Παρότι με λυπούν τα όσα γράφονται τον τελευταίο καιρό στο γερμανικό τύπο, τα οποία σε μεγάλο βαθμό είναι υποκινούμενα από επιχειρηματικούς κύκλους και κρατικά συμφέροντα της χώρας, θα περίμενα μια πιο υπεύθυνη στάση από την ελληνική κυβέρνηση. Και εξηγούμαι. Δεν με ενοχλεί το διάβημα που έγινε στο Γερμανό πρέσβη, το οποίο ίσως και σωστά να έγινε, αλλά το να ζητάμε ξαφνικά αποζημιώσεις επειδή ένα γερμανικό έντυπο μας την "είπε" και μας αποκάλεσε απατεώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα τέτοια ωραία, δεν το θεωρώ ούτε σοβαρό, ούτε διπλωματικό, ούτε πάνω από όλα εύστοχο και μελετημένο. Τις αποζημιώσεις, οι ελληνικές κυβερνήσεις έπρεπε να τις διεκδικούν έτσι και αλλιώς και όχι ξαφνικά εν μια νυκτί, παρασυρόμενες από ανυπόστατα και κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, να εγείρονται εθνικά και να καταπιάνονται με θέματα που εδώ και τόσα χρόνια δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να διεκδικήσουν. Άραγε, έπρεπε να κυκλοφορήσει ένα περιοδικό με την Αφροδίτη να υψώνει το μεσαίο δάχτυλο, ώστε να να απαιτήσουμε αποζημιώσεις για το αίμα κάποιων συμπατριωτών μας που θυσιάστηκαν στα σύνορα, πολεμώντας τον άκρατο επεκτατισμό και τον στιγνό και απάνθρωπο φασισμό, για τα παιδάκια που έτρωγαν σκουπίδια για να επιβιώσουν και γενικά για το λαό μιας χώρας που υπέστη τα πάνδεινα, από ανθρώπους που μέσα στην φασιστική και εθνικιστική τους μανία, εφήρμοσαν τα κατώτερα ανθρώπινά τους ένστικτα πάνω σε αθώους ανθρώπους που αγωνίζονταν απλά για την ελευθερία και την ύπαρξή τους. Δυστυχώς, τέτοιες θηριωδίες δεν ξεπληρώνονται ούτε με όλο το χρυσάφι της γης (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να αποζημιώσει την Ελλάδα για το κυριολεκτικό αυτό ολοκαύτωμα) και ακόμα χειρότερα, δεν πρέπει να τις θυμόμαστε μόνο όταν μας σηκώνουν τα δάχτυλα, ή όταν το δημοσιονομικό έλλειμμα χτυπάει κόκκινο και η χώρα παραπαίει, γιατί είναι προσβολή στη μνήμη αυτών που πέσανε, αλλά και αυτών που έμειναν στιγματισμένοι μια ζωή από τη φρίκη του Γ Ράιχ.
Αυτή είναι η άποψή μου και ελπίζω οι ελληνικές κυβερνήσεις, να μάθουν κάποια στιγμή να απαιτούν και να διεκδικούν μεν, όσα κάποιοι δυνατοί της στέρησαν με το βαναυσότερο τρόπο, με οργάνωση, διπλωματία, αλλά και αποφασιστικότητα, την κατάλληλη χρονική στιγμή δε και όχι με πυροτεχνηματικά τεχνάσματα, που εκτός από ατελέσφορα, υποβαθμίζουν και την ίδια της την αξιοπρέπεια, ως ωφελιμιστικά και καιροσκοπικά.
the more people agree with me
the more I think I'm wrong