σαν τους βλάκες με το σταυρό στην πλάτη πάμε ρε πστ μου...
αρχές του 80, ο πατέρας μου είχε 18 άτομα προσωπικό. τότε ήταν απο τους μεγαλύτερους κατασκευαστές κρεβατοκάμαρας, σε ηλικία κοντά στα 40. είχε ετήσια παραγωγή 2500 κρεβατοκάμαρες, με σοβαρά μηχανήματα για την εποχή τους.
είχε τρία άτομα 20άρηδες τότε, με μισθό περίπου 150.000 το μήνα. τότε ήταν απο τους καλούς μισθούς. και οι τρείς έφυγαν και πήγαν στον ΟΣΕ, απο ένα δόντι που είχε ο αδερφός του ενός.
έφυγαν με την μία και δεν ξαναγύρισαν ποτέ. ο ένας μετά απο περίπου δύο χρόνια πέρασε να πεί ένα για, και είχε μια κουβέντα με τον πατέρα μου για το τι κάνουν, πως ανοίβονται, κτλ κτλ...
πρώτος τους μισθός λοιπόν, σαν απόφοιτοι με το ζόρι δημοτικού, ήταν στα 250.000 το μήνα. τον πρώτο καιρό ήταν δύσκολα, γιατί αυτοί ήταν μαθημένοι αλλιώς. ήταν μαθημένοι να βγάζουν δουλειά.
έτσι λοιπόν, ξεκινούσαν την βδομάδα με τον υπέυθηνο που είχε καμμιά 20αριά άτομα απο κάτω τους, να πάνε να κάνουν κάποιες επισκευές. το πρόβλημα ήταν ότι οι δικοί μας δουλεύανε. δουλεύανε μέχρι την στιγμή που πήγαν κάποιοι και τους έκαναν παρατήρηση, λέγοντας τους τράβα κάτσε κάτω απο ένα δέντρο.
με λίγα λόγια...το δημόσιο πείρε τρία άτομα που ο πατέρας μου τους έμαθε να βγάζουν μεροκάματο και να παράγουν δουλειά, και το δημόσιο τους πείρε, τους πλήρωσε καλύτερα, για να τους κάνει να είναι σήμερα τεμπέληδες πρωτοκλασάτους. ποιους???τρείς αμόρφωτους του δημοτικού, εκ των οποίων ο ένας σήμερα είναι συνδικαλιστικό όργανο και μιλάει για δικαιώματα, όταν ερχόταν στα μέσα του 95 και ζητούσε μαύρη εργασία για το σαββάτο επειδή δεν είχε τι να κάνει...
