Mετάλλια Ολυμπιακών Αγώνων Λονδίνου

[Κωνσταντίνος]

Μπα....και επι σοβιετικης ενωσης τσιμα-τσιμα πηγαιναν με την Ουσα...

Το μεγαλο θεμα ειναι οτι δεν υπαρχει ποιοτητα πια στον αθλητσμο, δεν υπαρχουν πια μεγαλα ονοματα για να εχεις κινητρο να παρακολουθησεις, ονοματα που ουτε καν τα προλαβα αλλα τα ψαχνω σε ολα τα αθληματα...καθε ολυμπιαδα ειναι χειροτερη απ'την προηγουμενη...

Κάπως έτσι είναι. Ακόμα και πριν 4-3 Ολυμπιάδες ήξερες ότι θα δεις Μάικλ Τζόνσον στα 400, Μπόλτον-Φρέντρικς στα 100, Ποπόφ στην κολύμβηση, Γκεμπρεσελασιέ στις μεγάλες αποστάσεις και τον τεράστιο Φελίξ Σαβόν στην πυγμαχία.
Χώρια κάτι δικούς μας κομήτες που απο το πουθενά έπαιρναν μετάλλια.
Ποιός ξεχνάει τον μεγάλο αγώνα Μπακογιάννη - Κονσταντίνοβα στο ύψος το 1996 ;

Πάντως παλιότερα γίνονταν τραγελαφικά πράγματα σε Ολυμπιάδες. Όπως το 1998 στην Σεούλ. Οι ανεκδιήγητοι Κορεάτες αφού έκαψαν μερικά περιστέρια στην τελετή έναρξης , σπρώξανε με διάφορους τρόπους δικούς τους αθλητές.
Π.χ πήρανε απο το χεράκι τον Park S-Hun και τον πήγανε στον τελικό (πυγμαχία). Εκεί τον περίμενε ο Roy Jones Jr. Μετέπειτα τεράστιο αστέρι και παγκόσμιος πρωταθλητής. Στον τελικό ο Roy Jones έκανε κυριολεκτικά σάκο τον Κορεάτη, αλλά όταν έφτασε η στιγμή της αναγγελίας του νικητή, οι σιχαμένοι διοργανωτές ανακήρυξαν τον δικό τους αθλητή, χρυσό ολυμπιονίκη.
Θεωρείται η πιο ντροπιαστική στιγμή στην ολυμπιακή πυγμαχία.