πάντως πλάκα έχει η κατάσταση με μερικούς...
σήμερα κατά τις δώδεκα, μπήκε στο εργοστάσιο ένα δίμετρο παληκάρι περίπου στα 25.
έρχεται και μου σκάει ένα παραμύθι για ένα σπίτι λέει στα 250 ευρώ το δίμηνο που θέλει να πάει γιατί μένει με την γυναίκα του και το παιδί του στο αμάξι, ότι με την βοήθεια της εκκλησίας μάζεψε τα 220 και του λείπουν άλλα τριάντα, και κάτι τέτοια.
τον κοιτάω τώρα εγώ σαν χάνος και δεν ξέρω τι να του πώ. στο μεταξύ η ιστορία που μου είπε, λες και άκουγα ραδιοφωνάκι ήταν.
με κοιτάει και αμήχανα σκάει ένα βλέμα του στύλ, τι κάνουμε τώρα???
ξεκολάω...να σου πώ ρε μάγκα. σε πόσους έχεις πάει σήμερα? σε καμμιά δεκαπενταριά μου λέει.
και σε όλους το ίδιο πράγμα είπες? τι ενοείς μου ρωτάει. εννοώ αν είπες σε όλους την ίδια ιστορία.
γιατί μου λέει πιστεύεις ότι λέω ψέμματα? τέλος πάντων, αν δεν μπορείς να μου δώσεις δεν υπάρχει πρόβλημα μου λέει, συνηθισμένος είμαι.
ρε φίλε, οκ...θα σου δώσω ένα δεκάρικο του λέω. χαλάλι να κάνω μια καλή πράξη...ούτε φτωχότερος θα γίνω, ούτε θα καταστραφώ χαλάλι μια καλή πράξη. πρίν στο δώσω όμως θέλω να μου λύσεις μια απορία.
ότι θές μου λέει.
πήγες σε 15 μαγαζιά, και σε όλους είπες την ίδια ιστορία. μπαίνεις δλδ σε 15 μαγαζιά για να ζητιανέψεις και δεν μπαίνεις καν στον κόπο να ρωτήσεις αν υπάρχει καμμιά δουλειά. αυτό εξήγησε μου γιατί το κάνεις, και τπτ άλλο.
απάντηση δεν πείρα, παρά μονάχα ένα κατεβασμένο κεφάλι απο ντροπή. του έδωσα το δεκάρικο και τον παρακάλεσα να μην ξαναπατήσει το πόδι του αν είναι να ξαναέρθει σαν ζητιάνος.
όπως έκανε για να φύγει, γυρνάει και μου λέει. πω ρε φίλε με ξευτίλησες...δυστηχώς μόνος σου ξευτιλίζεσαι αγορίνα μου...
