γενικώς όταν έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά, πρέπει να έχεις προετοιμαστεί ψυχολογικά για την υπομονή που που μπορεί να χρειαστεί να δείξεις.
άλλες φορές τα πράγματα γίνονται γρήγορα, άλλες φορές αργά. ανάλογα τα κέφια του παιδιού.
πολές φορές, η συμφωνία και όχι η δωροδοκία είναι μια καλή λύση...δλδ θα φάμε τώρα, και μόλις τελειώσουμε θα πάμε να μαζέψουμε παρέα όλα τα παιχνίδια που έχεις σκορπίσει...
εγώ αυτό το κάνω πολλές φορές με την μικρή, και πάντα η συμφωνία μας είναι να κάνουμε μια δουλειά πχ ομαδικά.
με αυτό τον τρόπο, και μαθαίνει να τρώει, να πίνει το γάλα της, να μπαίνει εύκολα για μπάνιο, και διάφορα άλλα, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζει ότι μόλις κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, έπειτα θα κάνει και μια δουλειά.
τα παιδιά τα βλέπουν όλα σαν παιχνίδι, ακόμα και πράγματα που για μας είναι αγγαρεία. ειδικά αν έχουν και παρέα σε αυτό το παιχνίδι, περνάνε ακόμα καλύτερα.
τι πιο ωραίο, να σου λέει 2 χρονών παιδί με τον δικό του τρόπο όπως μπορεί, ότι πχ την ψεύτικη σκούπα δεν την βάζουμε εκεί, αλλά εκεί, και ταυτόχρονα να παίρνει την ικανοποίηση της βλέποντας σε να συμφωνείς και να ακολουθείς αυτά που σου λέει.
Απάντηση με παράθεση