Στίχοι από μερικά αγαπημένα. 
Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης
και να μου δίνεις τον καημό μ' απλοχεριά,
σε κάποια απόμερη γωνιά της Νέας Κρήνης
με το τζουκ-μποξ να με γυρίζεις στα παλιά.
__________________________
Καλοκαίρια και χειμώνες
περιμένω να φανείς
δάκρυα καυτά σταγόνες
θα με καιν ώσπου να 'ρθεις
__________________________
Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο
τα μάτια σου κλείσε δεν θέλω να δεις ότι κλαίω
γιατί είναι μοιραίο να φύγω
σε λίγο σε λίγο σε λίγο
__________________________
Μ' έναν καημό υπόγειο
στον ήλιο στη Μεσόγειο
να σ' ανταμώσω ξεκινώ
Οι φίλοι στα γρανάζια τους
τα φρένα και τα γκάζια τους
κι η Ελλάδα ν' αρμενίζει
με μιαν ελπίδα κόσκινο
__________________________
Μια στάση εδώ να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
__________________________
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.
Απάντηση με παράθεση