Τι μου θυμίσατε τώρα!Βρέθηκα το 2008, παρέα με τον μικρό μου που τελειώνει πολιτ. μηχανικός, για μιά βδομάδα Μόσχα - Πετρούπολη.
Οταν σταθήκαμε γιά λίγο μπροστά στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου της Μόσχας, που λες και βρίσκεσαι σε παραμύθι όταν το αντικρύζεις, τον ακούω να μουρμουρίζει κάτι.
Του λέω, τι λες ρε; Και μου απαντάει, λέω να με άφηναν μιά βδομάδα εδώ, απλά να τριγυρίζω και να μελετώ τους διάφορους χώρους τους. Οχι να σβαρνίζεσαι ανάμεσα σε κομματικά τραπεζάκια, αφίσσες και επαγγελματίες κομματικούς φοιτητές, οι οποίοι αργότερα, όσοι πρόσκεινται στα δυό μεγάλα κόμματα, θα καρπωθούν θέσεις γενικών γραμματέων οργανισμών η ακόμη και υπουργικούς θώκους. Σε καθηγητές απαίδευτους, υπερόπτες. είρωνες, κομπλεξικούς, καρεκλοκένταυρους που πήραν την έδρα με κομματικά κριτήρια και νεποτισμό.
Ζήσε το σήμερα. Για το αύριο δεν ξέρεις.
Απάντηση με παράθεση