Του Γιώργου Καισάριου
Ωραία λοιπόν, η Ευρώπη λίγο πολύ επιβεβαίωσε ότι έχουμε μια "μαύρη" οικονομία της τάξεως του 25% του ΑΕΠ περίπου. Και τι έγινε δηλαδή; Έχει κάνει κανείς τις μαθηματικές πράξεις να δει τι ενδεχομένως σημαίνει αυτό;
Όπως είπα στο χτεσινό άρθρο, απέχουμε περίπου 10 μονάδες του ΑΕΠ από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πιάνουμε τον μέσο όρο σύντομα. Δέκα μονάδες του ΑΕΠ αντιπροσωπεύουν περίπου 20 δισ. ευρώ αν δεν κάνω λάθος, διότι το ΑΕΠ θα κυμανθεί στα περίπου 200 δισ....
Άρα θα "ασπρίσουν" περίπου 20 δισ. ευρώ σε οικονομική δραστηριότητα, που, θεωρητικά θα μπορούν να φορολογηθούν από το κράτος. Πόσα όμως θα πάρει καθαρά το κράτος από αυτό το ποσό; Να υποθέσουμε 7 δισ.; Να τα κάνουμε 9 δισ.; Θα είναι μια ανάσα, αλλά δεν θα μας λύσει το πρόβλημα.
Να συμφωνήσω με όλους αυτούς που λένε ότι θα πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να μπορεί αυτό το μαύρο κομμάτι της οικονομίας να φορολογηθεί. Να συμφωνήσω ότι πρέπει να φορολογηθεί, διότι όλοι οι άλλοι που πληρώνουν κανονικά δεν είναι κορόιδα. Επίσης να συμφωνήσω ότι πρέπει να πληρώσουν και για ηθικούς λόγους.
Το πρόβλημα είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και τούτο διότι, αυτό το μαύρο κομμάτι της οικονομίας δεν θα φανερωθεί (παρά ελάχιστα) στις διασταυρώσεις τιμολογίων της εφορίας.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει πάρα πολλοί, είναι ότι το κομμάτι αυτό της οικονομίας κινείται υπογείως, διότι δεν βγαίνουν τα νούμερα για να λειτουργήσει νόμιμα, αποδίδοντας όλους τους νόμιμους φόρους κτλ.
Αυτό (μεταξύ άλλων) επίσης σημαίνει το εξής:
To κομμάτι της οικονομίας που, σήμερα είναι "μαύρο", αλλά ίσως αναγκαστεί υπό ένα πιο αυστηρό θεσμικό πλαίσιο να γίνει "άσπρο", δεν θα γίνει, διότι δεν βγαίνουν τα νούμερα για να γίνει και θα σταματήσει τη δραστηριότητα που κάνει.
Δεν σημαίνει δηλαδή επειδή εσύ θα πιάσεις και θα στείλεις πίσω στην Νιγηρία όλους αυτούς που πωλούν τσάντες και DVD στους δρόμους, ότι θα πάει ο κάθε ένας μετά σε ένα μαγαζί που κόβει κανονικά αποδείξεις να αγοράσει μια τσάντα ή ένα DVD.
Με λίγα λόγια, ο κάθε ένας, είτε είναι επιτηδευματίας είτε καταναλωτής, δεν θα κάνει τίποτα αν οι συνθήκες είναι τέτοιες, που δεν θα έχει να καταναλώσει και άρα να πληρώσει τους διάφορους φόρους που το κράτος νομίζει ότι θα πρέπει να πληρώσουμε.
Που επίσης σημάνει, ότι ναι μεν θα μειωθεί κάπως το ποσοστό της μαύρης οικονομίας, αλλά δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα αυξηθεί το ΑΕΠ. Και πάνω από όλα δεν σημαίνει ότι το κράτος θα λάβει επιπλέον φόρους.
Διότι αυτός που κάνει κάποια δουλειά υπογείως, δεν την κάνει για να αποφύγει τους φόρους, αλλά συνήθως (σημειώστε το συνήθως) την κάνει διότι δεν βγαίνουν τα νούμερα για να πληρώνει όλους τους απαιτούμενους φόρους. Για παράδειγμα, η μαύρη εργασία μας λένε ότι είναι 25%, όταν στην Ευρώπη είναι 10%. Πως να μην είναι, όταν στην Ελλάδα οι εισφορές (που να υπενθυμίσω είναι φόρος και όχι κουμπαράς) είναι οι μεγαλύτερες στον κόσμο;
Θα μου πείτε, τα ονόματα εκείνων που έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό δεν μου λένε κάτι; Ναι μου λένε, αλλά είναι ψίχουλα αν δει κανείς τους αριθμούς συγκριτικά με το πρόβλημά μας, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αποδειχτεί ότι το 100% αυτών των χρημάτων δεν έχουν φορολογηθεί.
Η κατάληξη είναι ότι η λεγόμενη επίσημη οικονομία δεν σημαίνει αναγκαστικά αύξηση εσόδων για το κράτος. Σημαίνει απλά ότι κάποιοι που έκαναν μια δραστηριότητα υπογείως, δεν θα μπορούν πλέον να την κάνουν, επειδή το επιχειρηματικό μοντέλο δεν βγαίνει να την κάνουν.
Όταν γίνει αυτό, τόσο από την πλευρά των "μαύρων" επιτηδευματιών, όσο και από την πλευρά των καταναλωτών, θα επικρατήσει σιγή ασυρμάτου.
Η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν θα έρθει "ασπρίζοντας" την μαύρη οικονομία, αλλά μέσα από την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου που θα ήθελαν να επενδύσουν με σκοπό να παράγουν κάτι και να κερδίσουν (να αυτή η κακιά λέξη πάλι).
Και ως προς αυτό, ακόμα βλέπω πολλά εμπόδια.
george.kesarios@capital.gr
Πηγή:
www.capital.gr
Όταν η "μαύρη" οικονομία γίνει... άσπρη
