Αρχικό μήνυμα απο
z3 2.2
πριν απο πολλα χρονια (6-7) ειχα μια κουβεντα σε ενα μπαρ με εναν τυπο που μολις ειχα γνωρισει.ηταν φιλος καποιου φιλου μου.
αντιπαθιτικος απο την πρωτη ματια.
πανω στην κουβεντα,για να περασει και η ωρα, ηρθαμε στα καθημερινα του τυπου "που δουλευεις?" κλπ.
λοπον ο τυπος δουλευε καπου στην βουλη. η δουλεια του εχει να κανει με υπολογιστες οπως μου ειχε αναφερει.
απο ενδιαφερον ρωτησα και εγω ποιο ειναι το αντικειμενο του ακριβως.να σημειωσω οτι μου αρεσει πολυ να μου περιγραφει καποιος το αντικειμενο της δουλειας του.
για να μην σας τα πολυλογω,ο τυπακος μου εξηγησε οτι πηγαινε για δουλεια κατα τις 9.00,μετα απο λιγη ωρα εφευγε και πηγαινε για καφε στα περιξ εχοντας το νου του το κινητο του μηπως τον καλεσουν απο την δουλεια.
κατα την 13.00 εδινε το παρον για κανα δυο ωρες ψωλαρισματος ακομα και μετα εφευγε.
αντικειμενο δεν ειχε στην πραγματικοτητα κανενα,οπως μου ειπε δεν ειχε καν καποιο γραφειο να καθετε!
με ειχε βουρλισει απιστευτα εκεινη την στιγμη.
με το ιδιο θρασσος που μου εξιστορουσε ολα αυτα,δηλωνε και τον μισθο του ο οποιος ηταν 2.300 ευρω. την θυμαμαι αυτην την στιγμη σαν να συνεβει πριν απο δυο λεπτα!
ξεκινησα και γω με θρασσος να τον κρινω και να συγκρινω το τομαρι του με λοιπους εργαζομενους στην χωρα αυτη.
αυτος σα να ειχε ξαναπαιξει το σεναριο αυτο,που σιγουρα το ειχε ξαναπαιξει με καποιον σαν και μενα,μου εδινε πληρωμενες απαντησεις.
εκλεισε η κουβεντα με μια ερωτηση του που ποτε δεν απαντησα.
"αμα σου δινοταν και σενα αυτη η δουλεια,δεν θα πηγαινες"?
θυμαμαι σαν και τωρα οτι ηπια την τελευταια τζουρα ποτου που μου ειχε μεινει αφησα λεφτα στο μπαρ για τα ποτα μου και εριξα μια ματια στον φιλο μου φευγοντας που ειχε παρει χαμπαρι τι γινοταν.
οδηγησα προς το σπιτι μου με ενα κεφαλι καζανι και πολλους προβληματισμους.
σημερα οσες φορες σκεφτομαι εκεινο το βραδυ,απανταω στην ερωτηση του τυπου και μετα του τραβαω και μια μπουνια στη μουρη.
ηταν μια εμπειρια που θελησα να μοιραστω μαζι σας.
ηταν μια βραδυα που δεν θα ξεχασω ποτε.
ηταν η πρωτη φορα που ειχα ερθει σε επαφη με το καθεστος του κοπριτη.
ηταν ολα ξενα για μενα.
για μενα που βυσμα ειχα μονο στα ακουστικα του walkman μου.
που οταν πηγα φανταρος εννιωσα τι σημαινει να πηγαινεις στα χειροτερα στρατοπεδα της χωρας και να υπηρετεις τις αδειες του μαλακισμενου βυσματος.
σε ενα τηλεφωνο θυμαμαι με τους γονεις μου απο το στρατοπεδο με ρωτησαν αν ηθελα να ψαξουν να βρουν καμια "ακρη" να με παρουν απο κει που ημουν,τους απαντησα οτι αυτο που με ρωτανε απλα δεν παιζει.δεν θα παιξει ποτε.να το ξεχασουν.
εχοντας ζησει μεχρι τα 33 μου κατα αυτον τον τροπο,εχοντας πιασει δουλεια χτυποντας την πορτα του εργοδοτη με το ΔΙΚΟ μου χερι και εχοντας δουλεψει αρκετα για την ηλικια μου εχω φτασει σε ενα σημειο να μπορω να κρινω.
πολλες φορες το νεαρο της ηλικιας μου ερχεται σε αντιφαση με την θεση που εχω μεσα στην εταιρια που δουλευω.ειμαι εκει ομως γιατι το αξιζω γαμω το στανιο μου και γιατι εχω δουλεψει για αυτο.
ειμαι εκει και προσπαθω να εμπνευσω τους κακοπληρωμενους συναδελφους μου,οι περισσοτεροι εκ τον οποιων ειναι μεγαλυτεροι μου, να προσφερουμε και να βαλουμε πλατη στον εργοδοτη μας αυτην την δυσκολη περιοδο.
να δουλεψουμε αριστα και ποιοτικα χωρις ιχνος ερασιτεχνισμου και κακης διαθεσης.
ειμαι εκει για να δωσω ενα ακομα ονομα στο τελος του μηνα στον προισταμενο μου γιατι τα νουμερα τους δεν βγαινουν και περισευει ενας παραγωγικος.
ειμαι εκει να βγαλω το φιδι απο την τρυπα για το οτιδηποτε μπορει να συμβαινει σε ενα συνεργειο αυτης της κλασης.
ειμαι εκει για ολα.
ειμαι εγω.
μετα απο αυτο το μακροσκελες αυτοβιογραφικο ποστ,που ειμαι σιγουρος οτι πολλοι θα ασπαστειτε δεν μπορω να διανοηθω για μια ακομα φορα τους βολεμμενους.
για μια ακομα φορα γραφω απο καρδιας,οτι και αν σημαινει αυτο
ευχαριστω αν φτασατε να διαβαζετε μεχρι εδω
