ΔΟΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

[ECO 3-4-8]

Κοιτά όμως, και για να μην αναλλωνομαστε σε μικρό μακρόχρονη οικονομικές συζητήσεις λες και είμαστε.....Ρουμπινί. Το Θέμα είναι απλό: Είτε εντός ευρω είτε εκτός Αν Δεν Ξεφορτωθουμε το Δημόσιο Κόστος Δεν σώζεται η παρτίδα......απολύσεις σε δεκο ΟΤΑ και ευρύτερο Δημόσιο ΤΏΡΑ!!!!! Και τέρμα οι κωλοσυνδικαλισμοι παντού και κυρίως Έξω Από τα πανεπιστήμια και την εκπαίδευση εν γένει η πολιτική. Επιτέλους τέλος στον φασισμό των ανικανων συντεχνιτων που έχουν συνασπιστει και μας έχουν φάει ζωντανούς! Η κρίση είναι μια ευκαιρία να τους Ξεφορτωθουμε μια για πάντα!

Κώστα ευχαριστώ για την απάντηση η οποία είναι και τεκμηριωμένη και λογική. Δε διαφωνώ ως προς αυτά που λες (γιατί η αλήθεια σε τέτοια πολυσύνθετα ζητήματα είναι πουθενά και παντού) συνεχίζω να θεωρώ όμως πως το ευρώ μας εγκλωβίζει.
Η οικονομία εξακολουθεί να είναι μη ανταγωνιστική και σε λίγο ποσώς θα μας ενδιαφέρει το γεγονός ότι έχουμε ένα ισχυρό νόμισμα με μηδέν ανάπτυξη και επενδύσεις. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα με σωστές κυβερνήσεις (όπως ο Ερντογάν στην Τουρκία ο οποίος είναι θαρρώ ο δεύτερος μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής και εκσυγχρονιστής στην Τουρκική ιστορία) και σωστές πολιτικές ίσως να ήταν μια αναλλακτική. Καταλαβαίνω όμως ότι το θέμα είναι πολυσύνθετο και αναγνωρίζω τη διαφορετικότητά μας με τους γείτονες σε πληθυσμό, γεωπολιτική θέση, έκταση κ.λπ. χωρίς όμως να αποκλείω την ενδεχόμενη επιτυχία του μοντέλου ανάπτυξης της.
Ενοχλούμαι για το ότι δεν μας δίνεται καμία προοπτική για ανάπτυξη αλλά μόνο για μετρα τα οποία απλά δε θα μας οδηγήσουν στη χρεωκοπία (ποιά χρεωκοπία δηλαδή σε ελεγχόμενη χρεωκοπία είμαστε ήδη).
Αναφορικά με την Κίνα στέκομαι μόνο στον έλεγχο που μπορεί να ασκεί το Κράτος στο εμποριο και πουθενά αλλού. Εδώ - και γενικά στο Δυτικό κόσμο - τα λόμπυ των οικονομικά ισχυρών διαμορφώνουν τις πολιτικές των κυβερνήσεων...κανείς δε θέλει το βιοτικό επίπεδο του μέσου Κινέζου αναφέρομαι μόνο στο κομάτι του ελέγχου που μπορεί να ασκεί ένα Κράτος το οποίο είναι μεν κράτος που ευνοεί την ανάπτυξη αλλά όχι με την έννοια του άκρατου νεοφιλελευθερισμού οπου το εμπόριο αυτορυθμίζεται και αυτοπροσδιορίζεται χωρίς πραγματικό έλεγχο.
Τέλος ο αφανισμός της μεσαίας τάξης ο οποίος συντελείται από αυτήν την τάξη πραγμάτων είναι κατ' εμέ ένα από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα της εποχής μας αλλά και ενδεικτικό της νοσηρότητας του συστήματος μας.

Κωνσταντίνε εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα μέτρα που παίρνει η Μέρκελ δεν είναι η καλύτερη δυνατή λύση..δε θέλω να μπω σε σενάρια συνομωσίας και επιστημονικής φαντασίας αλλά δεν αποκλείω τίποτα. Αυτό που με ενοχλεί και προσβάλλει τη νοημοσύνη μου όμως είναι ότι ενώ μας υπαγορεύουν πολιτικές και τρόπους αντιμετώπισης του ελείμματος πουθενά δεν υπάρχει όραμα και προτάσεις για ανάπτυξη πέρα από θεωρητικές αναφορές.

Ας επεξεργαστούμε εν πάσει περιπτώσει και το παράδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης των Αμερικανών ή των ασιατικών χωρών στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ας μην αναλωνόμαστε σε κοντόφθαλμες, βραχύβιες, καταπιεστικές πολιτικές μόνον (που χρειάζονται ίσως και αυτές εν μέρει) αλλά ας δούνε τα μυαλά που μας κυβερνούν πώς θα βγούμε δυνατοί μέσα από αυτήν τη διαδικασία με οικονομία σταθερή και δυνατή και με ανάπτυξη που θα εγγυηθεί ότι δε θα ξαναπέσουμε στα ίδια σκατά.
Εν κατακλείδι, υγιής κρατικός έλεγχος, ευελιξία στο δημόσιο, μακρόπνοες οικονομικές πολιτικές με τη δημιουργία πρόσφορου εδάφους στις επενδύσεις είναι μερικά από τα συστατικά που χρειάζονται για την βελτίωση της κατάστασης μας. Εξακολουθώ να απορώ αν η Ευρώπη, το ΔΝΤ και οι εταίροι μας επιθυμούν το ίδιο για μας (ειδικά ως προς την ανάπτυξη) ή απλά μας βλέπουν ως τις εταίρες τους στο νοτιοανατολικό άκρο του μαγαζιού τους.