Συνέχεια απο το προηγούμενο
The British Era (masturbation goes Sky High - η μαλκια πάει σύννεφο)
η συνέχεια...
Μετά την τελευταία σοβαρή καταγεγραμμένη κόντρα μεταξύ του Ιούλιου και του Πόρσιου, τα πράγματα ηρέμησαν ξανά καθώς ο Βρούτος άνοιξε αντιπροσωπεία αμαξών στην Μπολόνια, ο Ιούλιος έπεσε τυχαία επάνω σε ένα μαχαίρι καθως έβγαινε απο το σπίτι του και ο Πόρσιος αποσύρθηκε για να φτιάξει τα αερόψυκτα άλογα που ήθελε για την αμαξά του.
Ο καιρός πέρναγε και πέρναγε και πέρναγε, ώσπου ήρθε η ώρα να γίνει η μεγάλη διαφορά.
Η Βρετανία ήταν τότε μια χώρα με πρόβλημα.
Το 55 προ Χριστού, την είχαν καταλάβει τα στρατεύματα του Ιούλιου και άφησαν το στίγμα τους στις άμαξες της περιοχής.
Αργότερα ήρθαν οι Ούννοι και οι Οστρογότθοι όπου άφησαν και αυτοί το δικό τους στίγμα.
Υστερα πέρασαν μια βόλτα οι Σάξωνες, η οποίοι έκαψαν ότι άμαξα βρήκαν μπροστά τους και τέλος πέρασαν και οι Βικινγκς με την Σάαμπάμαηα με κίνηση και στις τέσσερις ρόδες...
Οπως είναι φυσικό οι κάτοικοι είχαν χάσει τη μπάλα στην κατασκευή αμαξών, και δεν αγόραζαν τίποτα, παρα μόνον έφτιαχναν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι, στην πίσω πλευρά του σπιτιού τους τα απογεύματα της Κυριακής.
Ένας λοιπόν απο αυτούς τους καημένους ήταν και ο Ράδερφορντ Μπιούμπερτ Γουίλιαμ Εντμουντ Πάρσουνς, που οι φίλοι του για συντομία τον φώναζαν Γουίλ, ενώ αυτοί που τον ήξεραν καλύτερα τον φώναζαν Μπέτυ, ειδικά μετά απο εκείνη τη νύχτα όπου είχε μεθύσει με μπύρα Κορνουάλης και σε ένα τρελό ξεφάντωμα ο κολλητός του ο Τζών του ζήτησε να αναπαραστήσουν την πρώτη κόντρα της ιστορίας στην οποία ο Γουίλ-Μπέτυ έκανε το άλογο και ο Τζων του -πάταγε- καρότα για να πάει πιό γρήγορα.
Ο Γουίλ λοιπόν, είχε πάρει τη μπύρα του, είχε πάει στην πίσω αυλή του σπιτιού του και κοίταγε την άμαξά που είχε κληρονομήσει απο τον πατέρα του, μια βαριά, επιβλητική και χλιδάτη άμαξα με τα αρχικά RR στο εμπρός μέρος.
Συνεχίζεται αργότερα.
Η RR λοιπόν ήταν ένα τρομερό όχημα, φτιαγμένο όλο στο χέρι, με φοβερή τεχνολογία, όπου ακόμα και στην τελική της ταχύτητα δεν άκουγες τον παραμικρό θόρυβο ούτε απο το άλογο ούτε απο τα πέταλα, παρα μόνο όπως έλεγε ο θρύλος, ο μόνος θόρυβος ήταν το τικ-τακ του ρολογιού.
Κάτι το οποίο είναι εντελώς κουλό γιατί εκείνη την εποχή δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κουρδιστό ρολόι, άρα ήταν αδύνατον το ηλιακό ρολόι που υπήρχε να κάνει τικ-τακ, αλλά τέλος πάντως το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω.
Ο Γουίλ, ήταν εντελώς απογοητευμένος απο την άμαξα του πατέρα του.
Είχε δερμάτινα καθίσματα, σιδερένιο σασί, ένα μεγάλο σήμα μπροστά, αλλά πολύ απείχε απο το να χαρακτηριστεί σπορτιφ.
Ηταν καλή για να γυρίζεις απο παμπ σε παμπ και να καμακώνεις κοπελίτσες ή αγοράκια ανάλογα με το αν ήσουν στην πόλη σου ή σε κάποια άλλη, αλλά σε καμμία περίπτωση σπορτιφ.
Ο Γουίλ ήθελε να φτιάξει μια άμαξα που να του δώσει την αδρεναλίνη που έψαχνε τα Σάββατα στον αγώνα δεξιοτεχνίας του Στόουνχετζ.
To Στόουνχετζ οπως το βλέπετε και στην φωτογραφία ήταν μια τεράστια κατασκευή στην οποία οι διάφορες άμαξες έκαναν σλάλομ ανάμεσα στις κολώνες του και ο νικητής ήταν αυτός που δεν τράκαρε την άμαξά του στους βράχους και ταυτόχρονα έκανε και τον καλύτερο χρόνο γύρω γύρω και μέσα έξω απο τους βράχους.
Αυτή ήταν η χρησιμότητα του Στόουνχετζ και αυτά που σας λένε σήμερα ότι ήταν δήθεν αρχαίο ιερό και ημερολόγιο και σαχλαμπούρδες είναι προσπάθειες απόκρυψης της ιστορίας της κόντρας.
Εδώ σήμερα λέμε αλήθειες. Οχι μπούρδες των πλαστογράφων της ιστορίας.
Ετσι λοιπόν ο Γουίλ είχε καταλήξει πως χρειάζεται ένα αμάξωμα κατ αρχήν στιβαρό.
Δυό γειτονιές παρακάτω έμενε ένας τύπος παράξενος, ο Κόλιν Τσαπμαν, που ήταν ψιλομηχανικός και το πάλευε το θέμα και μια και δυό ο Γουίλ πήγε απο την καλύβα του να ζητήσει λίγη βοήθεια.
Ντουκ Ντουκ χτύπησε την πόρτα ο Γουίλ, αλλά μέσα ο Κόλιν έκανε δοκιμές σε ένα φυσερό και δεν άκουγε χριστό.
Ντουκ Ντουκ ξαναχτύπησε ο Γούιλ.
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ, θέλω ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΣΙΙΙΙΙΙ φώναξε ο Γουίλ, αλλά ο Κόλιν απο τη φασαρία άκουσε
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙΙΙΙΙΙΙ
(εδώ να πούμε ότι ο Κόλιν είχε αγοράσει τρεις μέρες πριν μια ελατωματική μπανιέρα την οποία και είχε ζητήσει να περάσουν να την πάρουν πίσω).
Χωρίς να δώσει σημασία, άνοιξε την πόρτα έβγαλε την μπανιέρα έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Ο Γουίλ είδε την μπανιέρα και κατάλαβε πως αυτή ηταν η βοήθεια του Κόλιν για το σασί του.
(και για αυτό το λόγο αργότερα, χιλιάδες χρόνια πιό μετά, τα τρισέγγονα του αρχαίου Κόλιν, χρησιμοποίησαν πλαίσιο τύπου μπανιέρας στα μονοθέσιά τους).
Μια και δυό ο Γουίλ με τη μπανιέρα στην πλάτη γύρισε πίσω στο σπίτι του.
Προσάρμοσε τέσσερις ρόδες στα πλάγια της μπανιέρας, έβαλε και ένα ρολλ κέητζ που τότε το έλεγαν επίσης ρολλ κέητζ και έψαχνε να βρεί την πιό κατάλληλη λύση για κινητήρια δύναμη.
Εβαλε μπροστά ένα άλογο, αλλά το σασί ήταν αδύνατο και είχε παντηλίκια.
Εβαλε πίσω ένα άλογο αλλά είχε πολύ ελαφρύ τιμόνι και έφευγε στις κλειστές του Στόουνχετζ.
Εβαλε λοιπόν τέσσερα άλογα στις τέσσερις άκρες, δυό μπροστά και δυό πίσω και έτσι έφτιαξε την πρώτη τετρακίνητη άμαξα, που κέρδισε όλους τους αγώνες του Στόουνχετζ με μεγάλη διαφορά απο τους άλλους.
Η άμαξα αυτή σήμερα είναι στο μουσείο της Prodrive στην Αγγλία και μπορείτε να τη δείτε.
Οπως επίσης και το Στόουνχετζ.
Το πρώτο σιρκουί δεξιοτεχνίας σε όλη την ιστορία.
Συνεχίζεται....
Απάντηση με παράθεση
