Θεσσαλονικη - Αθηνα με τεταρτη!!
του Γ Ν. Πολιτη
Η πρωτη κινηση ενός αντρα μολις χωρισει με μια γυναικα, είναι να ανοιξει την ατζεντα με τα τηλεφωνα και να ψαξει ολες τις παλιες αγαπημενες.
Εάν οι μισες είναι παντρεμενες, μαλλον εχει μεγαλωσει. Εάν είναι χωρισμενες με παιδια, μαλλον εχει γερασει. Ευτυχως, δεν εχω φτασει ακομη σε αυτό το σημειο. Βεβαιως υπαρχουν και οι απιστιες. Αυτό γινεται όταν η ατζεντα ανοιγει πριν κλεισει η τρεχουσα σχεση. Καπως ετσι και εγω, ενώ η μονιμη αυτοκινητικη μου σχεση πηγαινε μια χαρα, αρχισα να νοσταλγω το Capri μου, για ένα ταξιδι στην Ευρωπη μετα τις Γιορτες.
Για να μη μεινω σε καμια χιονισμενη αλπικη βουνοκορφη, ηταν αναγκαιο ένα γενικο συμμαζεμα του αυτοκινητου. ΚατΆαρχην εφτιαξα τα φρενα, που πριν από την επισκευη ηταν τρισαθλια. Μετα εγιναν απλως αθλια. Δευτερο μελημα ηταν η επισκευη της εξατμισης. Από τη μανα του, το Capri εβγαινε με εξι καζανακια. Το ειχα παει καποτε σε ένα φιλο εξατμισα για να του ριξει μια ματια και όταν πηγα να το παραλαβω ειχε ξηλωσει τα τεσσερα. Κρατησα τη διευθυνση του για να του στελνω τις κλησεις για θορυβο κι εφυγα. Από τοτε η ακοη μου εχει μειωθει αισθητα, το ιδιο και η υπομονη των γειτονων.
Η προοπτικη ενός μεγαλου ταξιδιου με το συνεχες βουητο να πριονιζει τα τυμπανα ηταν κάθε άλλο παρα ευχαριστη, ετσι εσπευσα παλι στον ιδιο εξατμισα για να ησυχασει το θηριο. Στο δρομο προς τα εκει, μου μυριζε βενζινη. Δεν εδωσα πολλη σημασια, όμως, φτανοντας, ανοιξα το καπο και ειδα πως ειχε κοπει το σωληνακι της βενζινης κι ενας πιδακας ζωτικου υγρου ελουζε το χωρο του κινητηρα. Υπο τους αλλαλαγμους του πανικοβληθεντος μαστορα <<Σβηστο ψηλε, θα παρουμε φωτια, θα καουμε ζωντανοι εδώ μεσα>>, εφτιαξα το σωληνακι, υστερα βαλαμε και δυο ωραια ανοξειδωτα τελικα και, ησυχο πια, αλλα όχι φιμωμενο, πηγα το Capri στο συνεργειο για γενικο σερβις. Πριν βγω στον πηγαιμο για την Ευρωπη, σε μια ανελπιστη κριση ωριμοτητας, ξεκινησα για ενα ταξιδι-δοκιμη ως τη Θεσσαλονικη για να δω αν όλα δουλευαν σωστα. Παραδοξως τα παντα πηγαιναν καλα, τουλαχιστον μεχρι την ευθεια της Κατερινης.
Ειχα ξαπλωσει στο καθισμα, το μοτερ γουργουριζε στις 4500 στροφες, και ο Woodie Guthrie μουρμουριζε στο κασετοφωνο. Προσεξα όμως ένα βομβο που δεν ερχοταν από το κασετοφωνο. Ερχοταν από λιγο χαμηλοτερα, για την ακριβεια γυρω στους δεκαπεντε ποντους πιο χαμηλα. Ακριβως από το σημειο που βρισκεται ο μοχλος των ταχυτητων. Κλεινοντας το κασετοφωνο, ο θορυβος ηταν πιο ξεκαθαρος. Μονο η τεταρτη ηταν ησυχη. Με ολες τις άλλες σχεσεις, και με νεκρα, το σαζμαν τριζοβολαγε σαν να ταρακουνιουνται χαλικια σε ντενεκακι κοκακολας. Κατι κακο ειχε γινει εκει μεσα, κατι ειχε σπασει σε χιλια κομματια. Δεν εβρισα πολύ χυδαια, δεν ξαναρχισα το καπνισμα, απλως εβαλα τεταρτη και συνεχισα.
Στο κεντρο της Θεσσαλονικης διεξαγονταν διαφορες πορειες. Μια για τον ξενοκινητο ιμπερεαλισμο, μια για την αποπομπη του προεδρου της ΠΑΕ Ηρακλης… Κατά συνεπεια η κινηση, που είναι παντα εντονη στην πολη, εκεινο το βραδυ της Παρασκευης ηταν αφορητη. Προνοησα λοιπον να στριψω στον περιφεριακο. Την ιδια ωραια ιδεα φαινεται πως ειχε ολη η πολη. Ετσι εκανα μια ωρα να φτασω στην άλλη της ακρη. Την επομενη βρηκα προς αγραν συνεργειου η βενζιναδικου για να ελεγξω τουλαχιστον αν το κιβωτιο ειχε λαδια. Τα πρωτα πεντε βενζιναδικα που βρηκα δεν ηταν προθυμα να με εξυπηρετησουν. Πιο κατω ηταν ένα παρκινγκ, οπου ενας τυπος σκαλιζε ένα διλιτρο Mirafiori.
Εδώ ειμαστε, ειπα, αυτος θα με καταλαβει. Πραγματι ο ανθρωπος το σηκωσε με ένα γρυλο και μπηκε από κατω, παρα τις εκκλησεις μου να βαλει και δυο τακους μην τρυπησει κανενα πατωμα και του ερθει κολαρο ο Καπρος. Τριαμιση κιλα βαλβολινη πηρε το κιβωτιο, αρα ηταν εντελως αδειο, αρα εκανα πανω από 100 χιλιομετρα με το σαζμαν στεγνο, αρα και το ότι δουλευε ηταν θαυμα. Αφου απεκτησε λαδακια γλυκανε λιγο ο ηχος, αλλα δεν σταματησε τελειως. Η ζημια ειχε γινει. Τα ρουλεμαν, το περιφημο τετραπλουν, κατι από όλα αυτά η όλα μαζι, ειχαν γινει στραγαλια, επειδη η τσιμουχα αναμεσα στο σαζμαν και το μοτερ ειχε παραδωσει το πνευμα. Τις υπολοιπες ημερες που εμεινα στην πολη, εκανα γυρω στα 200 χιλιομετρα χωρις να χασει σταγονα. Αφου λοιπον δεν εχανε και αφου η τεταρτη ηταν μια χαρα, αποφασισα να γυρισω οδηγωντας, μονο με τεταρτη- τι την εχουμε τη ροπη, η τεταρτη του Capri είναι ιδια με την 6η της νεας Celica- και μερικες στασεις για ελεγχο λαδιων. Εβγαλα μια φωτογραφια εξω από το Μυλο, εις αναμνηση του ταξιδιου, και ξεκινησα. Εως την Κατερινη πηγαινα με 120, ελεγξα ξανα τα λαδια δεν ειχε χασει τιποτα. Περασα τα Τεμπη, ανεβηκα στα 150, στη Λαρισα σταματησα για να τα ξανακοιταξω. Σταγονα δεν ετρεχε, η τσιμουχα εμενε προσκολλημενη στη θεση της. Τελικα μονο για μια στιγμη θα ξεσφιξε όταν ανεβαινα, ισως λογω θερμοκρασιας και εφτασε για να γινει η ζημια. Δεν χαλασα το κεφι μου, επιασα μια 180αρα και εβαλα ξανα την κασετα με τον Woodie Guthrie. Σε κατι εργα, που ειχε πιο κατω, εκοψα στις 2000 στροφες παντα με τεταρτη, και με προσπερασε φουριοζικο ένα Punto με τεραστια αυτοκολλητα ΅ΆPuntoΆΆ στις πορτες. Δεν μπορω να καταλαβω τι εξυπηρετει το αυτοκολλητο Punto στην πορτα ενός Punto. Μηπως ο ιδιοκτητης του το μπερδευει με Cadillac και θελει το αυτοκολλητο για να του το θυμιζει; Μηπως εχουν ολοι Punto στη γειτονια του και κοτσαρει την αυτοκολληταρα για να το βρισκει πιο ευκολα; Κοιτωντας το FIAT να απομακρυνεται, περασε φευγαλεα από το μυαλο μου η σκεψη: Τι προτιμουσα; Το Capri με μια και μονη σχεση στο κιβωτιο η ένα καινουριο καταλυτικο GTi;
Μπροστα μου, ο δρομος ειχε νερα, χαιδεψα το γκαζι, ο V6 ανεβασε βαριεστημενα 500 στροφες, τα λαστιχα γλιστρησαν, και ο Καπρος εβγαλε ολη την καμπη ντριφταροντας με μισο γκαζι. Λυθηκαν με μιας ολες οι αποριες.