Μακάρι να μου περίσσευαν τα χρήματα και να τ' αγόραζα. Από την πρώτη στιγμή που είδα τη Ζέτα του Δημήτρη την ερωτεύτηκα. Δεν ξέρω αν θα γίνει συλλεκτικό ή όχι, εγώ πάντως θα το χαιρόμουν για δεκαετίες. Όχι τα παιδιά μου, ούτε η γυναίκα μου. ΕΓΩ.
Το θέμα των χρημάτων είναι καθαρά υποκειμενικό. Κάποιος μπορεί να τα θεωρεί πολλά ακόμη και για ένα τέτοιο 6κύλινδρο μπιμπελό, ο ιδιοκτήτης του όμως ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα.
Θυμάμαι τι άκουσα όταν έβαλα προς πώληση το ΤΤ (108.000 km) το 2005. Οι έμποροι μου έδιναν 16.000 ευρώ, η επίσημη αντιπροσωπεία ένα χιλιάρικο παραπάνω με την προϋπόθεση να πάρω πάλι Audi. Τελικά το έδωσα 28.000 μετά από 1 χρόνο.
Το ίδιο έγινε και με το GTI (96.000km): Μ' έπαιρναν τηλέφωνο για την αγγελία στο car και μου έλεγαν πως βρίσκουν το ίδιο και καλύτερο με 13 χιλιάρικα. Τους προέτρεπα να πάνε ν' αγοράσουν εκείνα τότε και να μη μου ζαλίζουν τον έρωτα. Τελικά μόλις 2 βδομάδες αργότερα το έδωσα 19.000 μετρητοίς. Μόλις κατέβασα την αγγελία έπεσαν απανωτά κάτι αγχωμένα τηλεφωνήματα (είχαν κρατήσει το κινητό μου), αλλά το πουλάκι είχε πετάξει.
Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα οι εποχές είναι διαφορετικές. Τα νέα τεκμήρια και τα αυξημένα τέλη είναι η ταφόπλακα στα άνω των 1800cc αυτοκίνητα. Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει χρήματα κι όσοι έχουν είναι απίστευτα φειδωλοί. Ο Δημήτρης όμως δεν απευθύνεται στον τύπο που βρίσκεται σε δίλημμα μεταξύ του Dacia Logan και του Hyundai i10. Το Ζ3 έχει συγκεκριμένο κοινό. Και πιστεύω ότι το πρόβλημα του αγοραστικού κοινού του Z3 δεν είναι η τιμή του αυτοκινήτου αλλά τα τεκμήρια.