Εχω ένα σύντομο σχόλιο, όσον αφορά το ίδεολογικό χάσμα των γενεών, μιάς και μπήκε και αυτό το θέμα στη συζήτηση και ελπίζω να μην παρεξηγηθεί από τους νεώτερους που συμμετέχουν στην κουβέντα.
Τις δεκαετίες το ΄70 και του '80, η πολιτικοποίηση της νεολαίας ήταν εντονότατη. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών του λυκείου και το σύνολο των φοιτητών διάβαζε συστηματικά εφημερίδες, βιβλία πολιτικού περιεχομένου και δεν έχανε ευκαιρία να ανταλλάσει δημόσια απόψεις (δεν υπήρχε ιντερνετ τότε) και μάλιστα με έντονο πολλές φορές τρόπο. Δέχομαι ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες το νόημα της πολιτικής απαξιώθηκε εκ των έσω της και κυριάρχησαν ιδέες γύρω από την οικονομική ανάπτυξη και το κέρδος, σε ένα παγκοσμιοποιημένο πιά περιβάλλον. Σε αυτό δεν ευθύνεται η νέα γενιά που αναζητά το δρόμο της μέσα στα πανεπιστήμια και το στίβο της ανεύρεσης εργασίας. Ευθυνόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι που την αποδεχτήκαμε αμαχητί αυτή την εξέλιξη. Διοτί ενώ έχουμε ζήσει την πιό υγιή εποχή της πολιτικής, αφήσαμε, ψηφίζοντας τους ίδιους και τους ίδιους, να καταντήσει η πολιτική σκέψη ανέκδοτο και η κομματική θέση στείρα συναλλαγή με τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Θα πρότεινα όμως στους σημερινούς 18αρηδες, προτού λιθοβολήσουν τις τρέχουσες εξελίξεις, να ενημερωθούν γιά την ιστορία και την πολιτική πορεία αυτής της χώρας. Φοβάμαι ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει μαύρα μεσάνυχτα. Η μόρφωση ενός ανθρώπου που φιλοδοξεί να γίνει ενεργός πολίτης δεν επιτυγχάνεται στην Πάντειο, στο ΕΜΠ και στο Φυσικό. Η πιό σημαντική γνώση αποκτάται με το εξωσχολικό διάβασμα, πανεύκολο πλέον, στην εποχή του google. Και κατόπιν ας λιθοβολήσουν με επιχειρήματα και φρέσκες ιδέες τα πάντα γύρω τους.
Απάντηση με παράθεση
