Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΝΤΡΑΣ. (σε συνέχειες)
Εχω καιρό που θέλω να το γράψω το παρακάτω.
Ξέρω ότι θα παρεξηγηθεί και ότι θα δημιουργήσει εντάσεις, αλλά πιστευώ οτι αν το δούμε όλοι με χιουμοριστικό μάτι και δεν προβούμε σε συσχετίσεις και αντιπαραθέσεις θα βγεί γέλιο.
Αν πάλι πάρει τον κακό δρόμο, το σβήνω και καθαρίσαμε.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε...
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΝΤΡΑΣ - ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΟΝΤΡΑΚΙΑ
Legal Disclaimer - Τα πρόσωπα που περιγράφονται καθώς και οι καταστάσεις, είναι φανταστικές και δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα- Kids do not try this at home - streetracing is a crime - το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, τη γονιμότητα και το σπέρμα.
οπότε πάμε.
Ιστορική Αναδρομή
Η πρώτη κόντρα καταγράφηκε στην Αρχαία Ελλάδα (όπως τα πάντα άλλωστε) μεταξύ του Αναξίμανδρου του Θηβαίου και του Αριστομένη του Αθηναίου.
Το έπος που την περιέγραφε είχε ονομαστεί ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ, καθώς ο Αναξίμανδρος είχε ρίξει εφτά καρότσες στον Αριστομένη, αλλά με την πάροδο των αιώνων παραφράστηκε και κατάντησε να θεωρείται τραγωδία του Αισχύλου, ο οποίος είναι ένας απλός αντιγραφέας που με λίγη σάλτσα ουσιαστικά κατέστρεψε ένα σημαντικό πόνημα.
Η ιστορία είχε ώς εξης.
Ο Αναξίμανδρος είχε μόλις τελειώσει με την μετατροπή της άμαξάς του βάζοντας της μεγαλύτερες ρόδες για τελικές και παράλληλα είχε σφηνώσει στον κώλο του αλόγου του ένα καρότο βουτηγμένο στο αλάτι.
Με τον τρόπο αυτό που είναι η πρώτη μέθοδος μεθανόλης, είχε κερδίσει 1 στάδιο την ώρα τελικής καθώς και 5 δόλιχους όταν φόραγε σλικ πέταλα.
Είχε γυαλίσει λοιπόν την άμαξα με μιά κεραμική κότα (αγορασμένη απο τον κεραμεικό με αντικαταβολή απο την Φειδιππίδης Κούριερς) και την είχε αράξει στην πλατεία της Θήβας.
Ε, τότε πέρασε απο εκεί ο Αριστομένης που είχε πάει στη Θήβα για να μετρήσει τελικές, έχοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας το ΚΥΤΙΟΝ Β (πρόγονος του σημερινού Vbox) το οποίο είχε σχεδιάσει ο Πυθαγόρας λίγο πριν φτιάξει το μηχανισμό των Αντικυθύρων.
Κατα τις μετρήσεις λοιπόν είδε πως σημαντική βελτίωση του προσέφερε ένα αεροδυναμικό βοήθημα απο την Δαίδαλος Αγωνιστική (daedalus racing ήταν ό τίτλος εξαγωγής στις άλλες βαρβαρικές χώρες) όπου με τη βοήθεια ενός ανεμοθώρακα απο κερί μπορούσε να επιτύχει καλύτερη πρόσφυση στις ψηλές ταχύτητες.
Παρακάροντας ο Αριστομένης το άρμα του, παρατήρησε το τούμπανο του Αναξίμανδου και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.
- Ωραίο το άρμα σας φίλτρατε. Κρόταλον (τούμπανο) θα έλεγα...
- Και το δικό σου Ω ξένε, είναι ιδιαιτέρου κάλους. Μήτηρ? Μήτηρ (μαμά?)
- Ω ναί Μήτηρ, εκτός της μετατροπής του Δαιδάλου δια καλύτερην εφαρμογήν επι του οδοτάπητος
- Θα σας ενδιέφερε Ω ξένε, μια σύγκρισις των εις την ευθείαν της Θήβας;
- Βεβαίως, θα τα πάμε ρολαριστώς εις τον τρίτον χλιμίντρισμα;
- Εκ στάσεως εάν δεν σας ενοχλεί.
- Εκ στάσεως λοιπόν.
Οι τοπικοί βλέποντας την κατάσταση, έτρεξαν στο Μαντείο των Δελφών για να πάρουν ένα χρησμό ώστε να προβλέψουν το αποτέλεσμα και να στοιχηματίσουν, αφήνοντας τους πεσσούς στα τραπέζια.
Οι δύο αντίπαλοι εγκατέλειψαν τον χώρο, ώστε να κάνουν τις απαραίτητες σπονδές και να προετοιμαστούν για τον αγώνα τους.
Τότε ήταν που καταγράφηκε και ο πιό σημαντικός χρησμός απο το μαντείο.
Η αντιπροσωπεία που είχε πάει για τον χρησμό μάλιστα γύρισε με μια μαρμάρινη πλάκα η οποία έγραφε:
ΕΣΘ' ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΚΟΝΤΡΑ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣΑΕΙ ΕΣΤΑΙ
τότε κανείς δεν είχε καταλάβει τι σημαίνει αυτό και νόμισαν πως είναι οι γνωστές αρλούμπες της μαστούρως της πυθίας, αλλά σήμερα όλοι ξέρουμε πως προέβλεψε την παλλιγέννεση της κόντρας στην σημερινή εποχή.
Οι δύο λοιπόν αντίπαλοι είχαν στηθεί στη μεγάλη ευθεία της Θήβας, τα άλογα τους ρουθούνιζαν και κλωτσούσαν, τα άρματά τους έλαμπαν στον ήλιο και οι παρευρισκόμενοι είχαν πάρει θέσεις στην ευθεία για να παρακολουθήσουν το θέαμα.
Μάλιστα είχε προσέλθει και ο Καλλικράτης, η πιό γρήγορη σμίλη της εποχής με μιά μεγάλη πλάκα μάρμαρο για να καταγράψει (σαν βιντεοσκόπηση ας πούμε) το άνοιγμα.
Επίσης είχαν βάλει και τσιλιαδόρους μη τυχόν και περάσει κανας Παιδονόμος ή κάποιος Έφορος και δώσει ποινές στους αγωνιζόμενους.
Οι δύο αντίπαλοι κοιτάχτηκαν στα μάτια και στο τρίτο χλιμίντρισμα τα άλογα ξεχύθηκαν στον αμαξωτό.
Στην αρχή ο Αριστομένης έκανε διαφορά μιας ουράς και μισού ποδιού στον Αναξίμανδρο, αλλά μόλις ο Αναξίμανδρος "πάτησε καρότα" στον πισινό του αλόγου του, η διαφορά γύρισε υπέρ του και μέσα σε μιά χλαπαταγή και έναν ορυμαγδό απο σκόνη τερμάτισε με τη γνωστή διαφορά επτά καρότσες που για τα χρόνια εκείνα ήταν τεράστια.
Μετά την κόντρα ο Αριστομένης φέρεται να δήλωσε πως είχε πρόβλημα στο καπίστρι και πως πατινάριζε το πίσω δεξί πέταλο, αλλά επαναληπτική δεν έγινε.
Ετσι λοιπόν φτάνουμε στην επόμενη διάσημη κόντρα που είναι μεταξύ ενός Ελληνα και ενός Πέρση.
Που θα αναλύσουμε στο επόμενο επεισόδιο...
Μερσί για το καλό κλίμα που θα κρατήσετε...
ΠΕΡΣΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ - Η ΚΟΝΤΡΑ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β(ού) Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Μιλτιάδης Vs Δαρείος ρολλ απο πρώτες ΑΤΜ VS ΤURBO
O Δαρείος ήταν ανέκαθεν ενας κακομαθημένος νέος. Πλούσιος απο τα γεννοφάσκια του με έναν μπαμπά Βασιλιά ο οποίος του αγόραζε ότι ήθελε και του έκανε όλα τα χατήρια.
Ετσι λοιπόν στα 18α γεννέθλιά του απέκτησε μια άμαξα τετράτροχη με φουλ έξτρα φτιαγμένη απο τοπικούς τεχνίτες έχοντας κατα παραγγελία individual όλα τα έξτρα της επόχης.
Ειδικό ανακλινόμενο σκίαστρο που είχε σχεδιάσει ο Αρτίδης ο Κάμβριος (και απο εκεί βγήκε η λέξη cabrio) ειδικό κάθισμα τύπου Κοιτίδας (και απο εκεί παραφρασμένο βγαίνει το Buckοιτίδα - Bucket) ΓΠΣ (γεωγραφικό προσδιορισμό στίγματος) φτιαγμένο απο τον Ευκλείδη με αναβαθμίσεις ανάλογα με τους επεκτατικούς πολέμους του πατέρα του (νέες χώρες και POI για παλλακίδες) καθώς επίσης και δύναμη πενήντα ίππων γιατί τόσο βαρύ που ήταν ήθελε πενήντα άλογα να το σύρουν.
Σύντομα παρατήρησε πως το άρμα σερνόταν, ειδικά μετά απο την επιχρύσωση που του εκανε, οπότε ζήτησε απο τους σοφούς της εποχής να του αυξήσουν τη δύναμη διατηρώντας όμως το βάρος της χλιδής.
Τότε ένας αστρολογος απο τις Ινδίες (που ακόμα δεν είχαν ανακαλυφθεί ολόκληερες) ονόματι Vishnu o Τυρβώδης σκέφτηκε πως μπορεί να αναβαθμίσει την αναπνοή των αλόγων έτσι ώστε να μη λαχανιάζουν στις ψηλές ταχύτητες και σχεδίασε ένα σύστημα αναπνευστικής υποστήριξης δίνοντάς του το όνομά του (Turbo).
Το σύστημα ήταν ιδιαίτερα σύνθετο καθώς αποτελούνταν απο δύο πυθάρια με νερό τοποθετημένα στο πίσω μέρος του άρματος, το οποίο νερό με μια μέθοδο σωληνώσεως έφτανε στα στόματα των αλόγων για να τα δροσίζει όταν χρειάζονταν να πιούν χωρίς να σταματήσουν.
Επίσης για καλύτερη αναπνοή τους είχε τοποθετήσει και ένα σύστημα με τροχαλίες όπου έπαιρναν κίνηση απο τις ρόδες και πενήντα φυσερά έριχαν αέρα στο στόμα των αλόγων που κάλπαζαν πετυχαίνοντας έτσι καλύερη αναπνοή.
Ο Δαρείος ήταν πολύ περήφανος για το άρμα του, τόσο πολύ που ξεκίνησε για την Ελλάδα στέλνοντας αγγελιαφόρο στον πιό διάσημο Ελληνα κοντράκια τον Μιλτιάδη.
(το πρόβλημα όμως είναι πως ήταν τόσο γρήγορος, ώστε ερχόμενος προσπέρασε τον αγγελιοφόρο του και έτσι έφτασε στον Μαραθώνα χωρίς ανακοίνωση της κόντρας στο διάσημο τότε επικοινωνιακό εργαλείο ΩΩΩ. Δραγστερ.ΕΛ
O Μιλτιάδης μόλις έμαθε πως ο Δαρείος έχει έρθει στην Ελλαδα και περιμένει στην ευθεία του Μαραθώνα, ετοίμασε το δικό του άρμα το οποίο είχε όμως εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.
Ηταν πανάλαφρο, φτιαγμένο απο ξύλο Οξυάς με μόνο τα απαραίτητα επάνω και στα άλογά του είχε κάνει μια μετατροπή εντελώς ατμοσφαιρική βάζοντάς τους κεραμικούς σωλήνες στα ρουθούνια για να μεγαλώσουν και να αναπνέουν καλύτερα.
Επίσης είχε δημιουργήσει και ένα σύστημα σαν κλείστρο το οποίο έμοιαζε με τα φτερά της πεταλούδας, με το οποίο μπορούσε να ανοίξει ελεύθερα τους σωλήνες για τον μέγιστο αερισμό.
Αυτό είναι και το πρώτο πολυπετάλουδο.
Οι δυό τους λοιπόν συναντήθηκαν στον Μαραθώνα και εκεί ο Δαρείος ζήτησε να ανοίξουν από ρολλ γιατί τα δικά του άλογα σπινιάριζαν μέχρι να τραβήξουν το βάρος.
Ο Μιλτιάδης δέχηκε και τσίτωσε τις πεταλούδες του ρίχνοντας που και πού καμμιά καμουτσικιά στον αέρα για πιό πολύ ταχύτητα.
Το αποτέλεσμα της πρώτης αυτής κόντρας ήταν να νικήσει ο ελαφρύς Μιλιτάδης, αλλά την επόμενη χρονιά ο Δαρείος ελάφρωσε το άρμα του και νίκησε αυτός, ύστερα ο Δαρείος πούλησε το αμάξι στο Ξέρξη και ο Μιλτιάδης πήγε φαντάρος, οπότε το δικό του το πήρε ο Θεμιστοκλής και αυτή η ιστορία πήγε κορδόνι για 40 χρόνια ώσπου ο Έλληνας μηχανικός του Λεωνίδα απο την Efialtis Racing έβαλε νοθευμένο σανό στα άλογα με αποτέλεσμα την πτώση της άμαξας στις ψηλές και να χάσει την τελευταία κόντρα.
Το άρμα του Δαρείου τελικά, χρέπι εντελώς έμεινε στην περιοχή της Μυκάλης, όπου και το παράτησε ο τελευταίος οδηγός του, κλείνοντας έτσι μια περίοδο άγριας κόντρας όπου μια κέρδιζε ο ένας και μιά ο άλλος.
Το θέμα είναι πως για εκείνη την κόντρα, οι Πέρσες πιστεύουν πως έχουν κερδίσει αυτοί, ενώ οι Ελληνες πως είχαν το πλεονέκτημα σε όλες τις αναμετρήσεις.
Η ιστορία απέδειξε, πως δεν κέρδισε κανένας, καθώς όσο αυτοί πάταγαν ο ένας με τον άλλο μια νέα κοντροδύναμη αναπτύχθηκε και απείλεισε και τις δύο σχολές.
Μιλάμε για την Ρωμαϊκή Σχολή όπου με το νέο της άρμα με δύο άλογα εμπρός να τραβάνε αναμετρήθηκε με την σχολή των Ούνων με το ιδιόμορφο άρμα της με δύο άλογα πίσω απο την άμαξα να σπρώχουν.
Η συνέχεια στο επόμενο...
Συνέχεια απο το προηγούμενο
The British Era (masturbation goes Sky High - η μαλκια πάει σύννεφο)
η συνέχεια...
Μετά την τελευταία σοβαρή καταγεγραμμένη κόντρα μεταξύ του Ιούλιου και του Πόρσιου, τα πράγματα ηρέμησαν ξανά καθώς ο Βρούτος άνοιξε αντιπροσωπεία αμαξών στην Μπολόνια, ο Ιούλιος έπεσε τυχαία επάνω σε ένα μαχαίρι καθως έβγαινε απο το σπίτι του και ο Πόρσιος αποσύρθηκε για να φτιάξει τα αερόψυκτα άλογα που ήθελε για την αμαξά του.
Ο καιρός πέρναγε και πέρναγε και πέρναγε, ώσπου ήρθε η ώρα να γίνει η μεγάλη διαφορά.
Η Βρετανία ήταν τότε μια χώρα με πρόβλημα.
Το 55 προ Χριστού, την είχαν καταλάβει τα στρατεύματα του Ιούλιου και άφησαν το στίγμα τους στις άμαξες της περιοχής.
Αργότερα ήρθαν οι Ούννοι και οι Οστρογότθοι όπου άφησαν και αυτοί το δικό τους στίγμα.
Υστερα πέρασαν μια βόλτα οι Σάξωνες, η οποίοι έκαψαν ότι άμαξα βρήκαν μπροστά τους και τέλος πέρασαν και οι Βικινγκς με την Σάαμπάμαηα με κίνηση και στις τέσσερις ρόδες...
Οπως είναι φυσικό οι κάτοικοι είχαν χάσει τη μπάλα στην κατασκευή αμαξών, και δεν αγόραζαν τίποτα, παρα μόνον έφτιαχναν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι, στην πίσω πλευρά του σπιτιού τους τα απογεύματα της Κυριακής.
Ένας λοιπόν απο αυτούς τους καημένους ήταν και ο Ράδερφορντ Μπιούμπερτ Γουίλιαμ Εντμουντ Πάρσουνς, που οι φίλοι του για συντομία τον φώναζαν Γουίλ, ενώ αυτοί που τον ήξεραν καλύτερα τον φώναζαν Μπέτυ, ειδικά μετά απο εκείνη τη νύχτα όπου είχε μεθύσει με μπύρα Κορνουάλης και σε ένα τρελό ξεφάντωμα ο κολλητός του ο Τζών του ζήτησε να αναπαραστήσουν την πρώτη κόντρα της ιστορίας στην οποία ο Γουίλ-Μπέτυ έκανε το άλογο και ο Τζων του -πάταγε- καρότα για να πάει πιό γρήγορα.
Ο Γουίλ λοιπόν, είχε πάρει τη μπύρα του, είχε πάει στην πίσω αυλή του σπιτιού του και κοίταγε την άμαξά που είχε κληρονομήσει απο τον πατέρα του, μια βαριά, επιβλητική και χλιδάτη άμαξα με τα αρχικά RR στο εμπρός μέρος.
Συνεχίζεται αργότερα.
Η RR λοιπόν ήταν ένα τρομερό όχημα, φτιαγμένο όλο στο χέρι, με φοβερή τεχνολογία, όπου ακόμα και στην τελική της ταχύτητα δεν άκουγες τον παραμικρό θόρυβο ούτε απο το άλογο ούτε απο τα πέταλα, παρα μόνο όπως έλεγε ο θρύλος, ο μόνος θόρυβος ήταν το τικ-τακ του ρολογιού.
Κάτι το οποίο είναι εντελώς κουλό γιατί εκείνη την εποχή δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κουρδιστό ρολόι, άρα ήταν αδύνατον το ηλιακό ρολόι που υπήρχε να κάνει τικ-τακ, αλλά τέλος πάντως το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω.
Ο Γουίλ, ήταν εντελώς απογοητευμένος απο την άμαξα του πατέρα του.
Είχε δερμάτινα καθίσματα, σιδερένιο σασί, ένα μεγάλο σήμα μπροστά, αλλά πολύ απείχε απο το να χαρακτηριστεί σπορτιφ.
Ηταν καλή για να γυρίζεις απο παμπ σε παμπ και να καμακώνεις κοπελίτσες ή αγοράκια ανάλογα με το αν ήσουν στην πόλη σου ή σε κάποια άλλη, αλλά σε καμμία περίπτωση σπορτιφ.
Ο Γουίλ ήθελε να φτιάξει μια άμαξα που να του δώσει την αδρεναλίνη που έψαχνε τα Σάββατα στον αγώνα δεξιοτεχνίας του Στόουνχετζ.
https://www.bmwfans.gr/forum/images/...DSC00368-1.jpg
To Στόουνχετζ οπως το βλέπετε και στην φωτογραφία ήταν μια τεράστια κατασκευή στην οποία οι διάφορες άμαξες έκαναν σλάλομ ανάμεσα στις κολώνες του και ο νικητής ήταν αυτός που δεν τράκαρε την άμαξά του στους βράχους και ταυτόχρονα έκανε και τον καλύτερο χρόνο γύρω γύρω και μέσα έξω απο τους βράχους.
Αυτή ήταν η χρησιμότητα του Στόουνχετζ και αυτά που σας λένε σήμερα ότι ήταν δήθεν αρχαίο ιερό και ημερολόγιο και σαχλαμπούρδες είναι προσπάθειες απόκρυψης της ιστορίας της κόντρας.
Εδώ σήμερα λέμε αλήθειες. Οχι μπούρδες των πλαστογράφων της ιστορίας.
Ετσι λοιπόν ο Γουίλ είχε καταλήξει πως χρειάζεται ένα αμάξωμα κατ αρχήν στιβαρό.
Δυό γειτονιές παρακάτω έμενε ένας τύπος παράξενος, ο Κόλιν Τσαπμαν, που ήταν ψιλομηχανικός και το πάλευε το θέμα και μια και δυό ο Γουίλ πήγε απο την καλύβα του να ζητήσει λίγη βοήθεια.
Ντουκ Ντουκ χτύπησε την πόρτα ο Γουίλ, αλλά μέσα ο Κόλιν έκανε δοκιμές σε ένα φυσερό και δεν άκουγε χριστό.
Ντουκ Ντουκ ξαναχτύπησε ο Γούιλ.
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ, θέλω ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΣΙΙΙΙΙΙ φώναξε ο Γουίλ, αλλά ο Κόλιν απο τη φασαρία άκουσε
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙΙΙΙΙΙΙ
(εδώ να πούμε ότι ο Κόλιν είχε αγοράσει τρεις μέρες πριν μια ελατωματική μπανιέρα την οποία και είχε ζητήσει να περάσουν να την πάρουν πίσω).
Χωρίς να δώσει σημασία, άνοιξε την πόρτα έβγαλε την μπανιέρα έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Ο Γουίλ είδε την μπανιέρα και κατάλαβε πως αυτή ηταν η βοήθεια του Κόλιν για το σασί του.
(και για αυτό το λόγο αργότερα, χιλιάδες χρόνια πιό μετά, τα τρισέγγονα του αρχαίου Κόλιν, χρησιμοποίησαν πλαίσιο τύπου μπανιέρας στα μονοθέσιά τους).
Μια και δυό ο Γουίλ με τη μπανιέρα στην πλάτη γύρισε πίσω στο σπίτι του.
Προσάρμοσε τέσσερις ρόδες στα πλάγια της μπανιέρας, έβαλε και ένα ρολλ κέητζ που τότε το έλεγαν επίσης ρολλ κέητζ και έψαχνε να βρεί την πιό κατάλληλη λύση για κινητήρια δύναμη.
Εβαλε μπροστά ένα άλογο, αλλά το σασί ήταν αδύνατο και είχε παντηλίκια.
Εβαλε πίσω ένα άλογο αλλά είχε πολύ ελαφρύ τιμόνι και έφευγε στις κλειστές του Στόουνχετζ.
Εβαλε λοιπόν τέσσερα άλογα στις τέσσερις άκρες, δυό μπροστά και δυό πίσω και έτσι έφτιαξε την πρώτη τετρακίνητη άμαξα, που κέρδισε όλους τους αγώνες του Στόουνχετζ με μεγάλη διαφορά απο τους άλλους.
Η άμαξα αυτή σήμερα είναι στο μουσείο της Prodrive στην Αγγλία και μπορείτε να τη δείτε.
Οπως επίσης και το Στόουνχετζ.
Το πρώτο σιρκουί δεξιοτεχνίας σε όλη την ιστορία.
Συνεχίζεται....
