ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

[Nino]

ηταν μια καλοκαιρινη ημερα ειχε αρκετη ζεστη για ιουλιο (ημουν Φλωρινα) 8 χρονων ημουν και παιζαμε ανεμελοι στη γειτονια.
Καναμε σχεδια για το βραδυ που θα παιζαμε κρυφτο, τα σχεδια διεκοψε η αγωνιωδης φωνη της μητερας μου...
Ελα σπιτι τωρα!!!
Τι ειναι μαμα ακομα δεν ειναι πολυ μεσημερι!!
ελα μεσα και δεν θα ξαναβγεις το ακους??
Στις τεσσερις θα ξεκιναγε απαγορευση κυκλοφοριας, τα ραδιοφωνα το ανακοινωναν συνεχεια...
Η πορτα ανοιξε και ο πατερας μου με φωναξε, ελα να με βοηθησεις γιαννακη!!
κουβαλουσε ενα μεγαλο σακι και ενα τενεκε.
Μονο αυτα καταφερα να βρω ειπε στη μητερα μου!! ηταν ενα σακι αλευρι και ενας τενεκες λαδι.
Δεν θυμαμαι τις συζητησεις τους (ειχαν ζησει και σε δυσκολα χρονια,κατοχη-εμφυλιο)
θυμαμαι μονο που κοιταζα απο το παραθυρο τον αδειο δρομο μπροστα απο το σπιτι και ανα μια ωρα που περνουσαν τα στρατιωτικα τζεημς (ρεο)...
μακαρι για κανενα λογο να μην αναγκαστει καποιο απο τα παιδια μου να γραψει στο μελλον κατι παρομοιο και ας μη καταλαβαινα τοτε,και ας ημουνα χιλιαδες χιλιομετρα μακρια!!!