Ελβετια - Τελη - Ασφαλειες. Τι ισχυει

[Thomelef]

Η νοοτροπια καθε λαου ειναι δικο της δουλεια..
σαν ελληνες εχουμε και εμεις τα απωθημενα μας.
οπως για εμας οταν ερθει ενας φιλος στο σπιτι θα του βγαλουμε ενα πιατο να φαει μαζι μας ,ετσι ο αμερικανος θα καλεσει τον πατερα του στο γαμο του και αν δεν τους καλεσει οι γονεις δεν θα πανε!
η εργασια ανεκαθεν ηταν και θα ειναι μια διαδικασια που για την πλειοψηφια θα δρα ως μορφη δουλοποιησης,κατα την μειωψηφια θα επωφελουνται με αβασταχτο αντιτιμο.
εξηγουμαι.ενα golden boy εδω στην ελλαδα αμοιβεται με 15.000 το μηνα ετσι?οικογενεια?
βλεπει το παιδι του?οχι γιατι δουλευει απο τις 10 το πρωι μεχρι και την αλλη μερα στις 10 το πρωι καποιες φορες.....οδηγαει φερραρι?ε και?τη διαδρομη απο το σπιτι στο γραφειο κανει...εχει γκομενα τη γραμματεα του?τη γυναικα του την εχουν σειρα....
θελω να πω πως ενα εισοδημα δεν καθοριζει απαραιτητα και μονοπρακτα το βιοτικο επιπεδο του ανθρωπου.και στο κατω κατω εγω τα χρηματ απου περισσευω θελω να τα τρωω σε βενζινες ωστε το 28ρι να μην ισιωνει,αλλος παλι θελει να τα τρωει στα θεατρα και αλλος να τα κανει μασουρια.....

φυσικά και έτσι ακριβώς είναι...ο καθένας πράτει όπως νομίζει και αισθάνεται...
το θέμα είναι να μην μετανοιώνει στο τέλος με τις επιλογές του...και άντε,
μαλακίες είναι τα περισόττερα και μένει η εμπειρία...τι γίνεται όμως όταν αυτή
η μαλακία μετά την εμπειρία γίνεται μαρτύριο???εδώ και 7-8 χρόνια πάντως,
το θέμα αμάξι για μένα δεν υποδηλώνει τπτ...μέχρι και η κουτσή μαρία έπαιρνε
αυτό που ήθελε...και γενικότερα τα υλικά αγαθά...καταφέραμε να ξεφτιλίσουμε
τα πάντα, με αποτέλεσμα να ξεφτιλιστούμε εμείς οι ίδιοι στο τέλος...αυτή είναι
η άποψη μου και δεν θεωρώ παράλογο κάποιος άλλος να έχει αντίθετη γνώμη.
σε καμμία περίπτωση όμως πλέον δεν δικαιολογώ άτομα που μέχρι πρόπερσι με
ανεβοκατέβαζαν μαλάκα για τις επιλογές μου, είτε γιατί δεν έβαλα για 25 χρόνια
δάνειο για σπίτι, είτε γιατί δεν έπαιρνα το πόρσε που ήθελα με κάνα δανειάκι και
περίμενα να βγάλω μπόγο στην μπάντα για να κάνω αυτό που θέλω...η αγγελεία
υπάρχει ακόμα του φίλου που με ειρωνευόταν...φυσικά και δεν χαίρομαι με την
δυστηχία και την αγωνία του άλλου, αλλά βρε παιδιά...ας προσγειωθούμε κάποτε.
όλα αυτά είναι προσωπικές ικανοποιήσεις...η ευτυχία βρίσκεται αλλού...υγεία
λοιπόν, εύχομαι όλοι να βρούν την άκρη με τα προβλήματα που έχουν και
υπομονή...ας ζοριστούμε και λίγο...καλό θα μας κάνει. να μάθουμε να εκτιμάμε
και λίγο κλύτερα τα πράγματα...