Η κατάσταση στα ΑΕΙ και το Πανεπιστημιακό άσυλο

[Nikos]

Νίκο δεν έχεις άδικο, πολλά από τα χαρακτηριστικά που παρατηρείς στους νέους υπάρχουν σε ευρεία έκταση δυστυχώς. Φοβάμαι όμως με το να τους λέμε το πως μεγαλώσαμε εμείς, τρώγοντας ξύλο στο Δημοτικό, με αποβολές γιά το παραμικρό στο Γυμνάσιο, με υποχρεωτικό τακτικό εκκληιασμό, με υποχρεωτικο σεβασμό σε καθηγητές και παπάδες ακόμα, μάλλον διερύνουμε το χάσμα, παρά βοηθάμε. Είμαστε μεγαλύτεροι και οφείλουμε να δείχνουμε την ωριμότητά μας, μιλώντας και εξηγώντας όσο γίνεται πιό ήπια και απευθυνόμενοι σε ισότιμους συνομιλήτές. Αυτά αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες σαν γονείς πρώτα από όλα αλλα και σαν διαμορφωτές συνειδήσεων νέων πολιτών γιά την κοινωνία που ζούμε. Αυτό είναι το δύσκολο, το εύκολο είναι να αναπαράγουμε το χάσμα που βιώσαμε εμείς στη νεανική μας ηλικία και να εισπράττουμε την απόρριψη στην οποία αναφέρθηκες σωστά.

Καθε αλλο....οποιος απο εμας επικροτει και υποστηριζει τακτικες και πρακτικες που βιωσαμε εμεις μικροι κανει σοβαροτατο λαθος και ειναι εντελως γραφικο. Και εκει ειναι ολο το ζητημα.
Οτι επειδη ειδαμε τα πραγματα απ'την ασχημη πλευρα, θεωρω οτι ειμαστε σε θεση να κρινουμε το αλλο ακρο αυτο της απολυτης χαλαροτητας και ισοπεδωσης.
Το να δειχνεις σε καποιον τη μεση οδο, η να του επισημαινεις τα υπερ και τα κατα των εκαστοτε καταστασεων δε νομιζω οτι ειναι τοσο κακο ωστε να τον εχεις διαρκως απεναντι σου με αρνηση και ξερολλισμο.
Σε αυτο ομως που προσωπικα δε δεχομαι κανενα συμβιβασμο ειναι στο θεμα του σεβασμου.
Ακομα και σημερα απευθυνομαι σε ανθρωπους που δε γνωριζω η γνωριζω ελαχιστα στον πληθυντικο ακομα και αν προκειται για σχετικα νεωτερους .
Για εμενα ο σερβιτορος στην ταβερνα η στο εστιατοριο ειναι ο "κυριος" ταδε και οχι ο "ψιτ....να σου πω.." και αυτο μαθαινω και στα παιδια μου.
Τωρα οταν σε αυτο δε βρισκω την αναλογη ανταποκριση μπορω και γω να πεσω δεκα επιπεδα κατω απ αυτον και να κανουμε μια συζητησουλα κομμενη και ραμμενη στα μετρα του.