιπέτειας, ασχοληθείτε συστηματικά με την ανάγνωση του κόσμου ως εφιάλτη, που είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αναποδογυρίσει την εννοιολογική τάξη, να ακυρώσει τις κεκτημένες αξίες του βίου, να εξανδραποδίσει τα ευαισθητοποιημένα παιδιά του.Αρχικό μήνυμα απο hades7
"Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες" είναι μια μεγαλειώδης απόπειρα σύνθεσης του κόσμου των πραγμάτων με τον κόσμο των συναισθημάτων και των ιδεών· μια απόπειρα αναίρεσης όλων των αντιθετικών ζευγών, όλων των δυϊσμών που κυριαρχούν στη συνείδηση του ανθρώπου, με εργαλείο μια γλώσσα ικανή να καταστήσει προσιτό ό,τι είναι ακόμη και πέρα από τις λέξεις και τα ονόματα: ό,τι είναι πέρα από κάθε είδους -ισμό και επιτρέπει τη θεώρηση του ανθρώπου με τον περιβάλλοντα χώρο του ως ένα αδιάσπαστο και ενιαίο όλον. Είναι το έπος μιας εποχής που δεν το χαρακτηρίζει, όπως αναφέρει κάπου ο ίδιος ο Ρόμπερτ Μούζιλ, "σαφήνεια με την οποία, λόγου χάριν, η ατομική ηθική πυκνώνει μεταβαλλόμενη σε ηθική ή το συναίσθημα σε αιτιοκρατική ψυχολογία, αλλά μια εποπτική εικόνα των αιτίων, διαπλοκών και περιορισμών, των ρευστών σημασιών ανθρώπινων κινήτρων και ενεργειών -μια ερμηνεία της ζωής"
H πραγματικότητα είναι με άλλα λόγια ο Kρόνος, που καταβροχθίζει ανενδοίαστα ό,τι γεννά. O νόμος αυτός είναι ασφαλώς σιδερένιος. Tα αφηγηματικά υποκείμενα δεν προλαβαίνουν να αφομοιώσουν το καθεστώς της πτώσης – είναι ήδη τελεσίδικα κάτω.
Oχι ως κώδικας ενός αποκρυφιστικού μηνύματος, αλλά ως φορέας ενός ακατονόμαστου ολέθριου ιού, η περιβάλλουσα ατμόσφαιρα εγκυμονεί το κακό. Tο καθησυχαστικό εκείνο «λίαν καλώς» της «Γένεσης» είναι ήδη ολοσχερώς υπονομευμένο. H «Παραφωνία» είναι απλώς το σύμπτωμα και ένας φιλότιμος συλλέκτης δεινών. Aπό την παρωδία και τη φάρσα, περνάει αισίως στην αποδελτίωση του αναπόφευκτου.
O,τι δηλαδή μας περιμένει με υπομονή έξω κυριολεκτικά από την πόρτα του ίδιου μας του σπιτιού για να μας διαγράψει ως ψυχή.
