-
Ξεκινάω αντίστροφα, δεν αναφέρθηκα σε πολιτικούς αν διαβάσεις καλύτερα το ποστ θα δεις ότι ήδη τους θεωρώ τον απόπατο.
Επίσης δεν αναφέρθηκα σε επίλυση διαφορών μέσω πολέμου.
Αναφέρθηκα στις κινήσεις του λαού σε 3 σημαντικά γεγονότα κατά την ταπεινή μου άποψη. Γιατί ο λαός όπως και να το κάνουμε κάποια στιγμή είναι ο έμπορος της γειτονιάς, ο βιοτέχνης ο στρατιωτικός, είναι δλδ το κάθε άτομο ξεχωριστά και όλα τα άτομα μαζί.
Το ότι κάποια άτομα του προαναφερθέντος λαού έχουν κάνει κάποια ανιδιοτελή ανδραγαθήματα δε μου λέει κάτι για τον λαό ως σύνολο αλλά μόνο για το συγκεκριμένο άτομο, άντε το πολύ και για την οικογένειά του.
Για να μπορείς να δώσεις credits σε ένα λαό πρέπει να βλέπεις τις συνολικές κινήσεις και γενικά προς τα που γέρνει το βαπόρι, δλδ πρώτα και κύριο να λειτουργεί σαν ΕΝΑ σύνολο. Και με συγχωρείς, αλλά προσωπικά τέτοιες προσλαμβάνουσες εγώ δεν έχω παρατηρήσει.
Επειδή το θέμα φέρνει ένταση και ειδικά μέσα από το πληκτρολόγιο, προσωπικά ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω διάθεση ούτε για παρεξηγήσεις ούτε μιλάω με ύφος.
-
Φυσικά και δεν πρόκειται για παρεξήγηση ούτε υπάρχει λόγος για να δημιουργηθεί κάποιο θέμα... Απλώς απόψεις καταθέτουμε και πολύ σωστά όπως είπες ο γραπτός λόγος παρεξηγείται κάπως εύκολα...
Όσο για την συμπεριφορά μας σαν λαός το ανέφερα και σε προηγούμενο post δυστυχώς υστερούμε και μάλιστα πολύ γιατί έχουμε συνηθίσει να λειτουργούμε πάντα εις βάρος κάποιου άλλου... Απο εκεί ξεκινάνε όλα! Παρόλα αυτά όμως έχουμε τον τρόπο και την ικανότητα σαν άνθρωποι να ξεχωρίσουμε σε πολλά πράγματα ασχέτως που αυτό πολλές φορές δεν μας επιτρέπεται (από τρίτους) και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά όπως για παράδειγμα οι διακρίσεις των πιλότων για να μην ξεφύγουμε και από το θέμα... Ο Ελληνας στα δύσκολα φαίνεται τι άνθρωπος είναι γιατί υπάρχει φιλότιμο... Η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα!
Για μένα πάντως αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά αγωνίζονται και η δουλειά τους κρύβει τόσους κινδύνους, που κάποιος που βρίσκεται έξω απ΄το χορό μπορεί να μην τους καταλαβαίνει, αξίζουν συγχαρητήρια και πόσο μάλλον όταν η ανταμοιβή τους δεν αντιπροσωπεύει ούτε το 1/100 του έργου που προσφέρουν...
Κλείνοντας να πω μια φράση που άκουσα από κάποιον χειριστή ελικοπτέρου την πρώτη μέρα που πήγα στο Στεφανοβίκειο όταν μας εξηγούσε την σπουδαιότητα και την σοβαρότητα της δουλειάς και δεν νομίζω να την ξεχάσω όσο είμαι στο στρατό...
"Κάθε πρωί φεύγοντας απ' το σπίτι μου φιλάω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου γιατί δεν ξέρω αν θα τους ξαναδώ"
