η συνεχεια εδω.
Printable View
https://www.youtube.com/watch?v=cIVp...ature=youtu.be
Προφυλακιστέος ο Ηγούμενος Εφραίμ...
Έχει σπάσει κάθε ρεκόρ πλέον αυτό το θρεντ
γιατί όχι; επιτέλους δεν ενέδωσε η δικαιοσύνη στους εκβιασμούς των πολιτικών
φοβούνται ότι θα πάρει πολλούς μαζί του
εχθές οι γελοίοι του σκάι αφιέρωσαν όλο το δελτίο στον εφραιμ...έλεος πια
ο εφραίμ είναι ο τύπος που πριν λίγο καιρό συνεργάστηκε με τον πούτιν για την απίστευτη μπίζνα εκατομμυρίων ευρώ που λέγεται 'τίμια ζώνη' στη ρωσία
Λαμψη,Καλημερα ζωη κλπ.:thumbsup:
63.920 εμφανισεις 2.009 ποστ και οι 10 πρωτοι ποστερ στο επικαιροτητα Νο1:
Z4 DCT 163
NickE60 133
Thomelef 127
Stathis 125
S8N 96
nikos1400 95
Stamatis 90
nino X3 82
katsaraios 63
A8hnaios 62
15.494 εμφανισεις 835 ποστ και οι 10 πρωτοι ποστερ στο επικαιροτητα Νο2:
Thomelef 69
Z4 DCT 59
Stamatis 57
Monsta 49
kplc16 48
Stathis 41
PANOS-E60 32
S8N 31
Vasilis 29
atha 24
17.970 εμφανισεις 986 ποστ και οι 10 πρωτοι ποστερ στο επικαιροτητα Νο3:
Stamatis.......112
Stathis...........87
kplc16............63
Thomelef .......62
Driver M.........58
fanisk.............51
PANOS-E60......51
Ptboul.............47
Monsta............43
nino X3............36
στο τελος,κατι τετοιο θα κανουμε!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=Ls6amChvlzU
Βλέπω ειδήσεις. Σε live σύνδεση η αυτοκινητοπομπή με τον ηγούμενο Εφραίμ στην Εισαγγελία.
Υπάρχει κόσμος που χειροκροτάει και φωνάζει "άξιος, άξιος" (όχι ειρωνικά).
https://images.mylot.com/userImages/...os/1010373.jpg
Πιστεύετε ακόμα πως υπάρχει ελπίδα για μας ;
Όχι, είμαστε πολύ μ@λάκες για να μας αξίζει καλλίτερη μοίρα.
πραγματικα, αυτα τα ζωα ψηφιζουν και αποφασιζουν για ολους μας...
λυπαμαι και ζητω συγγνωμη που εκφραζομαι με τετοιο τροπο, αλλα αυτη ειναι η αληθεια..
δυστυχως.
Σκέτη αναγούλα, τι να δεις????
Φυσικά και δεν υπάρχει. Στο άρθρο παρακάτω (που είχε ανεβάσει ο Στάθης), εύκολα καταλαβαίνει κανείς τους λόγους που τίποτα δε πρόκειται να αλλάξει σ αυτή τη χώρα. Τσάμπα αναλωνόμαστε.
Παράθεση:
Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς. Πως και τι έγινε.
Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα τουΧαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν τηνώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες.
«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος τηςοικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».
«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής.
Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότιστην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στηνκυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.
Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.
Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή».Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγουςνα καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.
«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τοναρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.
2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.
Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.
Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!
Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.
Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.
Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη τουOικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.
3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. ΓιΆ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου.
Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. ΓιΆ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.
Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων.
Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων ( στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.
Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.
Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.
Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4].
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός οεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους.
Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινήΡωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.
Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γιΆ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.
[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο https://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.
*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος.
Από το: “Τρελό Κουνέλι”
Τώρα που μου το θύμισε ο Κώστας. ^
Το παραπάνω άρθρο-ιστορική αναδρομή το θεωρώ τόσο σημαντικό να διαβαστεί με προσοχή από όλους όσους ψηφίζουν, που αν ένας νέος πολιτικός σχηματισμός το έκανε μανιφεστο, θα κέρδιζε εκλογές γιά τα επόμενα 100 χρόνια. Το μόνο πρόγραμμα που θα έπρεπε να εφαρμόσει είναι το ακριβώς αντίθετο από ότι συνέβη στη χώρα τα τελευταία 35 χρόνια. Χωρίς να είναι απαραίτητη καμμία πολιτική έπνευση, η ανόρθωση της χώρας είναι ζήτημα κοινής λογικής, τίποτα παραπάνω. Αυτό ισχύει μόνο γιά την Ελλάδα όμως, η Ε.Ε. χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από κοινή λογική γιά να προχωρήσει, μιλάμε γιά λαούς με εντελώς διαφορετική κουλτούρα μεταξύ τους, άρα χρειάζεται ένα πολύ ξεκάθαρο και ελκυστικό πολιτικό και οικονομικό όραμα γιά να τους ενώσει πραγματικά γύρω από τον ίδιο στόχο.
Με την ευκαιρία θα θυμίσω σε όσους παρακολουθούσαν τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ Ταχυδρόμο από τη δεκαετία του '70 πως κάποιοι γραφικοί γκρινιάρηδες όπως ο Γιάννης Μαρίνος, ο Δημήτρης Στεργίου, ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, ο Θανάσης Παπανδρόπουλος και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης φώναζαν πως δεν είναι στραβός ο γυαλός, εμείς στραβα αρμενίζαμε. Τον τελευταίο τον τράβηξαν οι σειρήνες της πολιτικής τελευταία, δυστυχώς. Κρίμα, είναι εξαιρετικός γνώστης των δημόσιων οικονομικών και φοβάμαι πως θα καεί τσάμπα και βερεσέ ...
Όταν το είχε ανεβάσει ο Στάθης το έβαλα στα "προσεχώς δια ανάγνωσιν" γιατί δεν είχα χρόνο. Ευχαριστώ που μου το θύμισες, το έκανα τώρα.
Θα πρέπει να το διαβάζουμε όλοι μας κάθε εβδομάδα αυτό. Μπας και και πάρουμε χαμπάρι.
Και ειδικότερα αυτοί που βλέπουν συνομωσίες, ξένους δάχτυλους, που απαιτούν πολεμικές αποζημιώσεις και άλλα τέτοια.
Το "δρυός πεσούσης..." ισχύει απο την εμφάνιση του ανθρώπου και είναι απόλυτα λογικό. Human nature.
Έλα ρε παιδιά...το δημόσιο δεν φταίει. Αλλού είναι το πρόβλημα.
************** Το διάβασα, και τρέμω απ'τα νεύρα μου με τουσ κωλοπασοκουσ γμτ.
σαφως, κι αυτοι θυματα ειναι και ισως τα μεγαλυτερα τελικα αν το σκεφτουμε...
καποιοι μπορει να φαγαν με χρυσα κουταλια ή τελος παντων να παιρναν για χρονια ενα μεροκαματο που δεν το αξιζαν.
πεσαν ομως στην παγιδα.
που θα πανε τωρα να δουλεψουν?
με τι προσοντα, τι ικανοτητες, τι εμπειρια, τι ορεξη, τι ψυχολογια...?
καποιος που πασχιζει να επιβιωσει απο τοτε που μπηκε στη δουλεια και κανεις δεν του χαρισε τιποτα, με τον εναν ή τον αλλο τροπο θα τη βρει την ακρη.
τη δουλεια δεν τη φοβαται, εχει μαθει να ζει στο τρεξιμο.
ειτε με κριση, ειτε χωρις (λες και πριν ολα ηταν ροδινα για τους μη εχοντες "μπαρμα στην κορωνη"...), ειναι μαχιμος και θα πολεμησει.
το προβλημα ειναι για οποιον εμαθε να ειναι μεσα σ΄ενα κουκουλι και να περιμενει το μισθο καθε μηνα.
του ειπαν να μην ανησυχει, να ειναι σιγουρος, οτι εξασφαλιστηκε...
ουσισατικα τον παροπλισαν, τον κατεστησαν ανικανο ή για να το πω ποιο κομψα μη ανταγωνιστικο.
αν σε ενα πλοιο οι μισοι ναυτες κανουν ηλιοθεραπεια και δεν ξερουνε κολυμπι, τι τυχη εχουν αν το πλοιο βουλιαξει?
θα επρεπε να το χουν καταλαβει και να μην επαναπαύονται.
αυτους που τραβαγανε μια ζωη κουπι μην τους φοβασαι...
τραγικη ειρωνια ε?
Θα συμφωνήσω πολύ έντονα με τον Σταθη.....για να ομογενοποιηθεί με τον λαο αυτο το κόμμα κατέστρεψε την Ελλάδα.....και τωρα ολοι αυτοι που ωφεληθήκανε πληρώνουν το τίμημα της συνεργασίας με ενα απατεώνα.....είναι ο κανόνας της αγοράς.....
Βεβαια δεν ειναι ολοι στο δημόσιο λαμογια, υπάρχουν και πολυ εργαζόμενοι που δουλεύουν!!....αλλα σε αυτη την χώρα (ειπαμε...απατεώνες)....μαζι με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά...
Και για να μην ξεχνιόμαστε.....
Στα 6,57 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχεται το κονδύλι για τις συντάξεις που θα πληρωθούν το 2012, ελαφρώς αυξημένο σε σχέση με φέτος που είχε υπολογιστεί στα 6,25 δισεκατομμύρια ευρώ.
Παρά τις μειώσεις στις συντάξεις που θα υποστούν χιλιάδες δικαιούχοι, το συνολικό κονδύλι αυξάνεται εξαιτίας του κύματος φυγής από το δημόσιο.
Μιλαμε οτι, οτι και να πληρώσουμε, οσο και να μας ξεζουμίσουν....πάλι μέσα μπαίνουμε!!!!:shok:....ρε πουστ@ μου, γιατι να μην πιάνουν η κατάρες...γιατι???????
https://www.skai.gr/news/finance/art...-tis-sudaxeis/
πασόκους λέω την ηγεσία του κόμματος, και όχι τους ψηφοφόρους του.
στην συγκεκριμένη περίπτωση, το έγραψα για τους αναφερόμενους στο κείμενο...
πολύ βιάζεστε για να κάνετε παρατήρηση μερικοί...
όχι φίλοι, και στενούς συγγενείς έχουμε που την πάτησαν για το τπτ.
συνεχίστε μόνοι σας.
για τους ψηφοφόρους των *πασόκων*, το μόνο που έχω να πώ εκτός απο καλές γιορτές, είναι να προσέξουν τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.
και το λέω και για μένα, που στην ζωή μου δυο φορές ψήφισα, και το μετανοιώνω σαν σκυλί.
μία για την αλλαγή, και μία για να φύγει ο χοντρός για να έρθει στην θέση του το ερμαφρόδιτο ο γιωργάκης.
για το δις εξ αμαρτην:
https://www.adelekirby.com/wp-conten...leFacePalm.jpg
Μου τελείωσαν τα thanks αλλά χαίρομαι που ξεκαθαρίστηκε. Σε νιώθω και συμφωνώ μαζί σου, πρέπει όμως να ομολογήσoyme πως και οι γαλάζιοι που ψήφιζα και ψήφιζες τόσα χρόνια δεν ήταν καλύτεροι. Απλώς, συγκρινόμενοι με τα γενικότερα σκατά της πολιτικής, ήταν οι κουράδες που επέπλεαν.
P.S. Bon appetit a tous! :hystericalbs1:
https://www.imerisia.grΠαράθεση:
«Εφυγε» σε ηλικία 80 ετών η θρυλική Τσίτα του Ταρζάν
Η Τσίτα, ο χιμπατζής που πρωταγωνίστησε στις ταινίες με τον Ταρζάν έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών από νεφρική ανεπάρκεια, ανακοίνωσε σήμερα το ίδρυμα που την φιλοξενούσε στο Παλμ Χάρμπορ της Φλόριντα.
"Με μεγάλη μας θλίψη η κοινότητά μας έχασε έναν καλό φίλο και ένα μέλος της οικογένειάς μας στις 24 Δεκεμβρίου", αναφέρει σε ανακοίνωσή του στην ιστοσελίδα του το Καταφύγιο Προστασίας Πρωτευόντων Θηλαστικών Suncoast.
Η Τσίτα μεταφέρθηκε στο καταφύγιο γύρω στο 1960 από το κτήμα του ηθοποιού Τζόνι Βαϊσμίλερ, ο οποίος υποδυόταν τον Ταρζάν στις ταινίες της MGM, σύμφωνα με την εκπρόσωπο του καταφυγίου την οποία επικαλείται στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα Tampa Tribune.
Οι χιμπατζήδες ζουν κατά μέσον όρο 40 χρόνια στο φυσικό τους περιβάλλον, αλλά μπορούν να υπερβούν τα 60 χρόνια σε συνθήκες αιχμαλωσίας.
Όπως δήλωσε στην Tampa Tribune η Ντέμπι Κομπ του καταφυγίου Suncoast, της Τσίτα της άρεσε η ζωγραφική και το αμερικανικό ποδόσφαιρο.
https://content-mcdn.feed.gr/filesys..._type11585.jpg
Ξέρετε γιατι ο Ταρζαν πήγαινε απο δέντρο σε δέντρο και φώναζε αουα ουα ουυα?
γιατι απο τα @ρχιδια του κρεμότανε η τσίτα.
....οταν του τα αφηνε σε ησυχια η Τζεϊν:
https://www.funnybook.gr/public/imag...na-pesoume.jpg
αχαχαχαχα, μεγαλύτερο βαρος, μεγαλύτερη κραυγη
Τελικα οι ειδήσεις έχουν πολύ πλάκα. Πλάνα απο την κηδεία του Βορειoκορεάτη καραγκιόζη.
Στρατιωτικοί και απλός κόσμος δίνουν τον καλλίτερο εαυτό τους για να βγάλουν κλάμα.
Πάσχουν σε υποκριτική όμως. :D :D :D :D :D
https://blogger.googleusercontent.co...i.blogspot.comΓια... χόμπι πήγαινε στο γραφείο.
Ρεκόρ κοπάνας στον Βόλο!!!
Προνομιούχοι φαίνεται ότι ήταν δύο εργαζόμενοι στο «Αχιλλοπούλειο» νοσοκομείο Βόλου, οι οποίοι «επισκέπτονταν» τον εργασιακό τους χώρο… όποτε είχαν χρόνο. Όπως διαπιστώθηκε είχαν συνολικά 1.600 μέρες αδικαιολόγητης απουσίας.
Ο ένας από αυτούς μάλιστα είναι και ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων και λόγω… υποχρεώσεων είχε να «πατήσει» στην δουλειά για περισσότερο από ένα χρόνο.Και να σκεφτείτε ότι είχε θεωρητικά την ευθύνη της διαχείρισης των κληροδοτημάτων του ιδρύματος, δηλαδή μίας κινητής και ακίνητης περιουσίας αξίας εκατομμυρίων ευρώ.
Η κατάσταση έγινε αντιληπτή, όταν στο νοσοκομείο μπήκε ειδικό σύστημα με το οποίο καταγράφονταν οι απουσίες.
Ο υπάλληλος – επιχειρηματίας απολύθηκε μετά από… «προσπάθεια», αφού η αρμόδια υπηρεσία είχε γυρίσει τον φάκελο του δύο φορές επικαλούμενη νομικά ζητήματα.
Σύμφωνα με το «Έθνος», ένας ακόμα υπάλληλος – βοηθός ασθενοφόρου απολύθηκε μετά από απουσία 30 ημερών. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για την ίδια περίπτωση, καθώς ο συγκεκριμένος αντιμετώπιζε οικογενειακά προβλήματα και προβλήματα υγείας.
Πάντως, οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν αποκλείουν να σημειωθούν και αλλού παρόμοια περιστατικά.
πηγή:star.gr
Ο θεσμός των πελατειακών σχέσεων φαίνεται τόσο κατακλυσμιαίος στη χώρα μας που δύσκολα θα τεθεί υπό έλεγχο αν πρώτα δεν προκύψει κάποιο σοκ που θα παραλύσει την ελληνική κοινωνία.
Κανείς δεν αμφιβάλει πως τη μερίδα του λέοντος της ευθύνης της ελληνικής χρεοκοπίας την έχουν τα δυο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο με εναλλαγές και έχτισαν το παρασιτικό πελατειακό κράτος.
Σημαντικό μερίδιο φέρνει και η υπόλοιπη αριστερά, που ενώ φαινομενικά εκφράζει διαφορετικό λόγο, επί της ουσίας έχει μερίδιο συμμετοχής και απολαβών από το παρασιτικό κράτος μεγαλύτερο της πολιτικής της επιρροής.
Εσχάτως με την είσοδο του ΛΑΟΣ στο κυβερνητικό σχήμα, το δείγμα γραφής που έδωσαν τα στελέχη του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια από τα ίδια και χειρότερα.
Σύμφωνα με το χθεσινό ρεπορτάζ οι εφοριακοί κατήγγειλαν τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αστέριο Ροντούλη για τοπικιστικού και πελατειακού χαρακτήρα παρέμβασή του στην ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών.
Ο πρόεδρος της πανελλήνιας ομοσπονδίας εργαζομένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες κ. Χαράλαμπος Νικολακόπουλος ανέφερε ως παράδειγμα, τον κ. Α. Ροντούλη, ο οποίος, όπως καταγγέλθηκε, παρενέβη στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΙΚ προκειμένου να μην διακοπεί, όπως έχει προγραμματιστεί στο πλαίσιο εκατοντάδων μικρών εφοριών, η λειτουργία των ΔΟΥ Τυρνάβου και Αγιάς του νομού Λαρίσσης.
Μάλιστα, όπως είπαν, το σχετικό αίτημα έγινε αποδεκτό από την ηγεσία του υπουργείο Οικονομικών και οι δυο εφορίες δεν θα κλείσουν...
Ήδη τρέχει το θέμα της αναθεώρησης των όρων του ανοίγματος του επαγγέλματος των οδηγών ταξί, από τον κ. Βορίδη, προκειμένου να μην γίνει η Αθήνα Μπανγκόγκ όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Μπανγκόγκ μπορεί να μην γίνει, αλλά Τίρανα φαίνεται δύσκολο να το αποφύγουμε, καθώς πελάτες και συντεχνίες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση και επιρροή στα κέντρα εξουσίας, απΆ ό,τι η κοινή λογική και το κοινό συμφέρον...
Τι απομένει;
Να καταλάβει ο μέσος πελάτης και μέλος συντεχνίας πως το συμφέρον δεν είναι ανταγωνιστικό με το συμφέρον της υπόλοιπης κοινωνίας. Ήτοι, καλύτερα φαρμακοποιός, ή ταξιτζής, ή δημόσιος υπάλληλος χωρίς προνόμια κλειστών επαγγελμάτων σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και ο κόσμος έχει δουλειά και εισόδημα, παρά εξασφαλισμένα περιθώρια κέρδους σε μια οικονομία που κανείς δεν έχει να ξοδέψει.
Με απλά λόγια το 10% του 100 είναι περισσότερο από το 25% του τίποτα...
Υ.Γ.
Παραιτήθηκαν το μεσημέρι της Τετάρτης με επιστολή τους στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντε οι οικονομικοί εισαγγελείς κκ. Γρ. Πεπόνης και Σπ. Μουζακίτης.
Στην επιστολή τους καταγγέλλουν πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο τους και έλλειψη στοιχειώδους υλικοτεχνικής υποδομής για να κάνουν τη δουλειά τους.
«Δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ΄ υπαγόρευση», σημειώνουν στην επιστολή τους όπως επίσης «και άλλοθι και θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ».
Στην επιστολή αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Αποδεχθήκαμε ασμένως τον διορισμό μας, εμφορούμενοι από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και βαθιά προσήλωση στο υπηρεσιακό καθήκον μας. Δεν επιδιώξαμε να γίνουμε αρεστοί ούτε να εξασφαλίσουμε την ανοχή των παντός είδους πολυποίκιλων οικονομικών συμφερόντων, έναντι των οποίων η συγκρουσιακή μας πορεία με γνώμονα τη νομιμότητα ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Μας κοινοποιήθηκε σχέδιο νόμου όλως προφασιστικά και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία με την οποία επιχειρείται η αντικατάσταση και η απαλλαγή από την παρουσία μας».
Η παραίτηση των εισαγγελέων αποτελεί άλλο κομματάκι στο παζλ της παραφροσύνης που πλήττει την κοινωνία μας και την πολιτική της ηγεσία την ώρα που η χώρα δεν βρίσκεται πλέον στην άκρη του γκρεμού αλλά στο κενό...
Προηγήθηκαν ο κ. Δ. Σπινέλλης, η υπηρεσία παρακολούθησης του προϋπολογισμού της Βουλής και πολλοί άλλοι...
Ο Θεός να μας λυπηθεί...
Πηγή:www.capital.gr
Οταν δικαστικοί λειτουργοί μιας χώρας καταγγέλλουν δημόσια οτι δέχονται πιέσεις στο εργο τους....και οταν αυτη η χωρα ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ οτι ειναι σε ενα καθεστώς έλεγχου και κάθαρσης, με τα βλέμματα του κόσμου στραμμένα επάνω της......
Και μη μου πειτε....''μα αυτο με την δικαιοσύνη γινόταν πάντα''.....ΝΑΙ...γινόταν!!!!...αλλα το έπνιγαν πάντα μεταξύ τους!!!!!!....φτάσανε στο σημείο να μην αντέχουν ουτε αυτοι αυτο που συμβαίνει.....πλέον..:whistle:
Ειλικρινά εχω αρχίσει να ''ανησυχώ'' για το αύριο.....και δεν μιλάω για το οικονομικό.....
Ρε γμτ, την "υπογραφή" μου όταν έκανα λογαρισμό στο φόρουμ την είχα βάλει αναφορικά στο μεγαλύτερο αγαθό που μπορεί να χει κάποιος που είναι η υγεία.
Τώρα πλέον βρίσκει άμεση εφαρμογή και στο οικονομικό και όχι στο τι μας ξημερώνει αύριο πλέον, αλλά τι μπορεί να μας κάνουν την επόμενη ώρα. :ranting2::ranting2::ranting2: