Είναι φίλος blogger, ζει και εργάζεται στην Βοστώνη. Σπούδασε πληροφορική και οικονομικά και εκτός της μουσικής που είναι η μεγάλη του αγάπη, είναι και άριστος χειριστής του γραπτού λόγου.
Επισκέπτεται σχεδόν κάθε χρόνο με τα 3 παιδιά του την πατρίδα, παρακολουθεί όσο μπορεί τα τεκτενόμενα και πονάει γι αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό.
Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο που έγραψε χθες. Νομίζω ότι αξίζει να μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε.
Βίαια αναμένεται να είναι η κατάρρευση του "συστήματος ΠΑΣΟΚ" που όπως φαίνεται η Ευρώπη αποφάσισε να ξηλώσει άμεσα. Μετά απο πολύμηνη αδράνεια κατα την οποίαν (για πολιτικούς και μόνον λόγους) οι μέχρι τώρα δόσεις του Μνημονίου περιέργως εκταμιεύονταν παρά την ελληνική κοροιδία και εμπαιγμό προς τους πάντες, ήρθε το τέλος του δρόμου και της ωμής παρέμβασης. Η ώρα της κατάρρευσης. To τελευταίο οχυρό σύντομα αλώνεται. Με τερατώδεις επιπτώσεις για τη σημερινή ελληνική ψυχοσύνθεση. Απο το σημείο εκείνο και πέρα, προσωπικά δεν περιμένω να παραμείνει τίποτα όρθιο.
Η κατάσταση είναι τώρα πια οδυνηρή, η χώρα έχει καταρρεύσει ηθικά, οικονομικά και λειτουργικά. Η υπερφορολόγηση και ο κρατισμός την σκότωσε. Ακόμα και το σχέδιο της 21ης Ιουλίου (που όταν το άκουσαν οι πασόκοι πήγαν αμέσως διακοπές) θεωρείται τώρα πρακτικά ανέφικτο. Με μια οικονομία στην ύφεση, μια κοινωνία χωρίς παραγωγική βάση και το χρέος να υπολογίζεται σύντομα να φτάνει στο 189% του ΑΕΠ, απο πού να κρατηθεί η Ελλάδα; Μόνον ενα "κούρεμα" της τάξης του 70% θα ήταν μια λογική ενέργεια (και μπορεί να γίνει). Τί άλλη στρατηγική να oραματιστεί αυτή η χώρα;
Ο γαλλογερμανικός άξονας δημιούργησε την ενωμένη Ευρώπη, και ο ίδιος αυτός άξονας θα καθορίσει και τις μελλοντικές εξελίξεις. Απο τα πακέτα και τους μηχανισμούς ελέγχου και κρίσεων, μέχρι τις επερχόμενες νέες θεσμικές αλλαγές που κάποτε θα γίνουν εκ νέου. Η Γαλλία φαίνεται να προσφέρει οικειοθελώς την υποστήριξή της προς τη Γερμανία σε όλα τα επίπεδα. Είναι το συμμαχικό εκείνο δίπολο που θα καθορίσει το μέλλον της Ευρώπης, και φυσικά της Ελλάδας. Οι υπόλοιποι είναι θεατές των εξελίξεων.
Και η Γερμανία φαίνεται να επιθυμεί μια στρατηγική εξάπλωση προς τον ελληνικό νότο. Που σημαίνει πως αποσκοπεί σε μια μερική (αν όχι πλήρη) "κατάληψη" της Ελλάδας, σε διοικητικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Ηδη, οι πρώτοι "Βαυαροί" αφίχθησαν και πιάνουν δουλειά στην Ελλάδα. Αναφέρομαι βεβαίως στον κύριο Ραίχενμπαχ και το λεφούσι των "υπαλληλίσκων" του. Η Ελλάδα θα παραμείνει μέρος της Ευρώπης με πιθανό αντάλλαγμά της μια ευρύτερη ελληνική "γερμανοποίηση".
Σε μια ιστορική θεώρηση των σχέσεων Μητρόπολης και Υπηκόων, η σχέση παίρνει ιστορικά δύο μορφές. Στην πρώτη μορφή οι Υπήκοοι γίνονται ΑΠΟΙΚΙΑ της Μητρόπολης, στην οποία σχέση η Μητρόπολη απομυζά τις πρώτες ύλες της αποικίας και εκμεταλλεύεται συνολικά προς όφελός της τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Αυτή ήταν η παραδοσιακή ιστορική διάταξη επι Αποικιοκρατίας.
Στη δεύτερη μορφή, οι Υπήκοοι γίνονται ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ της Μητρόπολης, στην οποία σχέση τα δύο μέρη συμφωνούν σε κάποιο προκαθορισμένο καταμερισμό ρόλο και ευθυνών, ενώ η Μητρόπολη συγχρόνως εγγυάται και τις θεσμικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές και συνοριακές δομές των υπηκόων της (ακόμα και με πόλεμο). Τέτοια παραδείγματα αποτελούν το Ισραήλ, το Κουβέιτ και το Πακιστάν.
Με ιστορικούς όρους σχέσεων, η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ούτε αμιγώς αποικία, ούτε αμιγώς προτεκτοράτο κανενός. Το οτι βρέθηκε ανα καιρούς στη σφαίρα επιρροής της Δύσης (ως κράτος- πελάτης), αποτελεί μια ιδιάζουσα ιστορική σχέση απο την οποία η Ελλάδα γενικώς ζημιώθηκε. Πολλοί την εκμεταλλεύτηκαν, και πολλάκις την εξέθεσαν διπλωματικά, εμπορικά και πολιτικά.
Στα πολλά σενάρια που έχουμε πλέον υποχρέωση να θεωρήσουμε σε στρατηγικό επίπεδο, τα πλέον σοβαρά, κατα τη γνώμη μου, αποτελούν η διπλωματική και δημοσιονομική προστασία της Ελλάδας, και πρωταρχικά η μελλοντική σχέση της με τον γαλλογερμανικό άξονα. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και εκεί είναι το μέλλον της. Η Γαλλία είναι η πολιτιστική καρδιά της Ευρώπης και η Γερμανία ο μεγαλύτερος εμπορικός σύμμαχος της Ελλάδας απο δημιουργίας ελληνικού κράτους. Και με τα δύο έθνη έχουμε ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς (η σχέση με τη μακρινή Αμερική είναι πλέον τυπικά διπλωματική και εμπορική, ελάχιστα πολιτική και στρατηγικά ξεπερασμένη).
Προς χάριν συζήτησης, θα αφήσω το υποθετικό ερώτημα να πλανάται. Αποικία γίνεσαι εύκολα (default status χρεωκοπημένων). Το Προτεκτοράτο όμως θέλει τη μαγκιά του.
Locus Publicus.
