Όταν δεν ασχολείσαι με τον κάθε τυχάρπαστο, δεν του δίνεις και αξία και φυσικά, αυτός που γελοιοποιείται δεν είσαι εσύ. Αλλά και το να γελοιοποιείσαι στους φίλους του κάθε απαίδευτου, που και αυτοί είναι ίδιοι αλλιώς δεν θα ήταν φίλοι του (όμοιως ομοίω πελάζει), για εμένα μόνο αρνητικό δεν είναι. Μην πω είναι και τιμητικό, ειδάλλως θα ανησυχούσα και για το δικό μου επίπεδο.

Από εκεί και πέρα, ο άντρας φαίνεται από το μυαλό και το λόγο του και εκεί γίνεται η διαφορά γι'αυτούς που ξέρουν και αξίζουν. Η βία, είναι το ύστατο μέσο και χρησιμοποιείται μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη διέξοδος προστασίας, ανάμεσά τους και η αδιαφορία. Επειδή έχουμε πολύ μικρή διαφορά ηλικίας φίλε Bάγγο, έχει τύχει και σε εμένα αρκετές φορές να αγανακτώ και να μου έρχεται να δείρω μερικούς. Μετά όμως, σκέφτομαι ότι έτσι το μόνο που έχω να κερδίσω, είναι να βγω νικητής σε ένα παιχνίδι με το οποίο είμαι αντίθετος και δεν θα έπρεπε καν να παίζω. Και ποτέ δεν ασχολήθηκα περαιτέρω, αισθανόμενος πραγματική ανωτερότητα και υπεροχή σε σχέση με κάτι τέτοιους ανθρωπίσκους. Άλλωστε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι και πίστεψέ με, τέτοιοι άνθρωποι τρώνε τόσο ξύλο από τη ζωή την ίδια καθημερινά (για να καταντήσουν έτσι), που το να τον δείρεις ή να σε δείρει είναι το τελευταίο!

Κανείς δεν έγινε περισσότερο άνδρας δέρνοντας κάποιον και κανείς γενικά δε γίνεται περισσότερο άνδρας από αυτό που πρεσβεύει με το μυαλό και τις αξίες του. Βέβαια, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος, αλλά μέχρι να γίνει μονόδρομος η λύση αυτή, πρέπει να έχουμε εξαντλήσει όλα τα υπόλοιπα μέσα και σχεδόν πάντα αυτό είναι εφικτό. Κάτι τέτοιο έκανε και το παιδί που βρέθηκε αντιμέτωπο με τον ψυχασθενή οδηγό της cayenne, μην αντιδρώντας και γλίτωσε πιθανόν πολύ χειρότερη κατάληξη, αφού με τους τρελούς, οι λογικοί δεν ασχολούνται. Ασ'τον τρελό στην τρέλα του που λέει και το άσμα...