Z3 Last Ride
Δευτερα βραδυ και με εχουν ζωσει τα φιδια. Αυριο καταθετω,πρεπει να παω βολτα.
Με εχει φαει και ο Γιαννης,να την βγαλουμε βολτα και να την βγαλουμε βολτα. Βλεπεις και αυτος εχει το s2k του 3 μηνες σε ενα μαντρα παρατημενο.
Ο καιρος ειναι υγρος και εχει κρυακι. Φοραω το κλασικο μου ζακετακι με την κουκουλα που προστατευει το σβερκο απο το ψωφοκρυο και βγαινω απο το σπιτι.
Μπαινω στο γκαραζ και την κοιταω...εχει ακομα πινακιδες.Ανοιγω την πορτα και γλυστραω μεσα της.Γυρναω το κλειδι και ο Μ54 ερχεται στη ζωη διατηρωντας ενα ζωηρο ρελαντι.Βγανω απο το γκαραζ και παρκαρω στην ακρη του δρομου ταχτοποιοντας τα λιγοστα μου υπαρχονται μεσα στο κοκπιτ. Αναβω τσιγαρο και περιμενω να ζεσταθει λιγακι. Οι σκεψεις στο μυαλο μου πεφτουν σαν καταιγιδα. "Κοιτα να το καρφωσεις πουθενα και να κλαις με μαυρο δακρυ"...."Ηρεμα και εχει και υγρασιες αποψε"...."Το νου σου,εχεις καιρο να βγεις πονηρο getaway"...
Kουμπωνω πρωτη και ξεκιναω,το δακτυλο μου καρφωνεται στο "ΑSC" και το πορτοκαλι λαμπακι μενει αναμενο......
Βγαινω εθνικη και παω για Μεταμορφωση να μαζεψω τον Γιαννη.Ολες οι ταχυτητες βαρανε κοφτη...τον λατρευω αυτον τον κοφτη.
Φτανω και περιμενω να κατεβει. Καθε φορα ετσι καναμε,απλως σημερα θα ερθει μαζι μου και οχι με το s2k του.
Μπαινει μεσα και μου λεει "Μαραθωνα"?...φυγαμε.
Επικρατει μια αχαρη ησυχια μεσα στην καμπινα.
Βγαινουμε στην εξοδο του Αγ.Στεφανου και παμε για Μαραθωνα.
Μολις αφησαμε τον πολιτισμο και παμε για το φραγμα. Ο δρομος ειναι ξεπλυμενος απο τις πολλες βροχες και ειναι προσφυρσατος. Οι υγρασιες καραδοκουν να τιμωρισουν τον αδαη και θελουν πολυ προσοχη. Τα τρια λαμπακια στο πανελ των οργανων ειναι αναμενα και υποδηλωνουν γρηγορη οδηγηση. Μεγαλη σκαλα,προβολακια και ASC,γαλαζιο πρασινο και πορτοκαλι,τα χρωματα του πολεμου!!!
Πιανω τον εαυτο μου αγχωμενο και το ιδιο αντιλαμβανεται και ο συνοδηγος μου. Σκουριασαμε σκεφτομαι. Οι γραμμες που εχω στο μυαλο μου δε βγαινουν,εχω ξεχασει τον δρομο οπως και ο Γιαννης,φοβαμαι και νιωθω εντελως amateur...μα τι εχει γινει?
Περναμε το φραγμα και ξεκιναμε για το ανηφορικο κομματι που ειναι και το δυσκολοτερο. Μαζευεις χλμ και το ενδεχομενο ντριφτ θελει πολυ ψυχη και αζωτο αντι για αιμα στις φλεβες.
Ο εξακυλινδρος ουρλιαζει χαρουμενος και σπρωχνει την καροτσα στις στροφες. Σα να ξαναβρισκω λιγο τα πατηματα μου και η αυτοπεπιθεση μου ξαναερχεται. Υπαρχει ενα κατηφορικο εσακι μεσα στην διαδρομη που καταληγει σε μια ανηφορικη αριστερη. Ειναι το αγαπημενο μου,το παω καλα εκει και ερχεται καταπανω μας με ισως λιγο μεγαλυτερη ταχυτητα απ οτι θα επρεπε!!!!
Φρενακι και τριτη στο κιβωτιο,ωρα να στριψω...αριστερα σφιχτα στο κατηφορακι με το γκαζι λιγο πριν το τελος του.....ειναι στεγνα και συνεχιζω....νιωθω λιγο αγχωμενος....αποτομο αφημα του γκαζιου και πατωμα παλι για το δευτερο κομματι του s.....αποσταθεροποιηση και παμε για ελαφρυ μα πολυ γρηγορο ντριφτ με τριτη !!!!
Τα εμπρος λαστιχα ομως μου θυμιζουν οτι ειναι λιγοτερο ζεστα απο τα πισω και ω του θαυματος μουριαζουμε επικινδυνα προς το κοντινοτερο βραχακι!!!! Τιμονι και τιμονι και αφημα μαζι με προσευχη και τελος μια κλωτσα στο φρενο,το γλυτωσα στο τσακ!!!
Το αυτοκινητο ανηφοριζει με τριτη βουιζοντας και ζητωντας "μια κατω" αλλα δεν εχω ψυχη πια...παμε χαλαρα.
Χασκογελαμε λιγο με τον Γιαννη και συζηταμε το γεγονος. Αλλες φορες εκει εκτελουσαμε ο ενας πισω απο τον αλλο με μιση καροτσα διαφορα. Χορογραφια για δυο...
Φταιει η απουσια μας απο την νυχτερινη ζωη των βουνων,φταιει το οτι ο Γιαννης αφησε το Honda στον μαντρα και δεν ειχα τον παρτενερ μου
φταιει που η ψυχολογια μου ηταν σκατα? Δεν ξερω.
Η τελευταια βολτα δεν ηταν τελικα αυτο που ηθελα. Πηγαμε σε μια στροφη στα Κιουρκα που ειχαμε περασει παρα πολλα βραδυα παλευοντας για το τελειο ντριφτ με δευτερα,ισως και 500 περασματα χωρις υπερβολη ο καθενας μας απο κει. Ουτε κει εβγαινε η οδηγηση....
Πηραμε τον δρομο του γυρισμου και ενιωθα χαλια. Δεν το χαρηκα οπως ηθελα.
Φτασαμε στο σπιτι του Γιαννη και κατεβηκε απο το αυτοκινητο. Την ωρα που παω να φυγω μου κανει την κλασικη κινηση του χεριου που κινηται προς τα κατω και υποδηλωνει "ΔΩΣΣΣΣΕΕΕ" ....Το μοτερ ουρλιαξε μεσα στο στενακι βαρωντας κοφτη για ωρα....τι ηδονη ειναι αυτη Θεε μου.
Εφτασα σπιτι και την εβαλα στο γκαραζ. Πηρα ενα κατσαβιδι και γονατισα μπροστα της,εβγαλα την μπροστινη ακουγοντας το μοτερ να συστελεται μεσα απο τις καρδιες του καπο. Εβγαλα και την πισω και εβαλα το πλαισιο μεσα στο πορτ μπαγκαζ.
Τις εβαλα βιαστικα στην τσαντα με τα αδιαβροχα που θα επαιρνα αυριο με την μηχανη.....
Μπηκα σπιτι και η Δημητρα με κοιταει και λεει
-"Μεγαλη Παρασκευη"?
-"Σκατα" απαντησα και εκατσα στον καναπε αμιλητος
"ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠ ΤΟΝ ΑΡΗ" (Τζιμακος)
Απάντηση με παράθεση
