τα σαραντάχρονα των "τροχών"

[Nikos]

Να συμπληρώσω Νίκο ότι είναι πολύ σημαντικό στοιχείο η προσωπική επαφή/τριβή των με τους συγκεκριμένους του χώρου.

Αλλιώς αντιδράς σαν αναγνώστης στην αυτοανακήρυξη του καββαθά ως αυτοκινητιστικού πατριάρχη στη χώρα, και αλλιώς σαν υφιστάμενος του.

Και είναι λογικό ότι ο ΣΧ αντιμετωπίζεται σαν το πιστό κυνόδοντο του αφεντικού, τη στιγμή που οι υποψήφιοι για τη θέση αυτή ήταν προφανώς πολλοί στα τέλη του 70 και αρχές του 80.

Δε συμφωνώ όμως ότι η ενημέρωση, τα τεστ, ήταν μεροληπτικά, όπως τους κατηγορούσαν με διάφορες επιστολές, για φιλο-αλφα-φιατ κλπ απόψεις και κείμενα. Θυμάμαι να τονίζεται το στοιχείο της προτίμησης όταν βάρυνε στο verdict ας πούμε.

Τα περιοδικά πάντα γίνονται στόχος για το θέμα αυτό. Τo Car & Driver, εννοείται το αμερικανικο, συχνά πυκνά γίνεται στόχος για φιλομπεμβεδισμό. Το top gear για anti-μπεμβεδισμό. Το autocar, ιδιαίτερα πριν φύγει ο chris harris, για άκρατο φιλοπορσισμό.

Σε ενα χωρο τοσο πολυδιαστατο ειναι λογικο να υπαρξουν θετικες και αρνητικες ψηφοι....αλλωστε ανθρωπινες αδυναμιες ειναι αυτες .
Μπορει ενας αθλητικογραφος να ειναι ποτε 100% αμεροληπτος οταν πρωτα εχει γινει φιλαθλος μιας ομαδας και πολυ αργοτερα δημοσιογραφος ?
Αυτο αλλωστε ειναι και η κινητηρια δυναμη των επιλογων μας .
Καποιες φορες εις γνωση μας αγοραζουμε κατι επειδη μας αρεσει και μας φτιαχνει ασχετα εαν αυτο σημαινει και συμβιβασμο με γνωστες ατελειες η προβληματα.
Ετσι και ο συντακτης περιοδικου αυτοκινητου ειναι λογικο να επιρρεαζεται απο προσωπικα παθη , αλλα και απο κατευθυντηριες οδηγιες της διοικησης που μεχρι καποιο βαθμο θεωρω οτι δεν ειναι μεμπτο.
Καλο ειναι να εχουμε δικα μας κριτηρια επιλογης .