Roadster,πανσεληνος και ταξιδακι
Επελεξα να επιστρεψω απο το Αστρος Κυνουριας της Πελοποννησου χθες το βραδυ Κυριακη,αργα και οχι 21.00 που φευγω συνηθως.
Ωρα αναχωρησης λοιπον 23.00 μπας και δεν φαμε την κινηση της επιστροφης.
Αφηνοντας πισω το camping και το τροχοσπιτο μας ξεκιναμε με την γυναικα μου για την Αθηνα.
Ο δρομος ειναι περιπου 190χλμ και εχει απ ολα.Στροφες με θαλασσα απο κατω,βουνο και εθνικη οδο.
Το πρωτο κομματι ειναι αυτο με τις στροφες που ειναι και το αγαπημενο μου.
Η βραδυνη αυρα δροσιζει το προσωπο μου και μου υποσχεται ενα ταξιδι απολαυστικο.
Το φεγγαρι ειναι γεματο και νομιζω οτι ειναι πανσελινος.Αυτο το μαγευτικο φως εχει πλημυρισει το κοκπιτ και δινει μια πολυ περιεργη αισθηση φωτισμου.
Εχω το φεγγαρι πισω και αριστερα μου με αποτελεσμα να μου φωτιζει το δρομο μπροστα μου και το ταμπλο.Τα νικελ δαχτυλιδια των οργανων και των χειριστηριων του καλοριφερ παιχνιδιζουν με το φως και γυαλιζουν απαλα.
Τα ποδια της γυναικας μου,η οποια ετοιμαζεται να κοιμηθει στην αγκαλια του δερματινου μπακετ,μοιαζουν σαν της Αφροδιτης λουσμενα απο τη λαμψη της σελινης.
Τα χιλιομετρα λιγα και ροβολαω σιγα-σιγα στο στροφιλικι χαζευοντας με κλεφτες ματιες τη θαλασσα στα δεξια μου,ηρεμη και στρωμενη με ενα ασημι σεντονι,δωρο της πανσελινου.
Το μοτερ αντηχει στην αριστερη πλευρα των βραχων του βουνου και νιωθω να διεγειρεται και το τελευταιο μου κυτταρο σε καθε αφημα του γκαζιου.Βενζινη που δεν προλαβε να καει εχει ξεφυγει προς την πολλαπλη και αναφλεγεται στελνοντας μου δονησεις κροτου.Το σκασιμο της εξατμισης ειναι απο τις αγαπημενες μου ασχολιες οταν οδηγω αργα με κρατημενες ταχυτητες.Αφημα του γκαζιου και μετα απο ενα-δυο δευτερολεπτα ενα απαλο,ανεπαισθητο πατηματακι και...μποπ-μποπ-μποπ....τρελα.
Ολη η διαδρομη αυτη ειναι οτι πρεπει για να παιζω με την βενζινη μεσα στην εξατμιση,που οσο ζεστενεται τοσο πιο πολυ θορυβο κανει και τοσο πιο εντονα ειναι τα σκασιματα.
Οι ρυθμοι μου αργοι,δε βιαζομαι να τελειωσει αυτο το κομματι.Μ αρεσει.
Η Δημητρα πλεον κοιμαται.
Προσπαθω να μυρισω για τελευταια φορα τη θαλασσα πριν την αφησω πισω μου και να θυμαμαι την βραδυνη της μυρωδια για ολη την εβδομαδα.
Οι γρυλλοι και τα τριζονια διαδεχονται τις ambient ανυσηχιες μου.
Τα ακουω ξαφνικα και χανονται πισω μου καθως περνω.Ειναι το ερωτικο τους καλεσμα που ακουγεται χιλιομετρα μακρυα.
Περναω μεσα απο τα χωριουδακια και χαζευω τον λιγοστο κοσμο που ξεμεινε εξω μεσανυχτα Κυριακης.Ηρεμος κοσμος.
Η Κορινθου-Τριπολεως πλησιαζει και την περιμενω πως και πως.Θα κανω τσιγαρακι!!! Με το που βγαινω στον δρομο ακουμπαω με το γονατο το τιμονι και βουταω τον καπνο με τα χαρτακια.Το στριβω και το αναβω..."το ατιμο το τσιγαρο...πρεζα ειναι τελικα" μονολογω.
Η φεγγαραδα αυτη με εχει βαλει σε ενα πολυ χαλαρο ρυθμο και εχω πιασει δεξια και παω σταθερα με 120χλμ και 3.200σαλ περιπου.
Μεθυστικη ταχυτητα για ανοιχτο αυτοκινητο.Καμια φορα νομιζω οτι ειναι φτιαγμενο για να μηγαινει με 120,αλλες φορες παλι νομιζω οτι ειναι φτιαγμενο για να πηγαινει με το πλαι!!!
Συνεχιζω την πορεια μου με 120χλμ και ο εξακυλινδρος γουργουριζει κατω απο το τεραστιο καπο ηρεμος και ανυσηχος μαζι αλλα και παντα προθυμος να γυρισει το κοντερ στα 235 χωρις πολλα-πολλα,αλλα αποψε δε θα του κανω τη χαρη.Αποψε παμε χαλαρα.
Τα φωτα της Εθνικης οδου χαλανε την τοσο ομορφη ατμοσφαιρα.Σα να σε ξυπνανε απο το ονειρο.Τελος το φεγγαρι.Τωρα μονο φωτα.
Ο δρομος ειναι φρεσκοστρωμενος και μοιαζει με το Deep Forest απο το Grand Tourismo...εγω ομως εκει,δεξια με 120.
Απολαυστικη επιστροφη στην πολη,βαριεμαι να ξεκινησει η εβδομαδα.
Προσπαθω να το τραβηξω λιγο ακομα το Σαββατοκυριακο.Η ωρα πλεον εχει παει 1.00.
Σε λιγα λεπτα βγανω στην Εθνικη οδο για Αθηνα.Πιο πολυς κοσμος πλεον στο δρομο.Παρατηρω ομως οτι ειναι και πιο ηρεμος κοσμος.Κανεις δε φαινεται να βιαζεται.Ο πιο γρηγορος πρεπει να πηγαινε με 150.
Αλλος κοσμος τελικα Κυριακη ξημερωμα στην Ε.Ο. σκεφτομαι...ισως πιο συνηδητοποιημενος?
Πιο χαλαρος ισως? Τι να πω...
Μετα απο λιγη ωρα εχω μπει στην Α.Ο και κατηφοριζω για εξοδο "Δημοκρατιας".Σε λιγα λεπτα φτανω σπιτι μου.
Η Δημητρα εχει ξυπνησει και αφηνει το αερακι να την συνεφερει.
Φτανοντας εξω απο το σπιτι μου βλεπω σκοταδια.Δεν πρεπει να εχουμε ρευμα...
Βαζω το αυτοκινητο στο γκαραζ και το αφηνω με την κουκουλα ανοιχτη να μου θυμιζει αυριο το πρωι που θα παρω τη μηχανη να παω στη δουλεια τη χθεσινη μας βολτα.Κλεινω την πορτα και η πλαφονιερα σβηνει αργα,σαν να μου λεει καλυνηχτα.Καθε φορα την κοιταω μεχρι να σβησει..
Οντως δεν εχουμε ρευμα τελικα!Αναβουμε κερακια πεφτουμε για υπνο....
Καλη εβδομαδα
