έτσι ακριβώς είναι, υπάρχει όμως και ένα μεγάλο αλλά...Αρχικό μήνυμα απο nino X3
το αλλά είναι ότι έχουν ερημώσει τα χωριά, ενώ τα αστικά κέντρα γεμίζανε συνέχεια για δεκαετίες ολόκληρες.
καλώς η κακώς, δεν γεννήθηκαν όλοι για την ζωή της πόλης και οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αυτό πληρώνουν.
βέβαια αυτό το θέμα πάει πολύ μακρυά και μεταπηδάει απο κουβέντα σε κουβέντα, απο το πως παιδιά αγροτοοικογενειών σπουδάσανε λογιστική - δικηγορική - πληροφορική κτλ κτλ αντί να γίνουν γεοπόνοι ή οτιδήποτε άλλο που να είχε σχέση με την δραστηριότητα της οικογενειας, μέχρι ιστορίες ανθρώπων που έφτασαν να κάνουν οικογένεις με γάμους που δεν στέριωσαν, επειδή πρώτο μέλημα δεν ήταν να παρουν τον άνθρωπο που αγαπάνε και τους γεμίζει, αλλά το ότι μαζί του θα έφευγαν απο το χωριό...
και οκ, δεν λέω, καλά έκανε και έκανε ο καθένας ότι έκανε. αν υπήρχε μέτρο, σήμερα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
τέλος, μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πολύ σκληρά και άδικα σε κάποιους που αναφέρεται το ποστ μου, και να μην μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι έπρεπε να μείνουν στο χωριό τους και να δουλέψουν τα χωράφια του μπαμπά ή την φάρμα του θείου, αλλά λυπάμαι, έτσι είναι.
και εγώ θα ήθελα να είμαι στη φινλανδία, ή στη νορβηγία, ή στη γερμανία, αλλά δυστηχώς το κέρατο μου μέσα είμαι στην σαπίλα της ελλάδος.
φυσικά, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, έχουμε φάει παραμύθι πολλών ετών. κάποιοι έβλεπαν κάτι που δεν τους άρεσε όλα αυτά τα χρόνια, κρατούσαν σφιχτά το χαλινάρι, και σήμερα είναι κάπως καλύτερα σε σχέση με κάποιους που αφέθηκαν τελείως.
σε προσωπικό επίπεδο, ποτέ η στέγη δεν μου ελεγε τπτ και αν θα αγόραζα κάποιο ακίνητο, θα ήταν για το παιδί μου. σε οποιαδήποτε περίπτωση ένα σπίτι φαντάζει σαν επένδυση, για μένα δεν προσφέρει τπτ.
όταν 150-200 χιλιάρικα δάνειο με γλυτώνουν απο ενοίκια τα οποία αύριο μπορεί να πεθάνω και να τα αφήσω καπέλο στην γυναίκα μου και το παιδί μου, προτιμώ να τα ρίξω στην δουλειά μου και σε ένα χρόνο το πολύ να έχω εισπράξει τα διπλάσια.
