Έλληνες στο έλεος της φτώχειας

[PANOS-E60]

Γιάννη, αν θες τη γνώμη μου ρομαντισμός είναι να πιστεύεις πως σε μια ξένη χώρα, υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, θα μπορέσεις να προοδεύσεις. Θα σου δώσω λοιπόν 4 λόγους:

1. Δες τα μηνύματα γύρω σου: Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα συμβαίνει ήδη στη Γαλλία και σε λίγο καιρό στην Ιταλία. Στη Μεγάλη Βρετανία ανακοινώθηκαν αιματηρές περικοπές και σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 500.000. Φίλη μου εργαζόταν επί 12 χρόνια σε κορυφαία χρηματοοικονομική εταιρεία στο Λονδίνο με αμοιβή 14.000 ευρώ το μήνα, από τον Αύγουστο ψάχνει για δουλειά. Ας μη μιλήσουμε για την Αμερική, τη χώρα όπου το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι άποροι, οι άστεγοι ή οι τεράστιες ταξικές διαφορές αλλά εκείνοι οι οποίοι, αν και μορφωμένοι, εργάζονται μια ολόκληρη ζωή για τα τους στίψουν σα λεμόνι και να τους πετάξουν στο δρόμο, εκείνοι που πεθαίνουν χρεοκοπημένοι, ντροπιασμένοι, χωρίς ιατρικοφαρμακευτική περίθαλψη.

2.Στο εξωτερικό ξεκινάς από το μηδέν για να φτάσεις κάπου. Αυτό το κάπου μπορεί να ειναι πάλι το μηδέν. Εδώ έχεις μια οικογενειακή επιχείρηση στημένη.

3.Οι άνεργοι στο εξωτερικό θα σε κοιτάζουν όπως κοιτάζουμε εδώ τους ξένους που παίρνουν τις δουλειές. Τα ακροδεξιά κόμματα (π.χ. Λεπέν) έχουν τεράστια άνοδο σε όλη την Ευρώπη και οι μετανάστες (οικονομικοί και μη) είναι στη μπούκα του κανονιού. Αν νομίζεις πως ο πεινασμένος Ισπανός, Γάλλος ή Άγγλος θα σου συμπεριφερθεί ως να ήσουν ευρωπαίος πολίτης, δεν έχεις παρά να κοιτάξεις τα χάλια μας για να δεις πόσο ενωμένη είναι αυτή η 'Ενωμένη Ευρώπη'.

4.Στη χώρα μας τα ωραιότερα πράγματα είναι δωρεάν. Αυτά έχουν και την ουσία. Έχεις φίλους ν' απευθυνθείς, ανθρώπους να σε βοηθήσουν, κάποιον να μιλήσεις. Σκέψου το.

Αρη, με πρόλαβες.

Θέλω και εγώ να πω με τη σειρά μου στον αληθινά φίλτατο Γιάννη, ότι εμείς οι μεγαλύτεροι περάσαμε από το στάδιο το προβληματισμού που βρίσκεται ο ίδιος σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι πως πριν 10 χρόνια εσύ (25 εγώ) βρεθήκαμε γιά σπουδές στη χώρα φιλοξένησε πολλές χιλιάδες καλούς ελληνες φοιτητές με όνειρα και φιλοδοξίες, την Αγγλία, σε εποχές που η λέξη οικονομική κρίση ήταν σχεδόν συνώνυμη κάποιων χρηματιστηριακών παιχνιδιών ολιγόμηνης διάρκειας. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά και εκεί. Η κρίση είναι βαθύτατη και το μέλλον των οικονομιών τους αβέβαιο.

Το πιό σωστό από όσα λες κατά τη γνώμη μου είναι ότι τα πραγματικά καλά της Ελλάδας είναι αυτά που δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται. Αυτά που δεν μπορείς να αποκτήσεις στην Αγγλία, τη Γερμανία και την Ελβετία, όσα λεφτά και αν΄βγάζεις. Τη χαρά να ζεις στην πατρίδα σου, να απολαμβάνεις τη ζεστασιά του ήλιου και των ανθρώπων της. Αυτό που έκανε τους περισσότερους έλληνες φοιτητες να γυρίσουμε πίσω. Ισως οι πιό μυαλωμένοι βέβαια να είναι αυτοί που έμειναν εκεί ...