Παράθεση Αρχικό μήνυμα απο Driver M Εμφάνιση μηνυμάτων
Σύμφωνοι Σταμάτη, αρκεί ο νόμος να είναι δίκαιος και με σωστό προσανατολισμό.

Το να φτιάχνουμε και να εφαρμόζουμε νόμους άδικους και καταστροφικούς για το κοινωνικό σύνολο προσωπικά δε μου λέει κάτι.
Η λέξη "νόμος" δεν συμβαδίζει εξ'ορισμού με τη λέξη "δίκαιο".
Και όταν οι δύο λέξεις αυτές δεν συμβαδίζουν, τότε ο νόμος πρέπει να προσκρούει και να μηδενίζεται μέσω της ανυπακοής των πολιτών.
Λοιπόν, τώρα που έχω πισι μπροστά μου.

Με προβλημάτισε πολύ αυτό που έγραψες.

Η λέξη "νόμος" δεν συμβαδίζει εξ'ορισμού με τη λέξη "δίκαιο"
Σωστό σε περιπτώσεις.
Αν ένας νόμος έχει συνταχθεί και ψηφιστεί δημοκρατικά τότε είναι ο νόμος των πολλών και πρέπει να τον ακολουθούν και οι λίγοι.
Έχω την αίσθηση πως μιλάς όμως για πολιτική.
Η πολιτική ως ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας μπορεί να στηρίζεται στο νόμο ή όχι.

Αν η πολιτική στηρίζεται στο νόμο, στη γραπτή σύμβαση που ρυθμίζει τις σχέσεις των μελών μιας κοινωνίας, τότε η πολιτική ταυτίζεται με την εξουσία, δηλαδή την οριοθέτηση της δύναμης στη βάση περιορισμών που θέτει ο νόμος.

Αν η πολιτική στηρίζεται στη δύναμη, τότε επικρατούν οι συσχετισμοί δύναμης και η σύνθεση των συμφερόντων, ανάλογα με τη δύναμη των εμπλεκομένων μερών.

Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, το δίκαιο είναι το δίκαιο του "ισχυρού".
Είτε του πλειοψηφούντος είτε του δυνατότερου.

Συνεχίζοντας να μιλάω για την πρώτη "παράθεση" σου κάνω μια υποθετική ερώτηση

Ας πούμε ότι υπάρχει ένας νόμος που δεν επιτρέπει σε ένα κράτος να δεχτεί επισκέπτες απο το Πακιστάν.

αν το πακιστάν θεωρήσει ότι το κράτος αυτό απομειώνει την ατομική ελευθερία των Πακιστανών και κυρήξει πόλεμο σε εκείνο το κράτος, δεδομένου ότι το κράτος Χ έχει 1.000.000 πολίτες και οι Πακιστανοί είναι 60.000.000 ποιός έχει το δίκιο;

Ο ισχυρότερος;
Η πλειοψηφία;

Ποιός πλέον κρίνει το δίκαιο;

Δημοκρατικά αν βάλεις και τους δύο (κράτος Χ και Πακιστάν να αποφασίσουν) θα πρεπει να αποφασίσουν χώρια και μετά με κλασματική αναγωγή (αναλογική δηλαδή) να δείς τις απόψεις και των δύο τους.
Ασχετα αν το κράτος Χ έχει 1.000.000 πολίτες και το Πακιστάν 60.000.000, θα πρέπει να μιλήσουμε με ποσοστά καθώς το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δίκαιο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Αρα ποιός έχει δίκιο;

Πάμε τώρα στο επόμενο που μου κίνησε το ενδιαφέρον.


Και όταν οι δύο λέξεις αυτές δεν συμβαδίζουν, τότε ο νόμος πρέπει να προσκρούει και να μηδενίζεται μέσω της ανυπακοής των πολιτών
Παράδειγμα:
Για εμένα δεν είναι δίκαιο να μην μπορώ να κάνω σεξ με 16άχρονες.
Ξέρω ότι υπάρει νόμος.
Αλλά ακολουθώ την ανυπακοή καθώς δεν είναι δίκαιο.

(ακραίο αλλά για την κουβέντα το λέμε).

Είμαι ενας και οι Ελληνες είναι 11.000.000
Μπορεί να μην είναι δίκαιο για εμένα, αλλά για τα 11.000.000 είναι.
Οπότε οφείλω να υπακούσω στον νόμο.

Δίκαιο ή όχι.

Που κάνω λάθος;