Επικαιροτητα - Προβληματισμοι ...3

[PANOS-E60]

Παίρνοντας αφορμή (χωρίς να απευθύνομαι σε καμία περίπτωση προσωπικά) από τα ποστ του Στάθη και του Πάνου, θέλω απλά να πω πως όταν κάποιοι φώναζαν (δεν θα βάλω τον εαυτό μου μέσα για να μην τεθεί θέμα περιαυτολογίας) πως οι νέες συμβάσεις είναι αισχρές και προδοτικές και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη διάλυση της χώρας, κάποιοι έλεγαν πως μόνο οι ξένοι θα μας σώσουν και πως ή υπογράφουμε χωρίς καμία διαπραγμάτευση (φιατί υποτίθεται πως ο δανειζόμενος δεν έχει καμία διαπραγματευτική ισχύ) ή βγαίνουμε από το ευρώ και γινόμαστε Ουγκάντα.

Ο Καζάκης φυσικά τα έλεγε όλα αυτά σε βίντεο που είχα ανεβάσει προ καιρού, όπως και ορισμένες παρατάξεις του κοινοβουλίου, αλλά δεν τους έπαιρνε σχεδόν κανείς στα σοβαρά.
Σε λίγους μήνες όμως θα έχουν δικαιωθεί πλήρως.

Το έχω ξαναπεί όμως και θα το ξαναπώ, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Τα μέτρα που ετοιμάζουν (χτες άκουσα για τριπλασιασμό του φόρου στις ακίνητες περιουσίες και άλλα πολλά) θα σκοντάψουν στην πράξη, γιατί είναι άδικα και ορισμένα παράφορα αντισυνταγματικά και αυτούς που συγκυβερνούν σήμερα θα τους φάει το σκοτάδι στις επερχόμενες εκλογές.

Όταν το πείραμα ξεφύγει από το εργαστηριακό περιβάλλον γίνεται ανεξέλεγκτο.
Και το πείραμα της Ελλάδας έχει ξεφύγει προ πολλού, είναι απλά ζήτημα χρόνου να γίνει ανεξέλεγκτο.

Αρη, προσωπικά δεν έχω λόγο να μην παραδεχτώ ότι κάποιες απόψεις σου είναι βάσιμες και με βρίσκουν σύμφωνο, κυρίως ότι έχουν να κάνουν με το δικομματικό σύστημα, τη διαφθορά αλλά και τις αδιέξοδες οικονομικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία 3 χρόνια σε τούτη τη χώρα. Και λέω εφαρμοστεί γιατί πολλά ακόμα έχουν ψηφιστεί (στην πλειοψηφία τους αναγκαία) αλλά δεν νέχουν εφαρμοστεί. Επίσης έχω παρακολουθήσει με προσοχή και ενδιαφέρον τα λεγόμενα και γραφόμενα του Δ.Καζάκη.

Ισως λόγω ιδεολογίας αλλά και γενικότερης αντιμετώπισης των πολιτικών και οικονομικών καταστάσεων, στάθηκα με κριτική διάθεση απέναντί του, και πιό συγκεκριμένα γιά τις προτέσεις του γιά επάνοδο στη δραχμή. Να πην ξαναπώ πράγματα που έχουμε χιλιοπεί και κουράζουμε τους εαυτούς μας και όποιον μας διαβάζει. Στο κομμάτι που αναλύει το νομικό κομμάτι των δανειακών συμβάσεων με είχε σχεδόν σοκάρει αρχικά και όταν έβγαλαν και άλλοι ειδικοί τα πορίσματά τους στη δημοσιότητα (γιά παράδειγμα αναφέρω τους Γ.Βάμβουκα και Γ.Κασιμάτη) πείστηκα ότι σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι ο Καζάκης είχε δίκιο.

Περαν όλων αυτών όμως, εξακολουθώ να πιστεύω πως το μέλλον της χώρας ανήκει στην ενωμένη (?) ευρώπη και στο ευρώ. Πιστεύω επίσης ότι κανείς μα κανείς δεν έχει προσωπικά με τη χώρα μας και τους κατοίκους της. Οι δανειστές κάνουν τη δουλειά τους και την κάνουν καλά προκειμένου αφενός να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους βεβαίως αλλά και να κρατήσουν την Ελλάδα οικονομικά ζωντανή. Τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης έπρεπε να τα έχουμε πάρει πολύ πριν μας τα φορέσει φέσι η τροικα. Προφανώς διαφωνώ με τον βάρβαρο τρόπο που καλούμαστε να προσαρμοστούμε, προφανώς συμφωνώ μαζί σου ότι δεν πάει άλλο, πως όσα εισπρακτικά μέτρα και αν πάρουν οι στόχοι δεν θα πιαστούν. Μόνο βλάκας δεν βλέπει πως η αγορά μας είναι νεκρή. Ομως πέρα από τα εισπρακτικά, το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο προβλέπουν πολλές μεταρρυθμίσεις οι οποίες είναι γιά το καλό μας και πρέπει να ειταχυνθεί η εφαρμογή τους.

Δυστυχώς οι εξελίξεις όσον αφορά το ευρώ είναι δυσάρεστες αυτές τις μέρες και κανείς δεν ξέρει αν θα επιβιώσει το εναιάιο νόμισμα τελικά. Ακόμα όμως και αν δεν επιβιώσει, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει και ο κόσμος πρέπει να δείξει προσαρμοστικότητα σε αυτές τις αλλαγές. Μην βαυκαλιζόμαστε ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις ή και εξεγέρσεις ακόμα μπορούν να νικήσουν ή να υπερκεράσουν τους νόμους των αγορών. Οι αγορές παρέχουν το κεφάλαιο στις οικονομίες γιά να κινηθούν, έτσι ήτανε πάντα τα πράγματα και έτσι θα συνεχίσουν να είναι. Εκείνες δικαιούνται να βάζουν τους κανόνες τους και οι κοινωνίες διά των πολιτικών τους αντιπροσώπων υποχρεούνται να ασκούν τον καλύτερο δυνατό έλεγχο πάνω τους. Καλύτερους πολιτικούς χρειαζόμαστε σίγουρα, καλύτερους εργατοπατέρες που να χαιδεύουν αυτιά εργαζομένων΄όμως, όχι.