Μια σπιθα ελπιδας για τους συνανθρωπους μας

Ελπίδα να σηκωθούν δίνει σε ανθρώπους καθηλωμένους στο αναπηρικό καροτσάκι το επίτευγμα Ελβετών ερευνητών που κατάφεραν να προσφέρουν κίνηση σε παράλυτα ποντίκια.
Ο Γκρεγκουάρ Κουρτίν και η ομάδα του στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης είδαν ποντίκια στα οποία είχαν προκαλέσει παράλυση να περπατούν και να τρέχουν μετά από λίγες εβδομάδες θεραπείας με συνδυασμό ηλεκτρικής και χημικής διέγερσης της σπονδυλικής τους στήλης, αλλά και με ρομποτική συνδρομή.

«Τα ποντίκια μας όχι μόνο άρχισαν και πάλι να περπατούν, αλλά σύντομα άρχισαν να αναπτύσσουν ταχύτητα, να ανεβαίνουν σκάλες και να αποφεύγουν εμπόδια» δήλωσε ο Κουρτίν, επικεφαλής της πενταετούς έρευνας τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Science».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ερευνητής ήταν ιδιαίτερα φειδωλός, διευκρινίζοντας ότι απαιτείται ακόμα έρευνα για να διαπιστωθεί αν μια παρόμοια τεχνική μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους με βλάβες στη σπονδυλική στήλη. Ωστόσο, σίγουρα η τεχνική δίνει ιδέες για νέους τρόπους αντιμετώπισης της παράλυσης και στους ανθρώπους.

Μεταξύ των ζητημάτων που μένει να διευκρινιστούν είναι κατά πόσο η ηλεκτροχημική «εκκίνηση» μπορεί να έχει αποτέλεσμα και σε σπονδυλική στήλη που έχει υποστεί βλάβες πολύ καιρό πριν, κάτι που σημαίνει ότι μεγάλος αριθμός των νευρικών κυττάρων και των ινών έχουν πεθάνει ή εκφυλιστεί. ΠαρΆ όλα αυτά, η πειραματική δουλειά του Κουρτίν δείχνει έναν τρόπο να ενθαρρυνθεί η εγγενής ικανότητα της σπονδυλικής στήλης να επιδιορθωθεί μόνη της - ικανότητα που είναι γνωστή ως νευροπλαστικότητα.

Ο Ελβετός επιστήμονας φιλοδοξεί να ξεκινήσει δοκιμές και σε ανθρώπους σε ένα με δύο χρόνια στο Κέντρο Βλαβών Σπονδυλικής Στήλης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Balgrist στη Ζυρίχη.

«Τα ποντίκια μας έγιναν αθλητές, ενώ λίγες εβδομάδες πριν ήταν απολύτως παράλυτα. Μιλάμε για 100% ανάκτηση της ικανότητας για κίνηση» τόνισε ο Κουρτίν, εξηγώντας ότι αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και στους ανθρώπους που είναι παράλυτοι εξαιτίας τραυματισμών στη σπονδυλική στήλη.
Espressonews.gr

Ότι και να πεις, είναι λίγο για τέτοιους επιστήμονες! ΜΠΡΑΒΟ!!!

Μπράβο μπράβο.

Δόξα τω θεώ εμείς εδώ είχαμε τον Λοβέρδο, οπότε οι παράλυτοι θα παραμείνουν παράλυτοι, άρα δεν θα χρειαστεί να τους κόψει την αναπηρική σύνταξη για να πάνε να δουλέψουν.

Ευτυχώς δε λες;

Ο Τριανταφυλλοπουλος πριν απο καποια χρονια ειχε παρουσιασει μια ομαδα ελληνων φοιτητων που ειχαν κατασκευασει ενα ειδος γιλεκου νανοβιονικο με απιστευτα αποτελεσματα .
Αν θελετε ,υπαρχει στο γιουτιουμπ.

Παράθεση:

---

Αρχικό μήνυμα απο mormon

Ελπίδα να σηκωθούν δίνει σε ανθρώπους καθηλωμένους στο αναπηρικό καροτσάκι το επίτευγμα Ελβετών ερευνητών που κατάφεραν να προσφέρουν κίνηση σε παράλυτα ποντίκια.
Ο Γκρεγκουάρ Κουρτίν και η ομάδα του στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης είδαν ποντίκια στα οποία είχαν προκαλέσει παράλυση να περπατούν και να τρέχουν μετά από λίγες εβδομάδες θεραπείας με συνδυασμό ηλεκτρικής και χημικής διέγερσης της σπονδυλικής τους στήλης, αλλά και με ρομποτική συνδρομή.

«Τα ποντίκια μας όχι μόνο άρχισαν και πάλι να περπατούν, αλλά σύντομα άρχισαν να αναπτύσσουν ταχύτητα, να ανεβαίνουν σκάλες και να αποφεύγουν εμπόδια» δήλωσε ο Κουρτίν, επικεφαλής της πενταετούς έρευνας τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Science».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ερευνητής ήταν ιδιαίτερα φειδωλός, διευκρινίζοντας ότι απαιτείται ακόμα έρευνα για να διαπιστωθεί αν μια παρόμοια τεχνική μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους με βλάβες στη σπονδυλική στήλη. Ωστόσο, σίγουρα η τεχνική δίνει ιδέες για νέους τρόπους αντιμετώπισης της παράλυσης και στους ανθρώπους.

Μεταξύ των ζητημάτων που μένει να διευκρινιστούν είναι κατά πόσο η ηλεκτροχημική «εκκίνηση» μπορεί να έχει αποτέλεσμα και σε σπονδυλική στήλη που έχει υποστεί βλάβες πολύ καιρό πριν, κάτι που σημαίνει ότι μεγάλος αριθμός των νευρικών κυττάρων και των ινών έχουν πεθάνει ή εκφυλιστεί. ΠαρΆ όλα αυτά, η πειραματική δουλειά του Κουρτίν δείχνει έναν τρόπο να ενθαρρυνθεί η εγγενής ικανότητα της σπονδυλικής στήλης να επιδιορθωθεί μόνη της - ικανότητα που είναι γνωστή ως νευροπλαστικότητα.

Ο Ελβετός επιστήμονας φιλοδοξεί να ξεκινήσει δοκιμές και σε ανθρώπους σε ένα με δύο χρόνια στο Κέντρο Βλαβών Σπονδυλικής Στήλης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Balgrist στη Ζυρίχη.

«Τα ποντίκια μας έγιναν αθλητές, ενώ λίγες εβδομάδες πριν ήταν απολύτως παράλυτα. Μιλάμε για 100% ανάκτηση της ικανότητας για κίνηση» τόνισε ο Κουρτίν, εξηγώντας ότι αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και στους ανθρώπους που είναι παράλυτοι εξαιτίας τραυματισμών στη σπονδυλική στήλη.
Espressonews.gr

---

To μηνυμα σου εχει ιδιαιτερη σημασια για τουλαχιστον εναν ανθρωπο δικο μας εδω στο φορουμ,....φυσικα αφορα ολο τον κοσμο και αυτους που εχουν αμεση σχεση/συγγενεια με ατομα που εχουν τετοια προβληματα,αλλα η ευχη μου και η πιστη μου, ειναι οτι πιστευω οτι μπορει να γινει ακομα και αυτο που δεν περιμενεις,αρκει να ερθει η καταλληλη στιγμη......Νικολα, δυναμη φιλε μου!!!:original:

Έχουμε και τον Γιώργο georgegge46. Όπως και να 'χει, εύχομαι η μέθοδος να φέρει γρήγορα αποτελέσματα και σε ΑΜΕΑ. Προσωπικά θαυμάζω τα δύο μας μέλη, τον Νίκο και τον Γιώργο. Εγώ δεν έχω ούτε στο ελάχιστο τη δύναμη τους.

Παράθεση:

---

Αρχικό μήνυμα απο S8N

Έχουμε και τον Γιώργο georgegge46. Όπως και να 'χει, εύχομαι η μέθοδος να φέρει γρήγορα αποτελέσματα και σε ΑΜΕΑ. Προσωπικά θαυμάζω τα δύο μας μέλη, τον Νίκο και τον Γιώργο. Εγώ δεν έχω ούτε στο ελάχιστο τη δύναμη τους.

---

Μου τελειωσαν τα thanks.
+1000000000000000000000000

το γιλεκο εχει μεγαλο αποτελεσμα σε ανθρωπους που εχουν κινηση και τους βοηθαει λιγο περισσοτερο.δεν μπορει ομως να συνδεσει τα πανω με τα κατω νευρικα κυτταρα σε εναν παραπληγικο,καμια σχεση.πιο πολυ αθλητικο προιον ειναι παρα ιατρικο.
εχουν γινει πολλα τα τελευταια 5 χρονια σε αυτον τον τομεα αλλα ειναι ολα πολυ πειραματικα και ακομα στα μεγαλα κεντρα αποκαταστασης της ελβετιας και γερμανιας δεν εφαρμοζεται τιποτα καινουριο.μακαρι να σηκωθειτε ολοι παιδια σας το ευχομαι ολοψυχα,μη το βαζετε κατω,τελικα εσεις εχετε τα μεγαλυτερα @ρχιδι@ απο ολους μας.

ο λογος που ανεβασα αυτο το θρεντ ειναι οτι πολυ προσφατα ειχα μια αρκετα σοβαρη περιπετεια υγειας που δοξα το θεο ολα πηγαν μια χαρα και αποτελει μια αναμνηση! απο τοτε εχω μια τρελα στο να ψαχνω ιατρικα θεματα και νεες θεραπειες! δεν το κρυβω οτι μολις διαβασα το συγκεκριμενο αρθρο, τους συμφωρουμητες φιλους μας σκεφτηκα! γιατι ποτε δεν ξερεις! η ιατρικη επιστημη κανει αλματα! ελπιζω κ ευχομαι να εχει τα ιδια αποτελεσματα κ στους ανθρωπους!

Η επιστήμη μας εκπλήσσει κάθε μέρα!

Τζελ βλαστοκυττάρων που ανέπτυξαν οι επιστήμονες μπορεί να αναγεννήσει τα νεύρα της τραυματισμένης σπονδυλικής στήλης. Το τζελ που εφαρμόζεται στο σημείο της βλάβης έδειξε να κατορθώνει εντυπωσιακό βαθμό ανάπτυξης των νεύρων σε ποντίκια με εντελώς κατεστραμμένη σπονδυλική στήλη.

Τα παράλυτα πειραματόζωα στα οποία εφαρμόστηκε η πειραματική θεραπεία είχαν σημαντική λειτουργική βελτίωση και μπόρεσαν να κινήσουν όλες τις αρθρώσεις των προβληματικών ποδιών τους.

Το τζελ προέκυψε από την ενσωμάτωση νευρικών βλαστοκυττάρων σΆ ένα μείγμα πρωτεΐνης που αυξάνει την πηκτικότητα στο αίμα και αυξητικών χημικών ουσιών. «Με τη χρήση αυτής της μεθόδου μετά από έξι εβδομάδες ο αριθμός των αξόνων (νευρικών ινών) που προκύπτουν από την περιοχή του τραύματος ξεπέρασαν, και μάλιστα στο διακοσιαπλάσιο, όσα είχαμε δει μέχρι σήμερα» εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Μαρκ Τουζίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο.

Οπως πρόσθεσε μάλιστα, οι άξονες αναπτύχθηκαν δέκα φορές περισσότερο σε μήκος σε σύγκριση με το μήκος που είχε επιτευχθεί σε όλες τις προηγούμενες αντίστοιχες μελέτες. Το πιο σημαντικό όμως, επισημαίνει ο Τουζίνσκι, είναι ότι η αναγέννηση αυτών των αξόνων είχε αποτέλεσμα σημαντική λειτουργική βελτίωση.

Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα που διαπιστώθηκαν στο εργαστήριο με τη χρήση ανθρώπινων βλαστοκυττάρων. Τα κύτταρα επισημάνθηκαν με φθορίζουσα πρωτεΐνη ώστε η πρόοδός τους να καταγράφεται πιο εύκολα. Οι επιστήμονες τα παρακολούθησαν να αναπτύσσονται, να γίνονται νευρώνες και άξονες.

Στο μεταξύ, τον Ιούνιο ανακοινώθηκε ότι οι ερευνητές είχαν αναπτύξει με επιτυχία λειτουργικά οστά στο εργαστήριο βασισμένοι σε βλαστοκύτταρα.

Αυτή η τεχνική μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για την αντικατάσταση διαλυμένων άκρων, για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, της αρθρίτιδας, αλλά και άλλων προβλημάτων όπως το λυκόστομα.

Οι επιστήμονες χρειάστηκαν περίπου έναν μήνα για να μετατρέψουν τα βλαστοκύτταρα που είχαν πάρει αρχικά από τον λιπώδη ιστό σε οστά με μήκος αρκετών εκατοστών.

Η νέα μέθοδος θα επιτρέψει τη δημιουργία έξω από το σώμα του ασθενούς οστών που θα είναι «κομμένα και ραμμένα» στις ανάγκες του με τη χρήση των δικών του βλαστοκυττάρων.

Με αυτό τον τρόπο καταργείται η ανάγκη τραυματικών επεμβάσεων, ενώ μειώνεται και ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος. Μέχρι στιγμής η έρευνα έχει περιοριστεί μόνο σε ζώα, αλλά προετοιμάζεται ήδη η πειραματική εφαρμογή της θεραπείας σε ανθρώπους.
Espressonews.gr

Η παράλυση ίσως δεν αποτελεί πλέον μια εφΆόρου ζωής καταδίκη σε αμαξίδιο. Ενας άνδρας παράλυτος από τον λαιμό και κάτω κατάφερε να ανακτήσει την ικανότητα να στέκεται στα πόδια του και να τα κινεί χάρη σε ένα ηλεκτρικό εμφύτευμα.

Κίνηση χάρη στο εμφύτευμα

Ο Αντριου Μίας από τη Λούιβιλ του Κεντάκι αναφέρει ότι το εμφύτευμα του άλλαξε τη ζωή σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό «New Scientist». Το ερέθισμα που παρείχε το εμφύτευμα πιστεύεται είτε ότι ενδυνάμωσε τις «σιωπηλές» συνάψεις στον κατεστραμμένο νωτιαίο μυελό του είτε ότι «γέννησε» νέες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο ασθενής ήταν σε θέση να κινείται ακόμη και όταν το εμφύτευμα ήταν στο off.

Τα νέα αυτά αποτελέσματα θεωρούνται επαναστατικά καθώς μαρτυρούν ότι ο νωτιαίος μυελός μπορεί να ανακτήσει τη λειτουργία του ακόμη και έτη μετά την καταστροφή του.

Προηγούμενες μελέτες σε ζώα με παράλυση των κάτω άκρων είχαν δείξει ότι η συνεχής ηλεκτρική διέγερση του νωτιαίου μυελού κάτω από την περιοχή η οποία είχε υποστεί βλάβη επέτρεπε στα ζώα να στέκονται και να κάνουν κάποιες κινήσεις.

Αυτό κατέστη δυνατό επειδή η ηλεκτρική διέγερση επιτρέπει σε πληροφορίες που αφορούν την ιδιοδεκτική αίσθηση – αφορά τη δυνατότητα που έχει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα να φέρνει σε επαφή και να συντονίζει τα διάφορα τμήματα του σώματος μεταξύ τους – να λαμβάνονται από τα κάτω άκρα μέσω του νωτιαίου μυελού. Από την πλευρά του ο νωτιαίος μυελός επιτρέπει στους μυς των κάτω άκρων να αντιδρούν και να στηρίζουν το σώμα χωρίς να λαμβάνουν πληροφορίες από τον εγκέφαλο.

Από τα ζώα στον άνθρωπο

Πέρυσι η Σούζαν Χαρκέμα και η Κλαούντια Αντζέλι από το Ινστιτούτο Αποκατάστασης Frazier και το Πανεπιστήμιο της Λούιβιλ μαζί με τους συνεργάτες τους εφήρμοσαν τη γνώση που είχε αποκτηθεί από τα πειράματα σε ζώα σε έναν άνδρα που παρέλυσε μετά από αυτοκινητικό ατύχημα το 2006. Η διάγνωση ήταν πλήρης κινητική παράλυση από τον λαιμό και κάτω.

Αρχικώς ο ασθενής υπεβλήθη σε εξαντλητική φυσιοθεραπεία η οποία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Στη συνέχεια οι ειδικοί εμφύτευσαν μια συστοιχία 16 ηλεκτροδίων στην κατώτερη περιοχή του νωτιαίου μυελού του η οποία και διέγειρε συνεχώς τα νεύρα της σπονδυλικής στήλης. Όταν το εμφύτευμα μπήκε για πρώτη φορά στο on ο ασθενής μπόρεσε να στηρίξει το σώμα του και να σταθεί με την πρώτη προσπάθεια.

Διασχίζοντας την κατεστραμμένη περιοχή του νωτιαίου μυελού

Τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Επτά μήνες μετά την τοποθέτηση του εμφυτεύματος κατά τους οποίους ο παράλυτος άνδρας εξασκείτο στο πώς να στέκεται προσπάθησε να κινήσει ένα από τα δάχτυλα των κάτω άκρων του – και το κατάφερε. Περαιτέρω κλινικές εξετάσεις έδειξαν ότι μπορούσε επίσης να κινήσει ολόκληρο το ένα πόδι του και τον αστράγαλό του, γεγονός που μαρτυρεί ότι σήματα από τον εγκέφαλο «διέσχιζαν» την κατεστραμμένη περιοχή του νωτιαίου μυελού και έφθαναν ως τα κάτω άκρα.

Με την πάροδο του χρόνου ο ασθενής κατάφερε επίσης να ανακτήσει καλύτερο έλεγχο της ουροδόχου κύστης του καθώς και να αποκτήσει καλύτερη σεξουαλική λειτουργία. Ολες αυτές οι λειτουργίες απαιτούν την αποστολή εντολών από τον εγκέφαλο επιβεβαιώνοντας ότι οι πληροφορίες διαπερνούσαν την κατεστραμμένη περιοχή της σπονδυλικής στήλης και έφθαναν στα σημεία-«στόχους», όση ώρα το εμφύτευμα δούλευε προσφέροντας ηλεκτρική διέγερση.

Νέες συνάψεις ή ενεργοποίηση των υπαρχουσών

Μια πιθανή εξήγηση για αυτήν την αναπάντεχη εξέλιξη είναι ότι στην πληγείσα περιοχή του νωτιαίου μυελού αναπτύχθηκαν νέες συνάψεις. Με δεδομένο όμως ότι από πειράματα σε ζώα δεν έχει ποτέ αποδειχθεί κάτι τέτοιο το πιθανότερο είναι πως η ηλεκτρική διέγερση ενεργοποίησε υπάρχουσες «σιωπηλές» συνάψεις οι οποίες δεν μπορούν να φανούν στις συμβατικές απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ανέφερε η δρ Αντζέλι κατά τη διάρκεια συνεδρίου της Εταιρείας Νευροεπιστημών που έλαβε χώρα στη Νέα Ορλεάνη την περασμένη εβδομάδα.

Η δοκιμή με το εμφύτευμα διεξήχθη και σε άλλους δύο παράλυτους ασθενείς εκτός από τον κύριο Μέας. Με την πάροδο του χρόνου και οι τρεις ήταν σε θέση να κάνουν διαφορετικές κινήσεις – από λύγισμα ολόκληρου του ποδιού ως έκταση των δαχτύλων. Παράλληλα εμφανίστηκε βελτίωση στον συντονισμό των κινήσεών τους. Μάλιστα μετά από τέσσερις μήνες εξάσκησης φάνηκε ότι οι ίδιες κινήσεις μπορούσαν να γίνουν από τους ασθενείς με μικρότερη δόση ηλεκτρικής διέγερσης.

Η τελευταία έκπληξη

Υπήρχε όμως και μια τελευταία έκπληξη. Η δρ Αντζέλι είπε στο συνέδριο πως μετά από τρεις μήνες από την εμφύτευση της συστοιχίας των ηλεκτροδίων ο κύριος Μέας ήταν σε θέση να στέκεται και να κινεί τα κάτω άκρα του ακόμη και όταν το εμφύτευμα δεν λειτουργούσε! Πιθανότατα, σύμφωνα με την ειδικό, αυτό συνέβη εξαιτίας του ότι το εμφύτευμα έθεσε σε λειτουργία τις «σιωπηλές» συνάψεις του νωτιαίου μυελού οι οποίες ήταν στη συνέχεια σε θέση να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να χρειάζονται περαιτέρω ηλεκτρική διέγερση.

Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι ως τώρα κανένας από τους εθελοντές της δοκιμής δεν είναι σε θέση να περπατά χωρίς βοήθεια. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στα υπάρχοντα εμφυτεύματα τα οποία δεν είναι τόσο εξελιγμένα και χρειάζονται άμεση βελτίωση. «Εκτιμούμε ότι είναι θέμα τεχνολογίας η οποία μας περιορίζει. Εάν εξελιχθούν τα εμφυτεύματα και μπορούμε να ρυθμίζουμε τη διέγερση ξεχωριστά στο κάθε πόδι, νομίζω ότι τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα» τόνισε η δρ Αντζέλι.

Ελπίδες για τη δυνατότητα αποκατάστασης της κίνησης σε ανθρώπους με τραύματα στη σπονδυλική στήλη δημιουργεί νέα έρευνα με βλαστοκύτταρα, που δοκιμάστηκε με επιτυχία σε σκυλιά.

Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ κατάφερε να αναστρέψει την παράλυση σε ζώα στα οποία έκαναν έγχυση βλαστοκυττάρων που είχαν πάρει από τη μύτη τους. Οι εν λόγω σκύλοι είχαν τραύματα στη σπονδυλική στήλη που τους εμπόδιζαν να χρησιμοποιήσουν τα πίσω πόδια τους. Η συγκεκριμένη έρευνα μάλιστα έχει και μία πρωτιά, αφού δεν έχει γίνει άλλη που να ερευνά μόσχευμα σε πραγματικά τραύματα, και όχι σε πειραματόζωα.

Στο πλαίσιο της έρευνας, αφαιρέθηκαν από τους σκύλους οσφρητικά επενδυτικά κύτταρα, τα οποία καλλιεργήθηκαν για αρκετές εβδομάδες στο εργαστήριο. Από τους 34 σκύλους που συμμετείχαν στην πειραματική θεραπεία, στους 23 τα κύτταρα μεταμοσχεύθηκαν στη συνέχεια στην περιοχή του τραυματισμού, ενώ στα υπόλοιπα ζώα έγινε έγχυση ενός ουδέτερου υγρού. Πολλοί από τους σκύλους στους οποίους έγινε η μεταμόσχευση των κυττάρων έδειξαν σημαντική βελτίωση και μπόρεσαν να περπατήσουν σε κυλιόμενο διάδρομο με τη βοήθεια υποστηρικτικού μηχανισμού. Στην πρώτη αυτή προσπάθεια κανένα μέλος της ομάδας ελέγχου δεν ανέκτησε την κίνηση στα πίσω πόδια του.

«Τα ευρήματά μας είναι συναρπαστικά επειδή δείχνουν για πρώτη φορά ότι η μεταμόσχευση αυτού του είδους κυττάρων σε σπονδυλική στήλη με σοβαρό τραυματισμό μπορεί να επιφέρει σημαντική βελτίωση. Είμαστε αισιόδοξοι ότι η τεχνική αυτή μπορεί να καταφέρει να αποκαταστήσει, έστω εν μέρει, την κίνηση σε ανθρώπους με τραύματα στη σπονδυλική στήλη. Ακόμα απέχουμε πάντως από το να πούμε ότι θα είναι και πάλι σε θέση να ανακτήσουν την κινητικότητά τους», εξηγεί ο καθηγητής Ρόμπιν Φράνκλιν που συμμετείχε στην έρευνα. Σημειώνει, ωστόσο, ότι η διαδικασία αυτή μπορεί να συνεπικουρεί φαρμακευτικές αγωγές που στόχο έχουν την ενίσχυση της αναγέννησης των νευρικών ινών, αλλά και αποκατάστασης των κατεστραμμένων νευρικών δικτύων.

Ενα χάπι που ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει παράλυτα άτομα να ξαναπερπατήσουν αναπτύχθηκε από ειδικούς στις ΗΠΑ . Το νέο χάπι επέτρεψε σε ποντίκια χωρίς κινητικότητα στα άκρα να κάνουν βήματα και μάλιστα καλά συντονισμένα – ακόμη και να κολυμπήσουν.

Το πειραματικό φάρμακο δεν φάνηκε να αυξάνει τον πόνο στα πειραματόζωα, ούτε να έχει κάποια τοξική επίδραση. Κατάφερε μάλιστα να περάσει με επιτυχία τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό ο οποίος προστατεύει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα από εν δυνάμει επιβλαβή χημικά τα οποία πιθανώς υπάρχουν στην κυκλοφορία του αίματος στον υπόλοιπο οργανισμό.

Ενας τραυματισμός του νωτιαίου μυελού μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της κινητικότητας καθώς ο εγκέφαλος δεν μπορεί πλέον να δώσει εντολές και να ελέγξει το σώμα και αυτή είναι η πρώτη φορά που μια από του στόματος πειραματική θεραπεία δείχνει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική ενάντια στην παράλυση.

Αποτελεσματικότητα με ένα και μόνο φάρμακο

Οπως ανέφερε η καθηγήτρια Σουνγκ Οκ Γιουν από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο «είναι το πρώτο φάρμακο που λαμβάνεται σε μορφή χαπιού και φαίνεται να οδηγεί σε λειτουργική βελτίωση χωρίς τοξικότητα σε μοντέλα τρωκτικών. Μέχρι σήμερα οι θεραπείες που φαινόταν να είναι αποτελεσματικές σε μοντέλα τρωκτικών με τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού ήταν συχνά επεμβατικές ενώ χρησιμοποιούνταν περισσότερες από μια θεραπείες τη φορά. Τώρα με ένα και μόνο φάρμακο επετεύχθη βελτίωση».

Το μικρό φαρμακευτικό μόριο που χρησιμοποιήθηκε στα πειράματα προλαμβάνει τον θάνατο των ολιγοδενδροκυττάρων, κυττάρων που προστατεύουν τους άξονες (μακριές απολήξεις) των νευρικών κυττάρων «τυλίγοντάς» τους σε ένα προστατευτικό περίβλημα μυελίνης. Η μυελίνη εκτός του ότι αποτελεί το μονωτικό των αξόνων επιτρέπει και την ταχεία μετάδοση των σημάτων μεταξύ των νευρικών κυττάρων.

Οπως προέκυψε, το φάρμακο προστάτευσε τα ολιγοδενδροκύταρα αποτρέποντας την ενεργοποίηση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται p75. H ομάδα της καθηγήτριας Γιουν είχε ανακαλύψει στο παρελθόν ότι η p75 συνδέεται με τον θάνατο αυτών των εξειδικευμένων κυττάρων μετά από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού. Όταν τα ολιγοδενδροκύττταρα πεθαίνουν οι άξονες που εξαρτώνται από αυτά σταδιακώς εκφυλίζονται.

«Φρένο» στον θάνατο των ολιγοδενδροκυττάρων

Η καθηγήτρια εξήγησε πως «με δεδομένο ότι όπως γνωρίζουμε τα ολιγοδενδροκύτταρα συνεχίζουν να πεθαίνουν για μακρό διάστημα μετά από έναν τραυματισμό σκεφτήκαμε ότι αν μπορούμε να βάλουμε ΅φρένοΆ στον κυτταρικό θάνατο, θα μπορούσαμε να προλάβουμε και τη συνεχιζόμενη εκφύλιση των αξόνων».

Το νέο πειραματικό φάρμακο αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Φρανκ Λόνγκο του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.

Σήμερα μια από τις κύριες θεραπείες που χορηγούνται σε ανθρώπους που έχουν υποστεί τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού, η μεθυλπρεδνιζολόνη, είναι απαραίτητο να ληφθεί από τους ασθενείς μέσα σε οκτώ ως 24 ώρες από τον τραυματισμό. Το νέο χάπι θεωρείται ότι χαρίζει μεγαλύτερο θεραπευτικό παράθυρο.

Οι ερευνητές από το Οχάιο των οποίων τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «The Journal of Neuroscience» χορήγησαν τρεις διαφορετικές δόσεις του φαρμάκου ή εικονικό φάρμακο σε διαφορετικές ομάδες ποντικιών – ξεκίνησαν τη χορήγηση τέσσερις ώρες μετά τον τραυματισμό (οι ώρες αυτές στο πειραματόζωο μεταφράζονται σε πολλαπλάσιες στον άνθρωπο) και στη συνέχεια χορηγούσαν το φάρμακο δύο φορές ημερησίως επί μια περίοδο 42 ημερών. Τα ποντίκια του πειράματος είχαν χάσει την κινητικότητα των πίσω άκρων με αποτέλεσμα να μην μπορούν να περπατήσουν και να κολυμπήσουν κανονικά ενώ εμφάνιζαν και προβλήματα στη λειτουργία της ουροδόχου κύστης.

Κατά τη διάρκεια του πειράματος ανέλυσαν την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου στη βελτίωση της κίνησης των άκρων των πειραματοζώων καθώς και σε ό,τι αφορούσε την πρόληψη της απώλειας μυελίνης.

Δεν επιδεινώνεται ο νευρικός πόνος

Με βάση τα αποτελέσματα φάνηκε ότι τα ποντίκια που έλαβαν οποιαδήποτε δόση δεν εμφάνισαν περισσότερο πόνο από εκείνα που έλαβαν εικονικό φάρμακο, γεγονός που μαρτυρεί ότι η πειραματική θεραπεία δεν επιδεινώνει τον νευρικό πόνο μετά τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού.

Παράλληλα φάνηκε ότι όλες οι δόσεις – τόσο των 10 όσο και των 25 και των 100 mg ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους – οδήγησαν σε αύξηση της μυελίνης με τη μεγαλύτερη δόση να προσφέρει και τα καλύτερα αποτελέσματα.

Μελετώντας τα πειραματόζωα που έλαβαν εικονικό φάρμακο οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπεράσμα ότι ο τραυματισμός οδήγησε σε απώλεια σχεδόν του 75% των αξόνων στην περιοχή της βλάβης. Με τη χορήγηση της ουσίας στη μεγαλύτερη δόση της (100 mg) η απώλεια ολιγοδενδροκυττάρων περιορίστηκε στο μισό, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στην προστασία από τον εκφυλισμό αντίστοιχου ποσοστού νευραξόνων.

Αποτελεσματικότητα με την υψηλότερη δόση

Από περαιτέρω εξετάσεις προέκυψε ότι μόνο η υψηλότερη δόση του φαρμάκου οδήγησε σε βελτίωση της κινητικής λειτουργίας. Τα πειραματόζωα που έλαβαν 100 mg από το φάρμακο έκαναν καλά συντονισμένα βήματα ενώ βελτιώθηκε σημαντικά και η κολυμβητική τους ικανότητα.

Οι άλλες ομάδες ζώων που έλαβαν μικρότερες δόσεις του φαρμάκου παρουσίασαν δυσκολία τόσο στη βάδιση όσο και στο κολύμπι.

Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γιουν τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι η μυελίνη χρειάζεται να αγγίξει επίπεδα τουλάχιστον στο 50% του φυσιολογικού προκειμένου να εμφανιστεί μετρήσιμη βελτίωση στην κινητική λειτουργία. Σε κάθε περίπτωση, η καθηγήτρια τόνισε ότι τα αποτελέσματα αυτά μαρτυρούν πως πρόκειται για το πρώτο φάρμακο που λαμβάνεται από το στόμα και μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργικότητα μετά από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού