Πλαγιολισθηση...!
Με το πλάι κι όσο πάει
.......μετά τη δουλειά χρειάζεται και λίγη διασκέδαση......ας μπούμε στα άδυτα της μαγείας με το όνομα «υπερστροφή»
Όπως και στο ωραιότερο πράγμα μετά την ίδια τη ζωή, έτσι και στην εισαγωγή στην υπερστροφή (δηλαδή την τάση του πίσω μέρους του οχήματος νΆ ακολουθήσει τη φυγόκεντρο προς το εξωτερικό μέρος της στροφής ως αποτέλεσμα της απουσίας πρόσφυσης απΆ τους αντίστοιχους τροχούς), τα προκαταρκτικά έχουν ιδιαίτερη σημασία. Ναι, το ξέρω. Το να πηγαίνεις με το πλάι μπορεί να είναι ένα απΆ τα πιο ικανοποιητικά πράγματα που μπορείς να κάνεις στο αυτοκίνητο (φορώντας τα ρούχα σου), αλλά πριν επιχειρήσεις να γίνεις ο άρχοντας της πάντας και της πλατείας, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να μάθεις και να προσέξεις ιδιαίτερα.Φυσικά το κυριότερο είναι να μπορέσεις να βρεις το κατάλληλο μέσο για νΆ αρχίσεις το παιχνίδι. Το καλύτερο είναι ένα αυτοκίνητο με πίσω κίνηση, μιας και αυτά είναι τα μόνα με τα οποία μπορεί κανείς να προκαλέσει την υπερστροφή και να τη διατηρήσει πατώντας το γκάζι – να πετύχει δηλαδή υπερστροφή ισχύος.
Τα τετρακίνητα αυτοκίνητα δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο γιατί τη στιγμή που θα χρειαστείτε το γκάζι για να διατηρήσετε την υπερστροφή που προηγουμένως πιθανότατα έχετε προκαλέσει, το αυτοκίνητο θα αρχίσει να γλιστρά με τα τέσσερα ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του εμπρός διαφορικού. Εξαίρεση αποτελούν αυτοκίνητα όπως η Porsche 911 Turbo, η Lamborghini Gallardo, ή το Nissan Skyline GTR. ΣΆ αυτά τα αυτοκίνητα η ρύθμιση του λογισμικού που συνήθως ελέγχει την τετρακίνηση είναι τέτοια, που το ποσοστό της ροπής που καταλήγει στους πίσω τροχούς είναι πάντα περισσότερο απΆ ό,τι μπροστά.
Συνήθως, τα σχετικά συστήματα κλειδώνουν σΆ ένα ποσοστό 35% εμπρός και 65% πίσω, γεγονός που φυσικά δίνει πισωκίνητα χαρακτηριστικά στο αυτοκίνητο. Όλα τα άλλα τετρακίνητα αυτοκίνητα μπορούν να υπερστρέψουν για λίγο (όπως και τα προσθιοκίνητα) χάρη στην υπερστροφή κλίσης. Πλησιάζοντας σε μια στροφή, αφήνοντας το γκάζι και στρίβοντας απότομα το τιμόνι, η μεταφορά βάρους είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε ξεκόλλημα της ουράς. Μετά από αυτό βέβαια, το πάτημα του γκαζιού θα... επαναφέρει την τάξη.Είπαμε όμως ότι ένα πισωκίνητο αυτοκίνητο είναι ό,τι καλύτερο. Και δεν χρειάζεται να είναι κάτι ιδιαίτερα δυνατό ή ακριβό. Απεναντίας, οι αρχάριοι ας ψάξουν για φτηνά αυτοκίνητα (παλιά Εscort Mk II π.χ.), ώστε τα όποια παρατράγουδα να έχουν περιορισμένες οικονομικές συνέπειες. Το επόμενο βήμα είναι η προσπάθεια μείωσης κατά το δυνατόν της πρόσφυσης των πίσω ελαστικών. Ένας τρόπος είναι ο βρεγμένος ή ιδιαίτερα γλιστερός τόπος δοκιμών (ένα έρημο πάρκινγκ, μια αλάνα με πατημένο χώμα κ.τ.λ.), όπως φυσικά και η επιλογή σκληρών ή φθαρμένων πίσω ελαστικών. Ή και ο συνδυασμός όλων των παραπάνω. Ό,τι κι να επιλέξει κανείς, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: ευκολία στο ντριφτάρισμα.
Από εκεί και πέρα, όλα είναι θέμα εξάσκησης. Κανείς δεν γεννήθηκε ΜακΡέι και κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι τέλειος. Για να γίνει κανείς ένα καλός ντρίφτερ και να εφαρμόζει τις διάφορες τεχνικές με ασφάλεια θα πρέπει να το κάνει σε ελεγχόμενες συνθήκες (όχι στο δρόμο και στην κίνηση). Τα track days σε πίστα, με έμφαση στα μαθήματα πλαγιολίσθησης, είναι φυσικά ό,τι καλύτερο, όπως και οι διάφορες σχολές σαν το καταπληκτικό Drift Academy του αδελφού περιοδικού FASTER. Οι πλατείες με κίνηση, κόσμο, παιδιά και δεν ξέρω τι άλλο, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σκεφτεί κανείς, γιατί εκτός απΆ τους κινδύνους, αντιμετωπίζετε και το χέρι του νόμου, το οποίο δεν αστειεύεται (και καλά κάνει)................
Απάντηση με παράθεση
