Μηχανες,ενα παθος χωρις ορια

[Nikos]

Μηχανές...ένα πάθος χωρίς όρια......ένα bravo από εμενα σε οποιον σκέφτηκε το συγκεκριμένο τίτλο.....διότι είναι ακριβώς έτσι...οι μηχανές δεν είναι αγάπη...είναι ερωτας παντοτινός..
Οδηγό moto 28 χρονια...και έχουν περάσει πολλές απ τα χερια μου...αξέχαστο το πρώτο μου
Z50R (έστω και τώρα ζητω συγγνώμη απ τον κύριο με το σκαραβαίο που έκλαιγε την εξάτμιση του)....
Αυτή τη στιγμή έχω στο garage τα εξής...
VMax 1200 (ανοιχτό) κίτρινο του 1994 αγορασμένο καινούργιο από ΝewYork το οποιο απλά δεν πωλείται με τίποτα....τρελός ερωτας με αυτή τι μηχανή.
KTM Adventure 950 του 2006...κατάμαυρο...το παπί μου...ένα tanks ...με καρμπιρατέρ...όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν...καθημερινή μετακίνηση στην πολύ και τουριστικά weekends όπως και ημερήσιες αποδράσεις στην επαρχία (εθνικό και επαρχιακό δίκτυο).
Aprilia Tuono Factory 2009 .....με πολλά πολλά καλούδια επάνω....
Δυστυχώς το aprilia δε πρόλαβα να το χάρο....έκανα μονο 3,000 km και τον απρίλιο φέτος είχα το πολύ σοβαρό ατύχημα στην παραλιακή (όπως αρκετοί γνωρίζουν) με το KTM.
Yamaha Raptor 350...κατοικοεδρεύει στο σπίτι στον παρνασσό.....τρελαίνεται για χιονια και λάσπες.....η πλαγιολίσθηση στην πιο fun και ασφαλή μορφή τις....
Δεν ξέρω αν θα περπατήσω ποτε ξανά....(αλλα θα το προσπαθώ όσο μπορώ)...αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αφενός δεν πωλείται καμια μηχανή και αφετέρου αν καταφέρω και σηκωθώ ξανά στα πόδια μου θα "ξανακαβαλήσω" το συντομότερο δυνατό (όχι όμως για μετακίνηση μέσα στην πολύ)...διότι την αίσθηση που μου προσφέρει η μηχανή δε την παίρνω ούτε απ το καλύτερο και ακριβότερο κάμπριο αυτοκίνητο.
Όσοι με νιώθετε κάντε και μια ευχή για μένα. Μου λείπει αφάνταστα.