ΟΛΑ είναι ένα ψέμα (Η κοτούλα η Κικίτσα - μέρος 2ον)

[PANOS-E60]

Εχω την αίσθηση ότι το παραπάνω άρθρο, παρότι εμπεριστατωμένο, είναι μάλλον μονοδιάστατο. Αναλύει σωστά τους μηχανισμούς των διεθνών χρηματαγορών και τη συμπεριφορά τους. Δίνει σωστές πληροφορίες γιά την παγκόσμια διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Εξηγεί το πως αργυρώνητοι Ελληνες πολιτικοί ενήργησαν κατά συρροήν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, εν γνώσει του τι ακριβώς διέπρατταν !

Αυτό που δεν εξηγεί όμως στην κυρίως αφήγηση, ενώ από κάποιες παραθέσεις που υπάρχουν, μπορεί κανείς να το συνάγει με ασφάλεια, είναι ότι η κρίση χρέους του ευρωπαικού νότου ΔΕΝ οφείλεται στο χρέος αυτό καθεαυτό και, ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟ, καμμία από τις δυνάμεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής διαπλοκής δεν έχει στοχοποιήσει τη μικρή μας χώρα. Θα ήταν και ανόητο να έχουν προηγούμενα μαζί μας οι κολοσσοί της Wall street ή του City, νομίζω είναι ξεκάθαρο το πόσο μικροί είμαστε γιά τα μεγέθη τους ... τόσο μικροί, όσο ναι το χρεος μας σε απόλυτα νούμερα.

Τι είναι αυτό λοιπόν που μας έφερε στο μάτι του κυκλώνα λοιπόν ? Η Αμερικανική κρίση χρέους επί σειρά 10ετιών και το υπό κατάρρευσιν τραπεζικό τους σύστημα τα τελευταία 10 χρόνια έπρεπε με κάθε δυνατό τρόπο να εξισορροπηθούν από κάτι εξίσου μεγάλο και εντυπωσιακό απέναντι στις διεθνείς χρηματαγορές (οι ίδιοι δανειστές δανείζουν και τις ΗΠΑ προφανώς). Και εφευρέθηκε έτσι η επιτακτική ανάγκη γιά μείωση των χρεών των χωρών της ευρωζώνης ... αλλά επειδή οι βαρειές βιομηχανίες του βορρά δεν αποτελούσαν και πολύ εύκολο στόχο, προτιμήθηκαν οι λιγότερο ώριμες οικονομίες του νότου και φυσικά η αχίλλειος πτέρνα του ευρώ, η Ελλάδα μας. Το στοίχημα γιά την πτώχευσή μας, διά του μηχανισμού των CDS είναι στο αποκορύφωμά του σήμερα, με συσσωρευμένο επενδυτικό κεφάλαιο άνω των 50 δις ευρώ ! Τ' ακούς ρε χαζέ Μπέο, που είναι τα λεφτά ...? Η πίεση είναι περισσότερο από ποτέ ασφυκτική γιά να πληρωθούν οι αποδόσεις του στοιχήματος. Αν πληρωθούν, σε λίγες βδομάδες ακολουθεί η Πορτογαλία, η Ιρλανδία κλπ και bye-bye ευρώ ...

Τέλος, οι αγορές είναι ισχυρότερες από τους πολιτικούς και μπορούν να τους εξουσιάζουν (τους περισσότερους). Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι όμως να πιστεύει κανείς ότι οι ευρωπαιοι πολιτικοί, ίσως και ο Ομπάμα σε κάποιο βαθμό, έχουν τρομοκρατηθεί από την ισχύ των χρηματαγορών και το παλεύουν αληθινά τούτη τη φορά γιά να μπεί μιά τάξη στη λειτουργία τους ... Αυτά εν συντομία.