Με ολες αυτες τις καταθεσεις ψυχης...
το μονο που μπορω να νοιωσω ειναι ΑΒΟΛΑ κ ΑΣΧΗΜΑ!
Σαν 40αρης κ γω σημερα, εζησα, απολαυσα, γλεντησα , περασα ομορφα!
Με λυπει το γεγονος να βλεπω νεους ανθρωπους με τετοιες σκεψεις!
Με φοβιζει το γεγονος οτι μεγαλωνω παιδι!
Που θα παει σ αυτον τον κοσμο?
Η γυναικα μου θελει κ αλλα..οχι ενα...πολλα!Πως?...την προσγειωνω!
Στεναχωριεμαι ακομα περισσοτερο γιατι νοιωθω συνυπευθυνος για αυτο που αντιμετωπιζετε οι νεοτεροι...ισως κ το παιδι μου!
Ενα μεγαλο ΣΥΓΝΩΜΗ ρε παιδια!
Δεν ξερω τι θα μπορουσα να κανω σημερα για να επανορθωσω!
...ας ελπισουμε οτι δεν θα σας (για τους νεους μιλαω) εγκαταλειψει ο Θεος!
Ουδεν κακο...αμιγες καλου...!
για να δουμε...εχει ο Θεος!
Απάντηση με παράθεση
