A ενταξει αμα ειναι μουσουλμανος μια χαρα, θα παει στον παραδεισο θα παγαινει με παρθενες και μολις τελειωνει θα ξαναγινονται παρθενες, ετσι λεει το κορανι, ποιος τη χαρη του...:thumbsdown:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Stamatis
Printable View
A ενταξει αμα ειναι μουσουλμανος μια χαρα, θα παει στον παραδεισο θα παγαινει με παρθενες και μολις τελειωνει θα ξαναγινονται παρθενες, ετσι λεει το κορανι, ποιος τη χαρη του...:thumbsdown:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Stamatis
Πρόεδρε κατέβασε το the dictator 2012 μιλαμεεεεε θα λιωσεις....Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Stamatis
Αν είσαι μουσουλμανα να μας το πεις... Γιατί το κορανι ξέρεις τι τιμωρία έχει για την αλλαγή φύλου ;;;Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο sasabmw
Ρε μπας και εχει καμμια ασθενεια?
Όλο και περισσότερα δημοσιεύματα θέλουν τους Γερμανούς να εξετάζουν το ενδεχόμενο να συνεχίσουν μία μοναχική πορεία στα μονοπάτια του χρόνου, ίσως παρέα με λίγους καλούς φίλους και γείτονες. Είναι ένα σενάριο με το οποίο απειλούνται διαρκώς οι λαοί του Νότου. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους εμπνευστές του αν είναι σίγουροι ότι βρήκαν το σωστό παραμύθι για να «τρομάξουν τα παιδιά». Αν νομίζουν τα σενάριά τους αποτελούν απειλή και όχι ευλογία για τους λαούς της Μεσογείου...
Το χειρότερο όλων θα είναι να μην παίζουν ένα παιγνίδι που και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητά του. Ασφαλώς και έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από την ΕΕ και να υιοθετήσουν ένα νέο νόμισμα. Ας πούμε το Μάρκο της Βορείου Ευρώπης ή το «καθαρό μάρκο» ή όπως αλλιώς θέλουν να το πουν. Γιατί αλήθεια ένα τέτοιο σενάριο να είναι απειλή για τον μεσογειακό Νότο, όταν το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας του Νότου είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τους πλούσιους Βόρειους και εξαιτίας του «ισχυρού» ευρώ;
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν σε περίπτωση διάσπασης της ευρωζώνης η Ευρώπη θα είναι η ίδια. Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Ήδη η Ευρώπη του 2012 δεν είναι η ίδια με εκείνη που γνωρίζαμε πριν από δύο ή τέσσερα χρόνια.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι Γερμανοί κάνουν αυτή την κίνηση, ευελπιστώντας ότι η ευημερία τους θα συνεχίσει λόγω της Κίνας. Κι ας πούμε ότι για κάποιο λόγο το σενάριο δεν τους βγαίνει και εισέρχονται και οι ίδιοι στην κρίση με ένα τρόπο παντελώς ανέλπιστο για τους λαούς τους που σήμερα εξεγείρονται εναντίον των κακών της Μεσογείου. Θα μπορέσουν σε μία τέτοια περίπτωση να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα;
Ο τρόπος με τον οποίον έχουν μέχρι στιγμής διαχειριστεί την ευρωπαϊκή κρίση δείχνει ότι δύσκολα θα μπορέσουν στο κοντινό μέλλον να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να γίνουν πιο άμεσοι και πιο αποτελεσματικοί. Ακόμα δυσκολότερο θα είναι τότε να βρουν φθηνό χρήμα, το οποίο βρίσκουν σήμερα και μάλιστα σε αφθονία, εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλεί στους επενδυτές η κρίση!
Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν ένας πολίτης του ευρωπαϊκού Νότου χάσει έστω κι ένα λεπτό από την ζωή του για να αναλογιστεί τι περιμένει τους κατοίκους του άλλοτε κοινού τους σπιτιού, που σήμερα ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν ξέρουμε αν οι Γερμανοί θα φτιάξουν την δική τους Ένωση ή όχι. Αυτό που έχουν ήδη καταφέρει όμως είναι να δημιουργήσουν στον Ευρωπαϊκό Νότο ένα τεράστιο κύμα αμφισβήτησης για τις καλές τους προθέσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, ένα από τα πιο σύντομα ευρωπαϊκά ανέκδοτα είναι πλέον εκείνο της «αλληλεγγύης».
Το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης κτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός μεγάλου πολέμου. Για να προχωρήσει αυτό το όνειρο χρειάστηκε οι άνθρωποι να σβήσουν από το μυαλό τους δυσάρεστες μνήμες, να ξεχάσουν οφειλές της ναζιστικής Γερμανίας, να κάνουν γενναίες υποχωρήσεις προς όφελος του ονείρου της Ευρώπης. Αν οι πρόγονοί μας σκεφτόντουσαν με τον τρόπο που σκέφτονται σήμερα οι Γερμανοί, η Ενωμένη Ευρώπη δεν θα ήταν ούτε καν σχέδιο στα χαρτιά. Επίσης, οι νικητήριες δυνάμεις του πολέμου θα είχαν τους ηττημένους ακόμη υπό κατοχή ή κηδεμονία, προκειμένου να αναπληρωθούν οι ζημίες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο. Ας μην μας λένε, λοιπόν, αρλούμπες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα λογιστικού τύπου. Πολιτικό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης και όχι λογιστικό. Ο Νότος έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες της αδυναμίας τους ή της απροθυμίας τους να δώσουν μία πολιτική λύση. Αν νομίζουν ότι ο Νότος θα λυπηθεί που θα πάψει να αντιμετωπίζει στα συμβούλια το γνώριμο ύφος των Γερμανών, μάλλον κάνουν λάθος. Για τον Νότο η αποχώρηση της Γερμανίας είναι ευλογία και όχι απειλή. Κι είναι καιρός οι γραφειοκράτες να αρχίσουν να σκέφτονται πως κατάφεραν μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο να γκρεμίσουν αξίες που οικοδομήθηκαν με σκληρές προσπάθειες δεκαετιών, με πολύ κόπο και πολύ αίμα...
πηγή
Καλα. Ας γυρισουν στο μαρκο, και βλεπουμε ποιος θα πονεσει πραγματικα. Τι να μασησουν οι γερμανοι δλδ?
Αυτα τα παραμυθακια ειναι για μας τους αχρηστους, που η μοναδικες μας επιλογες ειναι η πεινα και η πεινα.
Ολοι εχουν μια εντυπωση πως το παν ειναι το χρημα και ορθα κανουν. Μεχρι εκει ομως...γιατι κανενας δεν λαμβανει υποψιν του το από που προερχεται αυτο το χρημα. Και μιας και γινεται λογος για την γερμανια, ξερει πως να γενναει χρημα εν αντιθεση με εμας που ξερουμε μονο να το τρωμε.
συμφωνω με το αρθρο, αλλα και με την τοποθετηση του τομι.
εχει ηδη μελετηθει τι θα γινει αν η γερμανια τραβηξει δικο της δρομο μαζι με 1-2 ακομα δυνατες χωρες και 3-4 αδυνατες δορυφορικες.
το μαρκο θα εκτιναχθει και ετσι μακροπροθεσμα η εξαγωγη των γερμανικων προϊοντων θα γινει πολυ δυσκολη και ασυμφορη για αλλες χωρες.
πως θα το πολεμησουν αυτο οι γερμανοι δεν το ξερουμε, υπαρχουν δρομοι, οπως η εσωτερικη αγορα η οποια εναι μεγαλη αλλα εχει μαθει να ζει χωρις να ξοδευει, η επενδυση και παραγωγη σε χωρες τριτου κοσμου κλπ.
ειναι γεγονος οτι οι γερμανοι εχουν πειθαρχια, εργαζονται σκληρα, εχουν μηχανολογικη κουλτουρα και ειναι πολυ καλοι στην εξελιξη και παραγωγη προϊοντων τεχνολογιας.
οσοι καλοι και να ειναι ομως, αυτα τα προϊοντα πρεπει να μπορει καποιος να τα αγορασει.
αν μια bmw που τωρα ειναι ηδη ακριβη φθανει να κοστιζει διπλασια και τριπλασια απ΄οτι τωρα, οχι γιατι αυξηθηκαν καποια κοστη αλλα μονο λογω της ισοτιμιας του νεου νομισματος, τοτε το γερμανικο μπλοκ αυτο που θα δημιουργηθει θα αντιμετωπισει μεγαλα προβληματα και ισως τελικα μπει κι αυτο σε υφεση και συρικνωθει, με δυσαρετα αποτελεσματα.
ολα αυτα τα εχουν μετρησει πολυ καλα και εχουν κανει και σεναρια και τα παντα.
τη γερμανια τη συμφερει αυτη η κατασταση που επικρατει σημερα.
γι αυτο δεν κανει κατι δραστικο για να την αλλαξει.
βρισκει και δανειζεται χρημα με αρνητικο επιτοκιο, πως αλλιως θα μπορουσε να γινει αυτο.
οι τυποι τα καταφερνουν μια χαρα για τους εαυτους τους, ασχετα τι λεμε εμεις και τι συμφεροντα εχουμε.
τα συμφεροντα της γερμανιας ειναι να μας διατηρει με τα σωληνακια με το καντηλι μας να τσιτσιριζει συνεχως.
μολις παει να σβησει ριχνει λιγο λαδακι, οχι πολυ ομως ωστε να ησυχασουμε, αλλα οσο χρειαζεται για συνεχισει η κατασταση μεταξυ φθορας και αφθαρσιας.
οσο συνεχιζεται αυτο κερδιζει πολυ περισσοτερα απο αυτα που βαζει, κι ετσι θα κανει οτι μπορει για να παραμεινει.
τωρα, αν αλλες συνθηκες την υποχρεωσουν να κανει κατι ωστε η κριση των αλλων χωρων να τελειωσει και να μπουμε σε ενα νεο κυκλο, θα το κανει υπολογιζοντας παλι σε ποιο σεναριο θα εχει τις λιγοτερες απωλειες.
το σεναριο με τις λιγοτερες απωλειες για τη γερμανια ειναι διαισθανομαι (χωρις να εχω τις δικες τους γνωσεις), η ενωση της ευρωπης με εκχωρηση αρμοδιοτητων σε ενα κενρτικο οργανο, ενοποιηση προϋπολογισμων και χρεων μεχρι ενα επιπεδο ευρωομολογα κλπ.
σαφως το κοστος δανεισμου για τη γερμανια τοτε θα αυξηθει, αλλα η ιδια θα φροντισει οι αλλοι να εχουν χασει περισσοτερα, η ιδια να βρεθει σε θεση ισχυος και να εχει προοπτικη για το μελλον.
αν παει σε μια μικρη ενωση κρατων οπως αυτη που περιγραφεται, νομιζω θα εχει πολυ μικροτερο βραχυπροθεσμο κοστος, αλλα στο βαθος του χρονου η επιλογη αυτη φαινεται εντελως αδιεξοδη και με ημερομηνια ληξεως.
και τι θα κανει τοτε η γερμανια, θα ζητησει να ξαναμπει στην ενωση των αλλων και με τι ορους και προϋποθεσεις οι αλλοι θα δεχθουν?
κοινως θα εχει χασει την πρωτοβουλια των κινησεων και θα εξαρταται εκεινη απο τα συμφεροντα των αλλων.
πραγμα που νομιζω πως οι γερμανοι παραειναι σχολαστικοι και προνοητικοι ωστε να το αφησουν να συμβει.
Οταν εμείς πτωχεύαμε αυτοί δεν είχαν ακόμα ανακαλύψει το χρήμα.
Τι να μας πούν για τη ζωή τους και αυτοί;
Ελα με τον κάθε κουτόφραγκο τώρα που θέλει να σηκώσει και μπαϊράκι.
Του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (σαν τα ζόμπι θα μείνει, νεκροζώντανη να τρώει τις σάρκες της).
Ο μακαρίτης ο πατέρας μου συνήθιζε να μού λέει το ανέκδοτο για τον μπεκρή-που πιθανώς πολλοί από εσάς γνωρίζετε.
Πρόκειται για ένα τύπο που κάθε φορά που ξεκινάει να καταστρώσει τον ημερήσιο προϋπολογισμό του κόβει από όλα τα άλλα πλην του κρασιού. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό πού έκανε τον πατέρα μου να μού επαναλαμβάνει αναρίθμητες φορές αυτή την ιστορία –ίσως ήθελε να μου τονίσει τα κακά της εξάρτησης από το αλκοόλ ίσως πάλι ήθελε να με εξοικειώσει με την έννοια των «ανελαστικών δαπανών».
Η ιστορία αυτή έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που βλέπω μία ελληνική κυβέρνηση είτε να προσπαθεί να καταρτίσει προϋπολογισμό η να περικόψει δαπάνες. Πάντοτε ό ένας και μοναδικός στόχος παραμένει ο ίδιος: Να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος! Τίποτα άλλο. Είτε ο αρμόδιος υπουργός λέγεται Γ.Στουρνάρας είτε Γ.Παπακωνσταντίνου είτε Ε.Βενιζέλος η πυξίδα την οποία ακολουθούν τυφλά είναι η ίδια: Όχι απολύσεις στον δημόσιο τομέα! Και έτσι έχουμε φτάσει στην απίστευτη κατάσταση τρία χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης να μην υπάρχει ούτε ένας απολυμένος από ίσως τον πιο διεφθαρμένο και αντιπαραγωγικό τομέα στην Ευρώπη ενώ αντίθετα να υπάρχουν ένα εκατομμύριο απολυμένοι στον ιδιωτικό τομέα!
Αλλά ο εμπαιγμός δεν σταματάει εδώ: Συνεχίζεται και με τις πρόσφατες εξαγγελίες για «καταργήσεις» και «συγχωνεύσεις» φορέων του δημοσίου. Οπουδήποτε στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν χώρα αυτές οι διαδικασίες συνοδεύονται από την απόλυση των εργαζομένων στην υπό κατάργηση επιχείρηση. Όμως όχι στο ελληνικό δημόσιο. Εδώ όχι απλά δεν απολύεται κανείς όταν κλείνει ο φορέας αλλά δεν θα με εκπλήξει και αν πάρουν αύξηση! Και διερωτάται κανείς: Αν δεν απολυθεί κανείς από τους υπό κατάργηση φορείς τότε από πού θα προέλθουν οι περικοπές των δαπανών; Από την εξοικονόμηση στους στυλούς και τα μολύβια;
Φυσικά το χειρότερο με την διατήρηση των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι μόνο ότι δεν πρόκειται να μειωθούν τα έξοδα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η λυσσώδης μάχη για να διατηρήσουν τις θέσεις τους οι κομματικοί στρατοί του δημοσίου και των ΔΕΚΟ υπονομεύει κάθε προσπάθεια διάδοσης του ιδεώδους της επιχειρηματικότητας στην κοινωνία και στους νέους.
Διερωτάται κανείς τι συμπέρασμα θα πρέπει να βγάλουν οι νέοι όταν βλέπουν το πολιτικό κατεστημένο να μάχεται λυσσασμένα να μην απολυθεί ούτε ένας "πελάτης" τους την στιγμή που απολύονται εκατοντάδες χιλιάδες στον ιδιωτικό τομέα. Στη βάση ποιάς ακριβώς λογικής περιμένουμε ότι οι νέοι θα στραφούν προς την επιχειρηματικότητα και τις επιχειρήσεις όταν βλέπουν ότι οι μόνοι που έχουν εξασφαλισμένες-ανεξαρτητως προσόντων ή απόδοσης-τις θέσεις τους είναι οι "πελάτες" του δημόσιου τομέα;
Και όλη αυτή η προσπάθεια διάσωσης των κομματικών πελατών γίνεται ακόμα πιο εξωφρενική αν ληφθεί υπ οψη τόσο ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο όσο και ο τρόπος πρόσληψής τους.
Όσον αφορά το πρώτο η αρθογραφία των ξένων εντύπων αυτές τις ημέρες απέδιδε τα οικονομικά προβλήματα της Σικελίας στο γεγονός ότι μία επαρχία 5 εκατομμυρίων κατοίκων έχει τον «σοκαριστικό» αριθμό των 100.000 δημοσίων υπαλλήλων(βλ. IHT 23/06).Στην Ελλάδα έχουμε τον δεκαπλάσιο αριθμό!
Όσον τώρα αφορά το δεύτερο, η συντριπτική πλειοψηφία των απασχολουμένων έμμεσα η άμεσα σε δημόσιο, ΔΕΚΟ, τοπική αυτοδιοίκηση, κρατικά ΜΜΕ κλπ έχουν διορισθεί αναξιοκρατικά δηλαδή όχι στην βάση οποιονδήποτε προσόντων αλλά στην βάση των κομματικών γνωριμιών τους.
Λέγεται πολλές φορές ότι τα κακά της Ελλάδας πάσχουν από την «διχόνοια» του λαού και των πολιτικών δυνάμεων. Μύθος! Σε ένα καίριο θέμα όπως της διατήρησης των κομματικών στρατών στο δημόσιο υπάρχει απόλυτη σύμπνοια και «εθνική συναίνεση» όλων-από τον κ.Τσίπρα μέχρι τον κ.Σαμαρά και από τον κ.Βενιζέλο μέχρι την κ.Παπαρρήγα
Του Τάκη Μίχα
https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=17094
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Thomelef
https://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hpho...69780747_n.jpg
Κατά το έτος 2000 υπήρχαν επτά χώρες στον κόσμο που η Κεντρική τράπεζα τους δεν ήταν υπο την ιδιοκτησία των Rothschild.
Ήταν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν, η Λιβύη, η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν.
Το 2011 οι μόνες χώρες που έχουν απομείνει με Κεντρική Τράπεζα που να ανήκει στο κράτος είναι η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν.